نیکول مری کیدمن(Nicole Mary Kidman) بازیگر و تهیهکنندهی استرالیایی الاصل و زاده‌ی بیستم ژوئنِ ۱۹۶۷ در شهر هونولولو از ایالت هاوائیِ ایالات متحده آمریکا در طول حرفه‌ی خودش برندهی جوایز اسکار، اِمی، گلدن گلوب و بفتا شده است.
نیکول کیدمن دو بار پشت سر هم نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن برای «مولن روژ!» و «ساعت‌ها» شد که البته برای «ساعت‌ها» برنده این جایزه شد.
پدر ایرلندی نیکول، آنتونی کیدمن، یک بیوشیمیدان، روانشناس بالینی و نویسنده بود که در سن ۷۵ سالگی به دلیل سکته قلبی در سنگاپور فوت کرد.
مادر استرالیایی نیکول، ژانل‌آن (با نام خانوادگی گلنی) مربی پرستاری بود که کتاب‌های همسرش را ویرایش می‌کرد. او یکی از اعضای لابی انتخاباتی زنان نیز بود. مادر، یک فیمینیست تند و تیز بود و حتی حاضر نبود برای نیکول عروسک بخرد. مادرش که اواخر عمر در ساحل شمالی سیدنی زندگی می‌کرد، به دلیل سرطان سینه فوت کرده است.
نیکول یک خواهر کوچکتر به نام آنتونیا دارد که یک روزنامه نگار و مجری تلویزیونی است.
پدر و مادر، هر دو، استرالیایی بودند که با ویزای دانشجویی به طور موقت به ایالات متحده آمده بودند. نیکول در همین کشور به دنیا آمد. او که در هاوایی به دنیا آمد، نامِ Hōkūlaniبه معنای «ستاره بهشتی» را به او دادند که الهام از یک بچه فیل بود که در همان زمان در باغ وحش هونولولو متولد شده بود.
دوران کودکی او به شدت با فعالیت‌های اجتماعی پدر و مادرش آمیخته بود. وقتی نیکول به دنیا آمد، پدرش دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه هاوایی در مانوآ بود و در موسسه ملی بهداشت روانی ایالات متحده، از کارمندان مدعو به عنوان یک ویزیتور بود. آن‌ها در مخالفت با جنگ در ویتنام، در تظاهرات ضد جنگ شرکت کردند.
خانواده‌ی نیکول وقتی که او چهار ساله بود به استرالیا بازگشتند. کودکی نیکول در سیدنی استرالیا گذشت و در مدرسه دولتیِ لین‌کوو و در دبیرستان دخترانه شمال سیدنی تحصیل کرد.
او در سن سه سالگی در رشته‌ی باله ثبت نام کرد و در تمام دوران دبستان و دبیرستان استعداد ذاتی خود را برای رقص باله نشان داد. او در تمام دورانِ کودکی و نوجوانی به آموزش رقص، تئاتر و پانتومیم پرداخت و به خصوص علاقه شدیدی به رقص باله داشت.
علاقه نیکول به باله و هنرهای نمایشی باعث شد تا به بازیگری نیز کم‌کم علاقه‌مند شود. او با تماشای بازی مارگارت همیلتون در نقش جادوگر شرور غرب در «جادوگر شهر اوز» برای اولین بار آرزوی بازیگری را در سر پروراند.
نیکول در کودکی ترسو و خجالتی بود. خودش در این باره می‌گفت:
«من بسیار خجالتی هستم. واقعا خجالتی هستم. من حتی در کودکی لکنت داشتم که البته کم‌کم و به آرامی از آن گذشتم اما هنوز گاهی به حالت خجالت و کمرویی فرو می‌روم.»
به علت قد بلند نیکول کیدمن به او لنگ‌دراز می‌گفتند و به همین دلیل بود که در اغلب تست‌های نمایش مدرسه‌ای رد می‌شد. او به شدت به تلاش‌های خود ادامه داد تا این‌که در تئاتر فیلیپ استریت استرالیا بازی‌های درخشانی از خود به نمایش گذاشت.
نیکول کیدمن در ماه‌های پایانی سال 1989 با تام کروز آشنا شد و کمی پیش از آغاز فیلم‌برداری برای «روزهای تندر» (که هر دو در آن بازی کردند) در شب کریسمس سال جدید ازدواج کردند.
كیدمن و كروز دو فرزند خوانده را به نام‌های ایزابلا (سیزده ساله) و كانر (یازده ساله) پذیرفتند. آن‌ها خودشان بچه‌دار نشدند و سرانجام این زوج در سال ۲۰۰۱ از یک‌دیگر طلاق گرفتند.
تام کروز در مصاحبه‌ای گفت که اختلافاتشان حل‌نشدنی بوده است.
