ورود گادرد به قلمرو تارانتینو

ترجمه اختصاصی سلام سینما

«اوقات بد در ای ال رویال» فیلمی در ژانر تریلر با صحنه های خشونت آمیز فراوان از «درو گادرد» که تنها دارای یک لوکیشن است. فیلمی پرحرف و تئاترگونه به سبک آثار تارانتینو که با فلش بک ها ، بازگشت ها و تغییر زاویه دید کامل می شود. با توجه به بسیاری از آثاری که از گادرد سراغ داریم مثل «کلبه ای در جنگل» یا فیلمنامه اش برای «گمشده در تلویزیون» ، معمولا آثار او مانند یک پازل نامتجانس با کاراکتر هایی است که با یکدیگر دارای روابط دوره ای و جداگانه هستند. اما اثر آخر او نوید فیلمی بهتر را می دهد.

داستان فیلم در اواخر دهه 60 میلادی در ال رویال اتفاق می افتد ، یک اقامتگاه که نیمی از آن در ایالت کالیفرنیا و نیمی دیگر ایالت نوادا واقع شده است. جایی که امروزه با کمبود مراجعه کننده مواجه شده و بیشتر شکل یک موزه را به خود گرفته است. داستان فیلم از جایی شده می شود که 4 مشتری به ال رویال مراجعه می کنند : یک کشیش مسن بنام «پدر دنیل فلین»(جف بریجز) ، یک خواننده بنام «دارلین سوئیت»(سینتیا اریوو) ، یک فروشنده بددهن و از خودراضی بنام «سیمور سالیوان»(جان هم) ، یک دختر هیپی و بداخلاق بنام «امیلی سامرزپرینگ»(داکوتا جانسون). این چهار فرد ناآرام که هرکدام رازی را در خود نگه می دارند ، بوسیله ی پیشخدمت بی عرضه ی اقامتگاه یعنی «مایلز میلر»(لوئیس پولمن) با یکدیگر وارد جدال می شوند. خود آن پیشخدمت نیز دارای یک راز است ، همانطور که تاسیس این اقامتگاه پر از رمز و راز است.

«اوقات بد در ای ال رویال» فیلمی با ظاهری جذاب است که رنگ و لعاب پارانوئیدی اوضاع سیاسی آمریکا در دهه 60 میلادی را با خود به همراه دارد. خود اقامتگاه ال رویال با آن ویژگی ها عجیبش دارای جذابیت یک خانه ی ترسناک است. همچنین وجود مرز ایالتی در آن که از پارکینگ تا لابی کشیده شده و میز های بازی در ایالتی قرار گرفته در آن قمار آزاد و قانونی است که این یک نوآوری محسوب می شود. اما با تمام این گره های داستانی غیرقابل انتظاری که فیلم در خود دارد ، باز هم نتیجه چندان رضایت بخش نیست.

همچنین «اوقات بد در ای ال رویال» به لحاظ ویژگی های فنی بسیار قابل تحسین است.«مارتین توئیست» طراح صحنه (که در فیلم کلبه ای در جنگل نیز به عنوان طراح صحنه با گادرد همکاری داشته) سرزمینی رویایی در اقامتگاه ال رویال ساخته است. «گری گلیکر» طراح لباس نیز لباس هایی چشم نواز و خوش طرحی انتخاب کرده که در مقابل پس زمینه‌ی آرام فیلم ، توجه مخاطب را جلب می کنند، و فیلمبردار اثر یعنی «سیموس مک گاروی» همه‌ی این ها را با قاب های زیبا، درخشان و جذابی به تصویر می کشد.

نقش آفرینی ها بسیار جذاب است. بریجز با آنکه وجودش برای سایر بازیگران قابل اتکا و بسیار گرانبهاست ، با اینکه کاراکتر او نقطه ی ثقل داستان فیلم نیست ، اما حضور او باعث قدرمند شدن کاراکترش شده و آسیب پذیری این کاراکتر را به حداقل رسانده است. بعنوان یک مرد مسن ، حتی بنظر می رسد که او توانایی مشت زنی نیز دارد. اریوو نیز شیرینی خاصی به فیلم بخشیده است.

این بی انصافی است که بخواهیم اثر جدید گادرد را یک فیلم بد بنامیم. « اوقات بد در ای ال رویال » به هیچ عنوان یک فیلم بد نیست و کارگردانی هنری گادرد دارای ویزگی های قابل توجه فراوانی است. اما مشکل شاید اینجاست که گادرد وارد یک وادی شده که پیش تر از این قلمرو تارانتینو بوده است. به هرحال فیلم جدید گادرد از منظر خشونت موجود در آن و فیلمنامه اش با آثار تارانتینو مقایسه خواهد شد و قطعا در درجه ی پائین تری نسبت به فیلم های تارانتینو قرار می گیرد.

منبع : گاردین

مترجم : وحید فیض خواه