ترجمه اختصاصی سلام سینما

عموما دنباله های سینمایی به دو دلیل ساخته می‌شوند: یا یک هدف خلاقانه مبتنی بر داستان آن برای ادامه وجود دارد و یا فروش بسیار بالای قسمت اول. مانند بسیاری از دنباله‌هایی که «پیکسار» ساخته است، «شگفت‌انگیزان ۲» (Incredibles 2) به این دلیل ساخته شد که «دیزنی» فرصتی برای سلطه بر گیشه را در آن دید( بگذریم از این نکته که آن‌ها امسال با دو فیلم از «مارول» به اندازه ی کافی بر گیشه سلطنت کرده اند). البته این به آن معنی نیست که فیلم‌هایی که با هدف درآمدزایی ساخته شده اند نمی‌توانند سرگرم‌کننده باشند؛ «شگفت‌انگیزان ۲» شاید بهترین دنباله‌ای است که «پیکسار» بعد از «داستان اسباب‌بازی ۳» (Toy Story 3) ساخته است(بالاتر از آثاری مثل «دانشگاه هیولاها» (Monsters University)، «در جست و جوی دوری» (Finding Dory) و آثار شکست‌خورده‌ای مثل «ماشین‌های ۲ و ۳» (Cars 2 & 3)). اما با توجه به محدودیت هایی که انتظارات ما از قسمت دوم این انیمشین و همین‌طور محدودیت‌هایی که داستان و کاراکتر ها ایجاد کردند، «شگفت‌انگیزان ۲» فاقد آن حس تازگی، طراوت و نبوغ و خلاقیت موجود در قسمت قبلی است. این یک انیمیشن خانوادگی بامزه و سرگرم‌کننده است اما شگفت‌انگیز نیست.

در سال ۲۰۰۴ و هنگامی که «شگفت‌انگیزان» به بازار آمد، ژانر ابرقهرمانی در جایگاه بسیار متفاوت‌تری در طی فرآیند تکامل خود نسبت به امروز قرار داشت. هنوز خبری از دنیای سینمایی مارول نبود. بتمن هنوز وارد فاز «شوالیه تاریکی» خود نشده بود. سوپرمن شکست‌ناپذیر هنوز «کریستوفر ریو» بود ( نه هنری کیویل ). «مرد عنکبوتی» (Spider-Man) و «مردان-اِکس»(X-Men) هنوز در ابتدای راه خود بودند. به نوعی می‌توان «شگفت‌انگیزان» را «ددپول» (Deadpool) برای رده ی سنی هفت سال به بالا دانست. «شگفت‌انگیزان» که توسط کارگردان خلاق عنوان «غول آهنی» (The Iron Giant) یعنی آقای «برَد بِرد» ساخته شده بود، به حق یک دستاورد بزرگ دیگر برای «پیکسار» شناخته‌ می‌شد. ۱۴ سال طول کشید تا قسمت دوم این اثر به روی پرده های نقره ای سینما نقش بندد و بخشی از آن به این خاطر بود که آقای «بِرد» مشکلاتی در نوشتن قسمت جدیدی برای این مجموعه قسمت دوم تبدیل به تکراری از قسمت اول آن نشود.

اگرچه که در واقعیت و جهانِ ما بیش از یک دهه از زمان به روی پرده رفتن «شگفت‌انگیزان» می‌گذرد(اگر کسی که این فیلم را در سینما زمانی که به مهدکودک می‌رفت تماشا کرده باشد، امروز در دانشگاه است) اما در زمان داخل فیلم حتی یک ثانیه هم زمان نگذشته است. «شگفت‌انگیزان ۲» دقیقا از همان جایی شروع می‌شود که «شگفت‌انگیزان» پایان یافته بود در حالی که یک شرور مولکولی شکل به نام «آندرماینر» به شهر حمله کرده است. آقای شگفت‌انگیز(با صداپیشگی کرگ. تی نلسون)، «الاستی‌گرل»(با صداپیشگی هولی هانتر) با همراهی دو فرزند خود یعنی «وایولت»(سارا وَوِل) و «دش»(هاک میلنر) به عنوان یک گروه ۴ نفره کار می‌کنند و دوست خانوادگی آن‌ها یعنی «فروزون»( با صداپیشگی ساموئل ال. جکسون) به آنها کمک می‌کند. «شگفت‌انگیزان» موفق می‌شوند که خطر را رفع کنند اما این رفع خطر با خسارت هایی همراه می شود. اگرچه آن‌ها به خاطر شکستن محدودیت ابرقهرمانی تحت‌تعقیب قرار نمی‌گیرند اما مجبور می‌شوند که در خفا به زندگی ادامه دهند.