برخی می‌گفتند که نیكول سه بار از کروز باردار شد اما فرزندان خود را در دوران بارداری از دست داد. کیدمن نیز در مصاحبه‌ای با Marie Claire در سال 2007 درباره گزارش نادرست حاملگی خارج از رحم در اوایل ازدواجش گفت:
«گفتهاند این سقط جنین بوده است. نه؛ هرگز این اتفاق نیفتاد»
در شماره‌ی ژوئن 2006 مجله‌ی Ladies' Home Journal کیدمن گفت:
«تام آدم بزرگی بود و هنوز هم هست و من نیز هنوز تام کروز را دوست دارم. البته برای من، تام فقط تام بود اما برای بقیه، او بزرگ بود... و به هر حال، من آن زمان از اتفاق طلاق شوکه شدم»
در سال 2015، مارک راثبون، مدیر اجرایی سابق کلیسای ساینتولوژی، در یک فیلم مستند ادعا کرد که به او دستور داده شده بود که «طلاق کروز از کیدمن را تسهیل کند». کیدمن در مصاحبه‌ای با تینا براون در کنفرانس زنان در جهان در سال 2015 چنین گفت که او پس از طلاق، بیش از پیش مورد توجه اهالی هنر قرار گرفت.
او در سال 2003 مدت کوتاهی پس از طلاق، جایزه اسکار را دریافت کرد.
قبل از ازدواج با کروز، کیدمن با مارکوس گراهام بازیگر استرالیایی و تام برلینسون بازیگر استرالیایی ارتباط داشت. درجریان فیلم‌برداری «کوهستان سرد» شایعاتی مطرح شد مبنی بر این‌که رابطه عاشقانه بین کیدمن و همبازیاش جودلاو، باعث طلاقش از کروز شده بودهاست اما هر دو این اتهامات را رد کردند.
نیکول کیدمن در سال 2005 در مراسم بزرگ‌داشت استرالیایی‌ها G'Day LA با کیث اِربِن ملاقات کرد و در 25 ژوئن 2006 با او در کلیسای یادبود کاردینال سرتی در محوطه املاک سنت پاتریک، مانلی، در سیدنی ازدواج کرد.
در مصاحبه‌ای در سال 2015 درباره رابطه‌اش با کیث اِرْبِن گفت:
«ما واقعاً همدیگر را نمی‌شناختیم. ما در طول ازدواجمان با یک‌دیگر آشنا شدیم.»
کیدمن در مصاحبه‌ای برای Vanity Fair در سال 2007 اشاره کرد که او قبل از ازدواج او با کیث اِربِن (خواننده کانتری نیوزلندی-استرالیایی) مخفیانه با شخصی نامزد کرده بود که بعداً مشخص شد که لنی کراویتز بوده است.
اولین دختر این زوج، ساندی رز، در سال 2008 در نشویل به دنیا آمد.
در سال 2010 نیکول کیدمن و کیث اربن از دختر دوم خود، فیث مارگارت، از طریق رحم جایگزین حاملگی در بیمارستان زنان سنتنیال نشویل استقبال کردند.
او در آغاز و برای اولین بار، در تئاتر خیابان فیلیپ در سیدنی در کنار دوست همیشگی‌اش نائومی واتس تحصیل کرد. او همچنین در تئاتر استرالیایی که متعلق به نوجوانان بود شرکت کرد و در این‌جا بود که به نمایشِ تقلید و ادا در آوردن بدون دیالوگ پرداخت. او در این سال‌ها بین ۱۳ تا ۱۵ سال داشت.
او که به طور منظم در تئاتر خیابان فیلیپ حضور داشت و کم‌کم مورد توجه و تحسین و تشویق قرار گرفت؛ تا این‌که مصمم شد بازیگری را تمام‌وقت دنبال کند.
نیکول در سال 1983 وقتی 16 ساله بود، به خاطر بازی‌های زیبایش در گروه‌های تئاتر خیابان فیلیپ در سیدنی، کم‌کم به بازی جلوی دوربین دعوت شد و برای اولین بار در پنج فیلم بازی کرد:
۱. برای اولین بار در فیلم درام و جنایی و ماجراجویی «سارقان دوچرخه‌سوار» (BMX Bandits) به کارگردانی برایان ترنچارد اسمیت، در نقش جودی.
۲. در نقشِ به یاد ماندنی خود در یک فیلم استرالیایی به نام «کریسمس در جنگل» Bush Christma؛ به طوری که هنوز این فیلم، در هر دسامبر، از تلویزیون پخش میشود.
۳. در سریال درام و خانوادگی «رودخانه پنج مایلی» (Five Mile Creek) نیز در نقش آنی.
۴. در فیلم تلویزیونی «اعماق وجود» (Skin Deep) در نقش شینا هندرسون
۵. در فیلم تلویزیونی «تعقیب در شب» (Chase Through the Night) در نقش پیترا.
