مونتاژ شوروی

انقلاب بلشویکی سال 1917 میخواست حکومت تزاری را سرنگون کند و رژیمی کمونیستی سرکار بیاورد. پس از انقلاب, بسیاری از فیلم سازان تجاری روسیه از کشور گریختند و وسایل فیلم سازی و فیلم های خام را هم با خود بردند . محاصره و تحریم های غرب هم مانع ورود فیلم خام به شوروی بود . در نتیجه فیلمسازان آن کشور با استفاده از فیلم های موجود و تدوین دوباره آن ها تجربه می اندوختند تا فیلم های جدیدی خلق کنند . طی تجربه هایی از این دست بود که آن ها از قدرت تاثیر تدوین بر تماشاگر مطلع شدند و همین سبب شد سینما مورد بااندیسی و بازنگری بنیادین قرار گیرد.

فیلم سازان اصلی این تجربه اندوزی ها همگی روس بودند و ماحصل کارشان با عنوان «مونتاژ شوروی» مشهور شد. سرگی آیزنشتاین , ژیگا ورتوف و لف کولشوف از سردمدران این جریان بودند . آیزنشتاین در شکل دهی به روش کاری آنان پیشتاز محسوب میشد. خلاصه ی اندیشه های اصلی و زیربنائی فرمالیسم به شرح زیر است:

1. ارجحیت دادن به فرم/قالب در باربر محتوا به بهای فدا کردن موضوع.

موضوع فیلم اهمیت ندارد, تمرکز باید بر این باشد که نماهای فیلم چه گونه کنار هم قرار بگیرند.(تدوین,ساختار داستانی و غیره)

1.  یافتن راهی علمی برای درک فرم/قالب هنری و نوشتن درباره آن 

(استفاده از مبانی علمی برای توضیح زیبایی شناسی).

1. استفاده از تحلیل های فرمالیستی/قالبی در متون مختلف به عنوان راهی برای ارزیابی کیفیت متن ها از طریق تشخیص مشابهت ها و تفاوت ها( در زیبایی شناسی, داستان , فیلم برداری, میزانسن و غیره).

بخش عمده ی فهالیت های فرمالیست ها تحقیقات فنی بود. آن ها بیش تر دنبال کسب بینش درباره هنر به مثابه نظامی از نشانه ها و قواعد بودند تا الهام و سبک زیبایی شناسی. هنر از منظر فرمالیست ها فرایندی بود که باید مطالعه می شد و طی این مطالعه قالب ها و ابزار و شگردهای به کار رفته در ساختن فیلم یا نگارش کتاب یا خلق نقاشی مدنظر قرار می گرفت. 

هدف آن ها این بود که «ابزار وشگردهای کار را رو کنند».

جلب توجه به فیلم برداری و تدوین, به ویژه وقتی فرایند تدوین کاملا واضح است و به روشنی به چشم می آید, می تواند تاثیر زیادی بر تماشاگر زیادی بر تماشاگر داشته باشد .

فیلم سازان مکتب شوروی از طریق تجربه ی فرم های تدوینی و محل اتقرار دوربین, پیشتاز افشای ماهیت ساختار سینما بودند.