برادر و خواهر جدیدی به نام‌های «وینستون و اولین دیاوور»(با صداپیشگی «باب ادنکیرک» و «کترین کینر») وارد داستان شده‌اند که قصد دارند دولت را وادار کنند تا قانون ضدقهرمانان را ملغی کند. این پروسه‌ی «وادار» کردن شامل این می‌شود که به جهان نشان بدهند که «قهرمانان» ارزشمند هستند و «الاستی‌گرل» به عنوان چهره‌ی این حرکت و جنبش شناخته می‌شود. پس در حالی که «خانم شگفت‌انگیز» وقت خود را صرف مبارزه با جرم و جنایت می‌کند که شامل مبارزه با یک ابرشرور جدید به نام «اسکرین اسلیور» می‌شود، «آقای شگفت‌انگیز» داخل خانه‌ مانده تا از بچه‌ها مراقبت بکند. «وایولت» مشکلاتی با پسرها دارد. «دش» نمی‌تواند «ریاضیات نوین» را متوجه شود و بچه کوچک خانواده یعنی «جک جک» هر گونه‌ نیروی ماورایی غیرقابل‌ پیش‌بینی و باورنکردنی که فکرش را بکنید را در خود دارد. وقتی که به «آقای شگفت‌انگیز» فکر می‌کنیم، به‌گونه‌ای به یاد فیلم «تالی» (Tully) می‌افتیم و مصائبی که بزرگ‌کردن بچه‌ها توسط تنها یکی از پدر یا مادر ممکن است داشته باشد. المان‌هایی که به آن‌ها اشاره کردیم این اثر را به چیزی بیشتر از یک انیمیشن ابرقهرمانی برای کودکان تبدیل می‌کند.

شخصیت‌ها به شکل قابل ملاحظه ای همان هایی هستند که در قسمت اول آن‌ها را شناختیم و عاشقشان شدیم. به وسیله‌ی جادوی انیمیشن، شخصیت‌ها را دقیقا با همان ظاهری که در قسمت اول دیده بودیم ، در قسمت دوم می بینیم. اگرچه بسیاری از آثار اخیر «پیکسار» بر روی بالا بردن کیفیت های بصری آثار گذشته تمرکز کرده بودند، «شگفت‌انگیزان ۲» خود را به حفظ میمیک و حس شخصیت های قسمت اول محدود کرده است و هیچ ایرادی به آن وارد نیست. «شگفت‌انگیزان ۲» عالی به نظر می‌رسد همانطور که «شگفت‌انگیزان» عالی بود. اگرچه که همه‌ی بازیگران پیرتر از گذشته شده اند اما صدای آن‌ها ثابت مانده است و اکثر صداپیشگان قسمت اول موفق شده اند تا باز هم در این عنوان حضور داشته باشند(یک استثنای قابل ذکر؛ «اسپنسر فاکس» که در فیلم اول نقش «دش» را ایفا کرده بود دیگر به بلوغ رسیده است و صدایش تغییر یافته است. «هاک میلنر» جای او را به خوبی پر کرده و حتی یک بیت (beat) را هم از دست نداده است). «کترین کینر» و «باب اودنکرک» به عنوان شخصیت‌های جدیدی وارد داستان شده اند که محرک ها و نیات آنان، بیش از حد خوب هستند که واقعی به نظر برسند.

تقریباً همچون تمامی فیلم‌های «پیکسار» ، این اثر نیز به گونه‌ای طراحی شده تا در ۲ سطح مختلف جذاب باشد اگرچه در این مورد به نظر می رسد که فیلمنامه برای بزرگسالان مناسب تر است تا کودکان. لحظات و تصاویر زیادی وجود دارند که کودکان را درگیر قصه ی فیلم کند(اگرچه هر از گاهی هرچه به لحظات پایانی فیلم نزدیک می شویم ممکن است که خسته‌کننده شوند چرا که فیلم برای یک انیمیشن کمی طولانی است- مدت زمان فیلم نزدیک به دو ساعت است). اما لحظاتی که درگیر شخصیت مادر داستان می شویم بیشتر به درد والدین می‌خورد تا فرزندانشان.

آقای «برد» که بعد از تجربه‌ای ناامید کننده ی «سرزمین فردا» (Tomorrowland) توانسته عنصری که باعث شده نسخه اول «شگفت‌انگیزان» موفقیت شگفت‌انگیزی کشف کند را به این اثر هم تزریق کند و این تضمین را بدهد که قسمت دوم هم به بالاترین حد ممکن خواهد رسید. در دوره‌ای که انیمیشن‌ها بسیار بزرگ و ابرقهرمان‌ها بسیار بزرگ‌تر شده اند، تصور اینکه «شگفت‌انگیزان ۲» نتواند گیشه‌ی ماه جون (June) را از آن خود کند سخت است. فیلم نه مرزهای جدیدی ایجاد می کند نه به اندازه‌ی نسخه‌ی اول دارای عناصر طنز است. اما سرعت روی دادن اتفاقات قصه بالاست، بامزه است و مهم‌تر از همه اینکه شما را ناامید نخواهد کرد. این فرصت را به ما می‌دهد تا با شخصیت‌هایی که 14 سال پیش عاشقشان شدیم بار دیگر ارتباط برقرار کنیم و اگرچه که سن و سالی از همه‌ی ما گذشته است اما علاقه ما به آن‌ها همچنان ثابت مانده است.

منبع : Reelviews

مترجم : وحید فیض خواه