نیکول در سال ۱۹۸۴ در دو فیلم و یک سریال در نقش‌های فرعی یا کوتاه بازی کرد:
۱. در فیلم تلویزیونی «متئو و پسرش» (Matthew and Son) به کارگردانی گری کانوی در نقش بریجیت الیوت
۲. در فیلم سینمایی «ویلز و بِرْک» (Wills & Burke) به کارگردانی باب ویس، در نقش جولیا متئوس
۳. در قسمت ۴۳ و ۴۴ از سریال «یک تمرین محلی» (A Country Practice) در نقش سیمون جینکینز.
در سال ۱۹۸۵ در یک فیلم تلویزیونی و یک سریال تلویزیونی ظاهر شد:
۱. در فیلم درام تلویزیونی «سرگذشت آرچر» (Archer's Adventure) ساخته‌ی دنی لارنس و در نقش کاترین
۲. در قسمت اول سریال درام «فاتحان» (Winners) در نقش کارول تیگر.
درخشش نیکول در سنین نوجوانی و جوانی و در اولین بازی‌هایش تا حدی بود که او در سال ۱۹۸۵ یعنی زمانی که او فقط ۱۸ سال داشت به عنوان هنرپیشه زن سال در استرالیا برگزیده شد.
در سال ۱۹۸۶ فقط در یک فیلم در نقش جید بازی کرد: فیلم «بادپا» (Windrider) ساخته وینسنت مونتون.
در سال ۱۹۸۷ در دو سریال کوتاه تلویزیونی و سه فیلم سینمایی بازی کرد:
۱. در فیلم «در تماشای رقص سایه‌ها» (Watch the Shadows Dance) ساخته مارک جوفه، در کنار تام جنینگز و در نقش امی گابریل
۲. در فیلم «تکه کوچک» (The Bit Part) ساخته برندان ماهر، در نقش مری مک آلیستر
۳. در سریال کوتاه تلویزیونی «اتاقی برای اقامت» (Room to Move) ساخته جان دویگان
۴. در فیلم تلویزیونی «یک استرالیایی در روم» (Un'australiana a Roma) ساخته سرجیو مارتینو، در نقش جیل
۵. در سریال کوتاه تلویزیونی «ویتنام» (Vietnam) در نقش مگان گادرد
نیکول کیدمن در سال ۱۹۸۸ در فیلم درام «شهر رؤیایی» (Emerald City) ساخته مایکل جنکینز در نقش هلن ظاهر شد و مورد توجه منتقدان و مردم قرار گرفت و در مؤسسه‌ی فیلم استرالیا در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل نامزد دریافت جایزه شد.
در سال ۱۹۸۹ در یک فیلم و یک سریال کوتاه بازی کرد:
۱. در فیلم «سکوت قبرستانی» (Dead Calm) به کارگردانی فیلیپ نویس،
در نقش درخشانِ ری اینگرم (همسر یک افسر نیروی دریایی) و در کنار سام نیل (افسر نیروی دریایی) و بیلی زین. این فیلم برای نیکول، آغاز شهرت بین المللی‌اش بود.
ورایتی درباره بازی نیکول چنین نوشت که نیکول چگونه در طول فیلم، با کیفیتی عالی بازی می‌کند و شخصیت سرسخت رِی را به طور واقعی نشان می‌دهد.
۲. در سریال کوتاه تلویزیونی «هتل بانکوک» (Bangkok Hilton)
در سال ۱۹۹۰ در کنار تام کروز (همسر آینده‌اش، که در آن زمان فقط دوست بودند) در فیلم اکشن ورزشی «روزهای تندر» (Days of Thunder) به کارگردانی تونی اسکات ظاهر شد.
نیکول کیدمن در نقش یک پزشک جوان به نام دکتر کلر لوییکی بازی می‌کند که عاشق یک راننده‌ی نسکار میشود. این فیلم، که به عنوان فیلم بین‌المللی او در نظر گرفته میشود، در میان پرفروش‌ترین فیلم‌های سال بود.
نیکول در سال ۱۹۹۱ در فیلم آمریکایی و گانگستری «بیلی بث‌گیت» (Bathgate) به کارگردانی رابرت بنتون و در کنار داستین هافمن ظاهر شد. نیکول کیدمن برای بازی در نقش درو پرستون، نامزد جایزه گلدن گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.
مجله نیویورک تایمز در نقد خود درباره بازی نیکول، او را «زیبا با حس شوخ‌طبعی» نامید.
نیکول در همین سال در فیلم درام و رمانتیک «عشق‌بازی» (Flirting) به کارگردانی جان دویگان، در نقش نیکولا و در کنار نوح تیلور و تاندیو نیوتن بازی کرد.
در سال ۱۹۹۲ برای بار دوم با تام کروز در فیلم «دوردست‌ها» (Far and Away) به کارگردانی و نویسندگی و تهیه‌کنندگیِ ران هاوارد و در نقش شانون کریستی بازی کرد که از نظر منتقدان و مردم و گیشه، ناموفق بود.
