بهدخت ولیان متولد دهه 1360، بازیگر است. وی فارغ‌التحصیل رشته بازیگری در مقطع کارشناسی می‌باشد. او بازیگری را از تئاتر آغاز کرد و از میان کارهایش می‌توان نمایش‌های «اسم» به کارگردانی لیلی رشیدی ، «نوستوس» به کارگردانی محمد منعم ، «ماجرای مترانپاژ» به کارگردانی محمدحسن معجونی و «سالگشتگی» به کارگردانی امیررضا کوهستانی را نام برد. بهدخت ولیان برای اولین بار در سال 1393 اولین فیلم بلندش را بازی کرد. وی در فیلم «نمره 4» نقش یک زن جنوبی را بازی کرد ولی در ابتدا قرار بر این بود که سحر دولتشاهی این نقش را ایفا کند اما عدم توافق وی با کارگردان فیلم باعث شد تا بهدخت ولیان جایگزین او شود. وی در سال 1395 با دو فیلم به کارگردانی حسین شهابی به نام‌های «بی‌صدا» و «دوران سرطانی» به سینما بازگشت. در «دوران سرطانی» نقش زنی را ایفا کرد که همسرش بیمار است و برای تامین هزینه‌های درمان با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شود. بهدخت ولیان در سال 1396 تقریبا سال پرکاری را با بازی در فیلم‌های «امیر» ، «سورنجان» و «پیلوت» پشت سر گذاشت. وی در فیلم «امیر» به کارگردانی نیما اقلیما، نقش یک مادر که از شهرستان به پایتخت آمده و یک تنه روی پای خود ایستاده است را ایفا کرد. از جمله بازیگران مطرح این فیلم میلاد کی‌مرام، هادی کاظمی و سحر دولتشاهی می‌باشند. او همچنین برای فیلم «پیلوت» جایگزین الناز شاکردوست شد، زیرا در طی فیلمبرداری الناز شاکردوست آسیب دید و توانایی ادامه فیلمبرداری را از دست داد. بهدخت ولیان تجربه بازی در فیلم‌های کوتاه را نیز دارد و از میان آن‌ها می‌توان به «تتو» ، «طاغی» و «زن بودن» اشاره کرد. وی در «تتو» به کارگردانی فرهاد دلارام، نقش اصلی بود و توانست برنده جایزه بهترین بازیگر زن در سی و هفتمین دوره جشنواره سالمونا ایتالیا شود. از دیگر افتخارات این فیلم می‌توان به -کسب جایزه بهترین فیلم کوتاه جشنواره تیرانای آلبانی و ریل سیسترز آمریکا -برنده خرس بلورین بهترین فیلم کوتاه بخش نسل‌ جشنواره برلین -کسب جایزه بهترین فیلم کوتاه جشنواره موتوون کرواسی -دریافت دیپلم افتخار فستیوال تامپره فنلاند اشاره کرد. بهدخت ولیان با انتشار پستی در رابطه با منتخب شدنش به عنوان بهترین بازیگر زن برای فیلم کوتاه «تتو» نوشت: "این باعث افتخار من که به وسیله هیئت داوران جشنواره فیلم ریویرا به عنوان بهترین هنرپیشه زن انتخاب شدم. این یکی از آرزوهای بزرگ زندگی من بوده که به واقعیت تبدیل شده. لطفاً عذر من رو بپذیرید که نتونستم برای دریافت این جایزه حضور پیدا بکنم، در شرایط فعلی تمام وقتم رو دارم با پدرم میگذرونم که داره از بیماری سرطان پیشرفته رنج میبره. دوست دارم که این جایزه رو تقدیم کنم به پدرم ، چون بهترین دوست من بوده و بهترین راهنمای من در زندگی و ایجاد تفکر تساوی حقوق زن و مرد ، و خیلی خوشحال ترم که این اتفاق زمانی رخ داد که اون هنوز دربین ماست و مطمئنم که خیلی به این موضوع افتخار میکنه. از اعماق قلبم از شما سپاسگذارم"