پیمان مقدمی

پیمان مقدمی متولد 1 آذر 1359، بازیگر و دستیار کارگردان است. او در اول آذر ماه سال 1359 به دنیا آمد و اصالتش به گیلان برمی‌گردد. او فعالیت خود به عنوان بازیگر را در سال 1388 با حضور در سریال :کلانتر 3»‌به کارگردانی محسن شاه محمدی آغاز کرد. او بعد از سه سال در 1391 با حضور در سریال «زیگزاگ» سعی کرد جای پای خود را در عرصه سریال‌های تلویزیونی محکم تر کند. «زیگراگ» سریالی به کارگردانی فریدالدین نیکجو بود و مقدمی در کنار بازیگرانی مانند شهروز ابراهیمی، سولماز حصاری، رضا آحادی و زهرا سعیدی در این سریال همکاری کرد. «فلامینگو شماره 13» ، «خاکستر» «دوران سرطانی» ، «سگ ها و آدم ها» و «بی‌صدا»‌ و « آذر» و «شاه کش» از جمله فیلم‌هایی است که او در آن‌ها به عنوان بازیگر حضور داشته است ضمن اینکه در «مارمولک» کمال تبریزی هم نقش کوتاهی ایفا می‌کند. او اخیرا به واسطه حضور در سریال‌های «دلدار»‌و «خانواده دکتر ماهان» به شهرت رسیده است. پیمان مقدمی بازیگر فیلم سینمایی «بی‌صدا» که در گروه «هنر و تجربه» روی پرده رفت، کار خود را از تئاتر آغاز کرد و این حوزه را بهترین عرصه برای آغاز فعالیت بازیگری می‌داند. وی در یادداشتی درباره سینما، «بی‌صدا» و بازی در فیلم‌های هنری و تجاری و کیفیت هر یک، مباحثی را مطرح کرده : سینما در ابتدای تاریخ پیدایی خود نوعی سرگرمی بود و شاید منبعی برای کسب پول. اما خیلی زود ظرفیت‌های خودش را در زمینه آموزش و مفاهیم مورد نظر سازندگان فیلم نشان داد. اینکه چه بپوشیم و چه بخوریم و چگونه با زندگی رودررو بشویم را در خود نهفته داشت، سیاست هم خیلی فوری از این ماجرا در بسیاری از موارد استفاده کرد اما شکستش امری حتمی بود زیرا این اسب (سینما) به راحتی به کسی سواری نمی‌دهد! بازی کردن در هر مدیومی تقریباً از اصول یکسانی پیروی می‌کند اما در فیلم‌هایی که محتوایش برای سازنده اهمیت بیشتری دارد، بازیگرها سعی می‌کنند به اصل زندگی وفادارتر باشند. البته نباید یادمان برود که سینما یک چیز است و زندگی، زندگی است. فیلم «بی‌صدا» در مورد مواجهه با یک بیماری و برخورد اطرافیان با بیمار است و اینکه چه سختی‌هایی را پیش رویشان می‌آورد. زن خانواده با چنگ و دندان برای بقا مبارزه می‌کند و مرد خانواده که دچار این بیماری است، با مشکل خود راحت‌تر برخورد می‌کند و قسمت غم‌انگیز داستان همین است. هیچ روش مطمئنی برای مواجهه با مشکلات وجود ندارد. فقط آگاهی ما نسبت به آن مشکل می‌تواند برخورد صمیمانه‌تری را به وجود بیاورد تا با هزینه کمتری بقیه مسیر را ادامه بدهیم. من تجربه چند کار که در حال حاضر به آن‌ها می‌گوئیم «هنروتجربه» را داشته‌ام و از حضور در این آثار حظ برده‌ام. اما فکر می‌کنم در معرفی فیلم‌ها باید تجدیدنظر صورت بگیرد زیرا هنوز تبلیغات این چرخه مثل اوایل راه‌اندازی آن در حال حرکت است. این نوع از سینما مخاطبان خاص خود را دارد فقط لازم است تغییراتی در معرفی و تبلیغات ایجاد شود. فیلم «بی‌صدا» که در گروه «هنر و تجربه» اکران شده، فیلم خوب و به اصطلاح شسته‌رفته‌ای است و همه سعی خودشان را کرده‌اند تا بخشی از مشکل بیماران سرطانی را به تصویر بکشند و تیم بازیگران نیز تمام تلاششان را به کار گرفتند تا این اتفاق محقق شود. من سال‌ها است به اصطلاح یواشکی کار می‌کنم و از این آهسته و پیوسته بودن لذت می‌برم.