در سال ۱۹۱۳ در دو فیلم بازی کرد:
۱. فیلم ترسناک و اسرارآمیز و جناییِ «کینه» (Malice) به کارگردانی هارولد بکر، در نقش تریسی کینسینگر و در کنار الک بالدوین
۲. فیلم درام «زندگی من» (My Life) به کارگردانی بروس جوئل روبین، در نقش گیل جونز و در کنار مایکل کیتون
در سال ۱۹۹۵ نیکول کیدمن درخشش قابل توجهی کرد و به خاطر بازی نقش سوزان استون مارتو (مجری اخبار) در فیلم درام و کمدی سیاهِ To Die For برنده جایزه گلدن‌گلوب و نامزد جایزه بفتا و چندین جایزه دیگر شد.
این فیلم، پنجمین فیلم بلند گاس‌ون‌سنت بود. فیلمنامه نیز از باک هنری بود که بر اساس رمانی به همین نام از جویس مینارد نوشته شد. میک لاسال از سانفرانسیسکو کرونیکل درباره نقش نیکول کیدمن در این فیلم گفت:
«او در این فیلم، لایه‌هایی از معنا، قصد، و انگیزه را به تصویر می‌کشد.»
در همین سال در فیلم اکشن «بتمن ابدی» (Batman Forever) ساخته جوئل شوماخر و در نقش دکتر چیس مریدیان بازی کرد.
در سال ۱۹۹۶ در دو فیلم ظاهر شد:
۱. فیلم درام و رمانتیک «تصویر یک زن» (The Portrait of a Lady) ساخته جین کمپیون و در نقش ایزابل آرچر
۲. فیلم زندگینامهای و درام و موزیکال «درخشش» (Shine) در نقش خیلی کوتاه زنی در یک مشروب‌فروشی
در سال ۱۹۹۷ فقط در یک فیلم بازی کرد: فیلم ترسناک و اکشن «صلح‌جو» (The Peacemaker) ساخته میمی لدر، در نقش دکتر جولیا کلی و در کنار جورج کلونی.
در سال ۱۹۹۸ نیز فقط در یک فیلم ناموفق در گیشه بازی کرد: فیلم «جادوی عملی» (Practical Magic) به کارگردانی گریفین دان و در کنار ساندرا بولاک.
همچنین در سال ۱۹۹۹ فقط در یک فیلم، همراه با همسر آن زمان خودش تام کروز ظاهر شد: «چشمان کاملاً بسته» (Eyes Wide Shut) به کارگردانی استنلی کوبریک (که آخرین کار این کارگردان بود).
این فیلم قبل از نمایش عمومی در آمریکا با سانسور مواجه شد.
نیکول بعد از یکی دوسال که درگیر طلاق و... بود، در سال ۲۰۰۱ در نقش یک عروس پستی در درام بریتانیایی-آمریکایی به سینما بازگشت و در فیلم کمدی و جنایی «دختر روز تولد» (Birthday Girl) نیز به کارگردانی جز باترورث ظاهر شد.
نیکول کیدمن در سال ۲۰۰۱ دو بار نامزد گلدن‌گلوب شد. قبل از آن نیز در ۱۹۹۵ نامزد و برندهی جایزه گلدن‌گلوب شده بود. او در این سال در فیلم «دیگران» (The Others) به کارگردانی و نویسندگی آلخاندرو آمنابار بازی بسیار درخشانی کرد و برای بار سوم موفق به دریافت نامزدی گلدن‌گلوب شد.
این اثر مهیج و ترسناک، هشت جایزه گویا، که شامل بهترین فیلم و بهترین کارگردانی میشود، برده است و اولین فیلم انگلیسی‌زبانی بوده است که برنده جایزه بهترین فیلم گویا شده است؛ در حالی حتی یک کلمه اسپانیایی در آن صحبت نشده است.
نیکول کیدمن در همین سال ۲۰۰۱ در فیلم موزیکال و درام «مولن روژ!» (Moulin Rouge!) بازی بسیار درخشانی کرد.
این فیلم در سال ۲۰۰۲ در هشت رشته نامزد دریافت جایزه اسکار شد؛ از جمله رشته بهترین بازیگر نقش اول زن که متعلق به نیکول کیدمن بود. وی همچنین در همین سال برنده جایزه گلدن‌گلوب نیز شد.
اجرا و آواز خواندن او نقدهای مثبتی دریافت کرد. پل کلینتون از سی‌ان‌ان آن را بهترین کار او از زمان To Die For نامید و نوشت:
«او در نقش ساتین واقعاً خیره‌کننده است و در طول فیلم با اعتماد به نفس کامل حرکت می‌کند.»
نیکول کیدمن در سال‌های اخیر، بسیار جایزه گرفت و نامزد شد و برنده شد؛ تا این‌که سرانجام در سال ۲۰۰۲ با بازی در فیلم زندگینامهای «ساعت‌ها» (The Hours) به کارگردانی استیون دالدری به نقطه‌ی اوج بازیگری‌اش رسید و به خاطر این نقش‌آفرینیِ فوق العاده، برندهی جایزه آکادمی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن شد. او اولین زن استرالیایی بود که برنده اسکار شده بود.
