بهار کاتوزی متولد سال 1363 در تهران، بازیگر ، فیلمنامه‌نویس و مدرس است. بهار کاتوزی در موسسه «هنر گستر حیایی» مشغول به تدریس می‌باشد. وی در دبیرستان ریاضی و فیزیک خوانده بود و هیچ وقت فکر نمی‌کرد که رو به دنیای هنر بیاورد. بهار کاتوزی مدرک لیسانس بازیگری و دکتری فلسفه دارد. او در بین سال‌های 1384 تا 1387 در رادیو جوان به عنوان نویسنده مشغول به کار شد و معتقد است که این سه سال فعالیت مداوم در رادیو و نوشتن برنامه‌ی اجتماعی و طنز اجتماعی خیلی به او کمک کرد. بعد از آن شروع کرد به فیلمنامه و نمایشنامه کوتاه نوشتن و چند سال است که وی در حوزه نمایشنامه و فیلمنامه بلند نیز فعالیت می‌کند. بهار کاتوزی در مصاحبه‌ای با «دیدآرت»، درباره‌ی این که فلسفه هنوز هم دغدغه‌اش هست یا اینکه صرفا برایش یک رشته‌ی تحصیلی بوده است، گفت: "نه! خیلی جدی دغدغمه، چون من اول رشته‌ام هنر بود، یعنی به نمایش مشغول بودم و از یک جایی به بعد احساس کردم که دیگه رشته‌ نمایش در دانشگاه، انتظار من رو برآورده نمی‌کنه و بیشتر دیگه تجربه‌ای بود که در عرصه عملی قرار بود که باهاش مواجه بشم. من خیلی علاقه‌مند به کتابم، خیلی زیاد کتاب می‌خونم و از بچگی بهش معتادم، توی این کتاب خوندن‌ها یک دفعه فلسفه ‌را پیدا کردم و از کتاب‌های خیلی ابتدایی و خودآموز فلسفه شروع کردم و بعد احساس کردم که چقدر جهان عجیبیه و چقدر اون سوال‌هایی که همیشه بوده، اینجا شاید بشه دنبالش گشت و پیداش کرد، رفتم سراغ فلسفه و اتفاقا اون شد، دغدغه‌ام و اومد توی کارم و سا‌ل‌های بیشتری را مشغول فلسفه بودم و خیلی اومد تو نوشتنم و تو زندگیم." خواستگاه بهار کاتوزی تئاتر بوده و تمام قد خودش را تئاتری می‌داند. او در پاسخ به این سوال که هنوز خود را متعلق به تئاتر می‌داند یا نه، گفت: "من از تئاتر شروع کردم، نفس کشیدم، تجربه کردم و اصلا فهمیدم که چیه این جهان هنر و به طور خاص هنر نمایش یا بازیگری یا نوشتن. تجربه کردن یک چیزی را ساختن و یک اجرای زنده ازش داشتن و روی صحنه بردنش در تئاتر برای من اتفاق افتاد. به عنوان بازیگر یک لحظاتی رو تجربه کردم وقتی که روی صحنه بودم که خیلی منحصر به فرد هست." بهار کاتوزی در سال 1384 برای اولین بار به طور حرفه‌ای در تئاتر «دور دست» به روی صحنه رفت. حسام نورانی (دستیار کارگردان رسول ملاقلی‌پور) به توصیه‌ی دوستانش، این اجرا را دید و بهار کاتوزی را به رسول ملاقلی‌پور برای فیلم «میم مثل مادر» معرفی کرد. به گفته‌ی بهار کاتوزی فیلم «میم مثل مادر» اولین تجربه‌ی تصویر وی در سال 1385 در سن 22 سالگی بود و راجع به رسول ملاقلی‌پور به او گفته بودن که خیلی بد اخلاق و تند و تیز هست و بیچاره میشود اگر با ایشان همکاری کند، وی گفت: "عمو رسول آدم تند و تیزی بود و این مدل رفتاری‌اش بود ولی به نحوی پدرانه در همون کار اول که من اینقدر ترسیده بودم با من مهربانانه و پدرانه رفتار کرد، که چه در اون مقطعی از زندگی‌اش و چه مرگش که برای من بسیار غافلگیرانه بود تو زندگی من تاثیر زیادی گذاشت." بهار کاتوزی بعد از بازی در فیلم «میم مثل مادر» به دلیل نبود پیشنهادهای خوب، حضور کمرنگی در سینما داشت. او در سال 1397 در فیلم سینمایی و کمدی «جهان با من برقص»، نقش خواهر جهان (با بازی علی مصفا) را ایفا کرد. بهار کاتوزی درباره‌ی این که آیا