این اثر قوی و نیرومند، بر اساس رمان «ساعت‌ها» اثر مایکل کانینگهام که درباره زندگی ویرجینیا وولف (با بازی نیکول کیدمن) است.
نیکول کیدمن در سال ۲۰۰۳ نیز مفتخر به دریافت نامزدی گلدن‌گلوب به خاطر بازی در فیلم «کوهستان سرد» (Cold Mountain) شد.
فیلم کوهستان سرد بسیار مورد استقبال قرار گرفت و نامزد دریافت بیش‌تر از ۷۰ جایزه در سراسر جهان از انواع و اقسام جشنواره‌ها از جمله نامزد ۷ جایزه اسکار شد.
نیکول در این فیلم، در مقابل جود لاو و رنه‌زلوگر، نقش آدا مونروِ جنوبی را بازی کرد؛ زنی که عاشق شخصیت جودلاو میشود. در مورد بازی نیکول مجله تایم نوشت:
«کیدمن از مصیبت آدا نیرو می‌گیرد و به طور پیوسته رشد می‌کند و به معنای واقعی کلمه درخشان بازی می‌کند.»
نیکول در همین سال در دو فیلم دیگر نیز ظاهر شد:
۱. فیلم درام و جنایی «داگویل» (Dogville) به کارگردانی لارس فون تریر، در کنار پل بتانی و لورن باکال
۲. فیلم ترسناک و درام و جنایی «آفت بشریت» (The Human Stain) به کارگردانی رابرت بنتون و در کنار آنتونی هاپکینز و اد هریس
نیکول کیدمن در سال ۲۰۰۴ در فیلم اسرارآمیز و فانتزی و درام «تولد» (Birth) به کارگردانی جاناتان گلیزر و در کنار کامرون برایت و لورن باکال و دنی هوستون بازی کرد.
نیکول به خاطر بازی بسیار دیدنی‌اش در فیلم «تولد» مفتخر به دریافت نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های درام میشود.
نیکول در همین سال نیز در فیلم کمدی و ترسناک و علمی-تخیلیِ «همسران استپفورد» (The Stepford Wives) ساخته فرانک اوز ظاهر شد و تهیهکنندهی آن نیز بود.
در سال ۲۰۰۵ در فیلم دلهره‌آور و جنایی و معمایی «مترجم» (The Interpreter) به کارگردانی سیدنی پولاک و در مقابل شان‌پن بازی کرد.
در همین سال در فیلم کمدی و فانتزی و رمانتیک «افسون‌شده» (Bewitched) به کارگردانی نورا افرون و در کنار ویل فرل، حضور ضعیفی داشت که او و ویل فرل به خاطر بازی‌شان برنده تمشک طلایی در رشته بدترین بازیگر شدند.
در سال ۲۰۰۶ در یک فیلم درام و رمانتیک زندگینامهای «خز» (Fur) ساخته استیون شینبرگ، که درباره زندگی عکاس آوانگارد اهل ایالات متحده آمریکا بود.
نیکول در همین سال برای انیمیشن اکشن و ماجراجویی «تیزپا» (Happy Feet) به کارگردانی بریژیت بوردین صداپیشگی کرد.
در سال ۲۰۰۷ در سه فیلم بازی کرد:
۱. فیلم دلهره‌آور و علمی- تخیلی «هجوم» (The Invasion) به کارگردانی مشترک الیور هیرشبیگل و جیمز مک تیگ
۲. فیلم کمدی-درام «مارگو در عروسی» (Margot at the Wedding) به کارگردانی نوح بامباخ
۳. فیلم فانتزی و خانوادگی و ماجراجویی «قطب‌نمای طلایی» (The Golden Compass) به کارگردانی کریس ویتز
در سال ۲۰۰۸ فقط در یک فیلم ظاهر شد: فیلم کمدی- درام و مهیج «استرالیا» (Australia) به کارگردانی باز لورمن و در کنار ستارگانی چون هیو جکمن، دیوید ونهام.
در سال ۲۰۰۹ نیز فقط در یک فیلم ظاهر شد: فیلم موزیکال و درام و عاشقانه‌ی «نُه» (Nine) ساخته راب مارشال و در کنار ستارگانی مانند دانیل دی‌لوئیس، ماریون کوتیار و پنه‌لوپه کروز.
در سال ۲۰۱۰ در فیلم درام و تراژیک Rabbit Hole در نقش یک مادر داغ‌دار، بسیار تحسین‌برانگیز ظاهر شد و به خاطر این بازی درخشان، دو جایزه مهم گرفت: یکی نامزدی اسکار (برای بار سوم) و دیگری نامزدی گلدن‌گلوب (برای بار هشتم). وی تهیهکنندهی این فیلم نیز بود.
دومین جایزه تمشک طلایی نیکول کیدمن با فیلم Just Go with It!
در سال ۲۰۱۱ در فیلم کمدی-رمانتیک «فقط باهاش کنار بیا» (Just Go with It) به کارگردانی دنیس داگن نقش مکمل ناموفقی داشت و به خاطر همین نقش، برنده جایزه تمشک طلایی به عنوان بدترین بازیگر مکمل شد. بازیگران اول و اصلی عبارت بودند از جنیفر آنیستون، آدام سندلر و بروکلین دکر.
نیکول در سال ۲۰۱۱ در یک فیلم بازی کرد: فیلم Trespass به کارگردانی جوئل شوماخر و در کنار نیکولاس کیج و لیانا لیبراتو.
نیکول کیدمن در همین سال دست به تهیه‌کنندگی زد و فیلم کمدی و رمانتیک «مونته کارلو» (Monte carlo) را به کارگردانی توماس بزوکا ساخت. بازیگران این فیلم، سلنا گومز و لیتون میستر و کیتی کسیدی بودند.
در سال ۲۰۱۲ در سریال تلویزیونی «همینگوی و گلهورن» (Hemingway & Gellhorn) جبران کرد و با نقش‌آفرینی خوب و عالی‌اش نامزد گلدن‌گلوب شد.
سریال، درامی است با محوریت داستان عاشقانه میانِ ارنست همینگویِ نویسنده و مارتا گلهورن. مارتا خبرنگار جنگ جهانی دوم و الهام‌بخش همینگوی برای فیلم «زنگ‌ها به صدا در می‌آیند» و تنها زنی بود که تا آن زمان از همینگوری درخواست طلاق کرده بود.
در همین سال، علاوه بر بازی در یک سریال، در فیلم The Paperboy به کارگردانی لی دنیلز نیز نقش‌آفرینی درخشانی در نقش مکمل کرد و مورد توجه منتقدان قرار گرفت.
این فیلم در جشنواره فیلم کن 2012 به رقابت پرداخت و نامزدیِ جایزه انجمن بازیگران سینما و جایزه ساترن را دریافت کرد. او همچنین برای بار دوم در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل، نامزدی گلدن گلوب را به دست آورد اما به طور کلی، این نامزدی، دهمین نامزدی‌اش در گلدن‌گلوب بود. بازیگران اصلی این فیلم عبارت بودند از متیو مک‌کانهی، جان کیوساک و زک افران.
در سال ۲۰۱۳ در دو فیلم و یک سریال بازی کرد:
۱. در فیلم درام و معماییِ بریتانیایی- آمریکایی «استوکر» (Stoker) در نقش یک مادر بی ثبات، و در کنار میا واشیکوفسکا و متیو گود.
۲. در فیلم جنگی «مرد راه آهن» (The Railway Man) به کارگردانی جاناتان تپلتزکی و (برای اولین بار) در کنار کالین فرث. کاترین مونک از مونترال گزت درباره بازی کیدمن در این فیلم گفت:
«این یک بازی واقعاً استادانه است»
۳. در نقش کم و کوتاهی در سریال درام و معمایی «بالای دریاچه» (Top of the Lake) به کارگردانی گارث دیویس.
در سال ۲۰۱۴ در فیلم «گریس از موناکو» (Grace of Monaco) بازی کرد؛ فیلمی که نویسنده و تهیه‌کننده‌اش آرش عامل (ایرانی- بریتانیایی) و کارگردانش اولیویه دان بود. فیلم بر اساس داستان زندگی گریس کلی، ستاره سابق هالیوود و همسر درگذشته‌ی حکمران پیشین موناکو است.
نیکول در همین سال در دو فیلم دیگر نیز ظاهر شد:
۱. در فیلم بریتانیایی و معمایی و مهیج «پیش از آن‌که بخوابم» (Before I Go to Sleep) به کارگردانی روان جافه، یک بازمانده تصادف اتومبیل را با آسیب مغزی به تصویر کشید. نیکول در این فیلم، برای بار دوم هم‌بازیِ کالین فرث شد.
۲. در فیلم بریتانیایی «پدینگتون» (Paddington) به کارگردانی پائول کینگ و با بازیگرانی چون هوگو بونوویل و سالی هاوکینز. نیکول کیدمن در این فیلم در نقش فرعی و مکمل بازی کرده است. این فیلم بر اساس شخصیت خرس پدینگتون ساخته شده است.
در سال ۲۰۱۵ نیکول کیدمن در فیلم درام «مکله صحرا» (Queen of the Desert) به کارگردانی ورنر هرتسوک و در نقش گرترود بل، نویسنده و مأمور مخفی بریتانیا در اوایل قرن بازی کرد.
این فیلم روایتی است درباره ایران و کشورهای اطرافش که حدود چهل و پنج دقیقه‌ی آغازین فیلم در تهران می‌گذرد. نیکول کیدمن دراین فیلم، یک نویسنده، مسافر، افسر سیاسی، و مدیر و باستان‌شناسِ گرترود بل است.