این فیلم می‌تواند نقطه عطف کارنامه‌ی سینمایی او بشود، گفت: "من 35 سالمه و سن کمی نیست برای تجربه کردن این جهان و از این مهمتر اینکه از 18 سالگی وارد این فضا شدم، اگه این کار نقطه عطفی بشه، خوشحال میشم ولی چندین سال بودن در این فضا به من یاد داده که ممکن است اصلا هیچ خبری نشه." بهار کاتوزی درباره‌ی دیالوگش که در آن از ترس تنهایی در پیری می‌گوید و وقتی هم که به ازدواج توصیه می‌شود، می‌گوید که از آن بیشتر می‌ترسد، با توجه به مجرد بودن خودش و خیلی از هم سن و سال‌هایش تفسیر فلسفی‌اش از این پدیده در این دوران چیست، گفت: "دیالوگی بود که همون موقع هم که داشتم می‌گفتم خیلی باهاش سنپاد بودم، نمیدونم چرا! به نظرم روزگار پیچیده شده، مخصوصا در رابطه‌های انسانی. این احتمالا یک تحلیل فلسفی داره که از عهده من برنمیاد. آدم خیلی وقت‌ها تلاش می‌کنه برای ایجاد ارتباط اصلا در هر سطحی و هرچی تلاش می‌کنی انگار بیشتر فرو میری، یعنی اتفاقی که باید نمیفته، یا واکنش‌های تو نسبت به اتفاقات درست نیست و یا دریافت آدم‌ها نسبت به تو درست نیست و همه چی رو سخت می‌کنه. من حس می‌کنم جهانی که توشیم داره ما رو می‌بره سمت تنهاتر شدن، گاهی میایی اون تنهایی رو با یک مکمل درست کمتر کنی ولی یک جاهایی باز اشتباه‌هایی رخ میده. به نظرم هم نسل‌های من جهان رو خیلی فردی‌تر تعریف کردن و من خودم با وجود اقتضای سنم الان بیشتر از اینکه به بچه‌دار شدن فکر کنم هنوز دنبال رویاهای خودمم." بهار کاتوزی به جز حضور در یک تئاتر از انجام هیچ کدام از کارهایش راضی نیست. او در این‌باره می‌گوید: "«جهان با من برقص» رو به خاطر اون فضایی که در پشت صحنه بود به خاطر حضور سروش صحت و بچه‌ها، خیلی دوسش دارم. «میم مثل مادر» شروع کارم بود و از عمو رسول(کارگردان فیلم) خیلی چیزها یاد گرفتم و به همین دلیل این فیلم برام خیلی منحصر به فرد بود. در کل همه‌ی کارام رو خیلی دوست داشتم." بهار کاتوزی، خانواده‌اش را در زندگی و کارهایش تاثیرگذار می‌داند، با اینکه مادرش از مخالفین سرسخت او برای فعالیت هنری‌اش بود ولی با این‌حال همیشه از او حمایت کرد. بهار کاتوزی در جواب به این صحبت که می‌گویند سینما بی‌رحم است، گفت: "در سن 20 سالگی من برای یک فیلم خیلی خوب انتخاب شدم ولی در دقیقه‌ی 90 جایم را دادن به یک بازیگر دیگر، در اون زمان من هم می‌گفتم که سینما بی‌رحم است و خیلی ناراحت بودم. کم کم به این نتیجه رسیدم که کلا دنیا خیلی جای بارحمی نیست و زندگی همینه. شاید به همین دلیل هست که دیگه خیلی منتظر نیستم تا کسی فیلمی بسازد و من رو انتخاب کند و دوست دارم که خودم فیلمنامه بنویسم و بخشی از ساخت یک فیلم باشم." توصیه‌ی بهار کاتوزی به جوانانی که تازه می‌خواهند پا به این عرصه بگذارند این است که خیلی بخوانند‌، خیلی ببینند، خیلی زندگی کنند و هر چقدر که میشه رهاتر باشند و واقع بین نگاه کنند. بهار کاتوزی به شدت به ژانر وحشت علاقه‌مند است به حدی که به گفته‌ی خودش هر روز یک فیلم از این ژانر نگاه می‌کند و خیلی علاقه‌مند است که بتواند یک فیلمنامه‌ای بنویسد که بتوان روی صحنه برد و به طور واقعی ژانر وحشت باشه و نه فیلمی که در آن خون و خون ریزی باشد. به گفته‌ بهار کاتوزی «اجاره نشین‌ها» یکی از فیلم‌های مورد علاقه اوست که دیالوگ به دیالوگ آن را حفظ است.