نیکول در این سال در سه فیلم دیگر نیز بازی کرد و تهیهکنندهی یکی از این فیلمها نیز بود:
۱. در فیلم «سرزمین بیگانه» (Strangerland) به کارگردانی کیم فارانت در کنار جیمز فرانکو و دامیان لوئیس بازی کرد.
۲. در فیلم «خانواده فانگ» (The Family Fang) به کارگردانی جیسون بیتمن در کنار جیسون بیتمن و کریستوفر واکن بازی کرد و تهیه‌کننده‌اش نیز بود.
۳. در فیلم «راز در چشمانش» (The Secret in Their Eyes) به کارگردانی بیلی ری، و در نقش یک دادستان منطقه در مقابل جولیا رابرتز و چیوتل اجیوفو بازی کرد.
نیکول کیدمن در سال ۲۰۱۶ با بازی در فیلم زندگینامهای و درام «شیر» (Lion) به کارگردانی گارث دیویس و در نقش مکمل به چهارمین نامزدی اسکار و یازدهمین نامزدیِ گلدن‌گلوب دست یافت!
در همین سال در فیلم درام زندگینامهای «نابغه» (Genius) به کارگردانی مایکل گرندیج و نویسندگی جان لوگان بازی کرد. این کارگردان در نخستین فیلم بلند داستانی خود، داستان واقعی رابطه‌ی پیچیده‌ی توماس وولف، نویسنده آمریکایی (با بازی جود لا) با مکس پرکینز (با بازی کالین فرث) ویراستار کارهای وی را به تصویر می‌کشد. نیکول کیدمن در این فیلم، برای بار سوم با کالین فرث هم‌بازی شد.
در سال ۲۰۱۷ در چهار فیلم بازی کرد:
۱. در فیلم کمدی-رمانتیکِ علمی-تخیلی «چطور با دخترها در مهمانی‌ها گپ بزنیم» (How to Talk to Girls at Parties) به کارگردانی جان کامرون میچل و در نقش مکمل.
۲. در فیلم درام «کشتن گوزن مقدس» (The Killing of a Sacred Deer) ساخته یورگوس لانتیموس در کنار ال فانینگ و کالین فارل.
۳. در فیلم درام «فریب‌خورده» (The Beguiled) به نویسندگی و کارگردانی سوفیا کوپولا و در کنار ال فانینگ و کارل فارل.
۴. در فیلم کمدی-درام «وارونه» (The Upside) به کارگردانی نیل برگر و در کنار کوین هارت و برایان کرانستون.
از سال ۲۰۱۷ تا سال ۲۰۱۹ در سریال درام و جنایی و معمایی «دروغ‌های کوچک بزرگ» (Big Little Lies) به کارگردانی ژان-مارک ولی و نویسندگی دیوید ای کلی بازی کرد.
در سال ۲۰۱۸ با بازی عالی‌اش در فیلم جنایی و درام «ویرانگر» (Destroyer) به کارگردانی کارین کوساما و نویسندگی فیل هی و مت مانفردی، برای سیزدهمین بار نامزد جایزه گلدن گلوب شد. با این‌که بازی نیکول کیدمن نظر منتقدان را جلب کرد اما فیلم در فروش، ناامیدکننده بود و مورد استقبال مردم قرار نگرفت.
نیکول در همین سال در دو فیلم دیگر نیز ظاهر شد:
۱. در فیلم درام «پسر حذف‌شده» (Boy Erased) به کارگردانی جوئل اجرتون، در نقش مکمل.
۲. در فیلم ابرقهرمانی «آکوامن» (Aquaman) به کارگردانی جیمز وان و در نقش فرعی و نسبتاً کم و کوچک.
در سال ۲۰۱۹ در دو فیلم بازی کرد:
۱. در فیلم درام «فنچ طلایی» The Goldfinch به کارگردانی جان کرولی در نقش مکمل، در کنار بازیگران اصلی‌ای مانند اوکس فگلی و انسل الگورت.
۲. در فیلم زندگینامهای و درام «بمبشل» (Bombshell) به کارگردانی جی روچ و به نویسندگی چارلز راندولف.
در سال ۲۰۲۰ در به عنوان نقش مکمل در فیلم موزیکال «جشن پرام» (The Prom) به کارگردانی رایان مورفی ظاهر شد. هم‌بازی‌های نیکول کیدمن در این فیلم، که نقش‌های اصلی را داشتند، مریل استریپ و جیمز کوردن بودند.
در سال ۲۰۲۰ نیکول به تلویزیون بازگشت و در مینی‌سریال درام_روانشناختی آمریکایی «باطل کردن» (The Undoing) به کارگردانی و نویسندگی دیوید ای کلی حضور پیدا کرد و به خاطر بازی درخشانش برای چهاردهمین بار نامزدی گلدن‌گلوب را دریافت کرد.
در سال ۲۰۲۱ در فیلم درام زندگینامهای «ریکاردوس بودن» (Being the Ricardos) به نویسندگی و کارگردانی آرون سورکین بازی کرد. نیکول به خاطر این بازی، برای پانزدهمین بار نامزد جایزه گلدن‌گلوب شد و در نهایت، از میان نامزدها برندهی این جایزه گردید.
در همین سال در فیلم درام و معمایی و دلهره‌آور «نُه غریبه کامل» (Nine Perfect Strangers) در کنار ستارگانی چون ملیسا مک کارتی و مایکل شانون بازی کرد.
در سال ۲۰۲۲ نیکول کیدمن در دو فیلم بازی کرد:
۱. در فیلم درام و دلهره‌آور «مرد شمالی» (The Northman) به کارگردانی رابرت اگرز و با بازی الکساندر اسکاشگورد به عنوان نقش مقابلش.
۲. در فیلم ابرقهرمانی «آکوامن و پادشاهی گمشده» (Aquaman and the Lost Kingdom) به عنوان نقش فرعی بازی کرد. این فیلم دنباله‌ی فیلم «آکوامن» (۲۰۱۸) و سیزدهمین فیلم در دنیای توسعه‌یافته‌ی دی‌سی است.
نیکول کیدمن در یک خانواده کاتولیک ایرلندی بزرگ شد و همچنان همان است که بود. او در در کلیسای مری مکیلوپ در شمال سیدنی حضوریافت و مورد انتقاد رهبران کاتولیک در رابطه با نقش او در «قطب‌نمای طلایی» به عنوان ضد کاتولیک شد.
کیدمن بعدها به «اینترتینمنت ویکلی» این‌طور گفت که کلیسای کاتولیک بخشی از ذات و ماهیت اوست و اعتقادات مذهبی‌اش مانع از آن میشود که او در فیلمی بازی کند که ضد کاتولیک است. از زمان طلاقش از تام کروز، او دیگر تمایلی به بحث درباره ساینتولوژی نداشت.
نیکول کیدمن به شدت حامی حقوق زنان بود؛ به طوری که او در برابر کمیته‌ی امور خارجی مجلس نمایندگان ایالات متحده برای حمایت از قانون بین المللی خشونت علیه زنان در سال 2009 شهادت داد.
به نظرمی‌رسد که نیکول کیدمن با این‌که یک کاتولیکِ معتقد است، تمایلات دموکراتیک دارد. لذا بارها به نامزدهای حزب دموکرات ایالات متحده در انتخابات‌های مختلف کمک مالی کرده است و در ژانویه 2017 نیز از قانونی شدن ازدواج همجنس‌گرایان در استرالیا حمایت کرد.
نیکول کیدمن که در واقع، یک راست‌گراست، در کنار نانسی پلوسی که یک چپ‌گراست، در «مرکز بین‌المللی برای پایان دادن به خشونت» در سال 2010 شرکت کرد.
کیدمن بارها برای کودکان محروم در سرتاسر جهان پول جمع‌آوری کرده است. در سال 1994 به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف منصوب شد.
او به کمپینِ Little Tee برای مراقبت از سرطان سینه ملحق شد تا تی‌شرت یا جلیقه را برای جمع‌آوری پول برای مبارزه با این بیماری طراحی کند؛ به خصوص که مادرش نیز با سرطان سینه جنگید و درگذشت.
کیدمن همچنین در سال 2006 به عنوان سفیر حسن نیت صندوق توسعه سازمان ملل متحد برای زنان منصوب شد. او در سال 2006 از کوزوو بازدید کرد تا درباره تجارب زنان از درگیری‌ها و تلاش‌های حمایتی یونیفم بیاموزد. او همچنین سخنگوی بین‌المللی طرح یونیفم برای پایان‌دادن به خشونت علیه زنان است.
کیدمن و مدیر اجرایی یونیفم در 25 نوامبر 2008 بیش از پنج میلیون امضای جمع‌آوری‌شده در مرحله اول را به دبیر کل سازمان ملل ارائه کردند. در 8 ژانویه 2010 در کنار نانسی پلوسی، جوآن چن و جو توره، برای کمک به صندوق پیشگیری از خشونت خانوادگی در مراسمی در یک مرکز بین‌المللی جدید واقع در ریاست سانفرانسیسکو شرکت کرد.
در سال 2016، پنجاه هزار دلار به زنان سازمان ملل اهدا کرد. در سال 2004 سازمان ملل از او به عنوان «شهروند جهان» تجلیل کرد.
دیسکوگرافی نیکول کیدمن شامل چندین ضبط، از جمله یک آلبوم کلامی، یک پخش گسترده و سه تک‌آهنگ است. او در اوایل دهه 2000 پس از ضبط تعدادی آهنگ برای موسیقی متن اصلی فیلم «مولن رژ» وارد صنعت موسیقی شد و چندین تک‌آهنگ منتشر کرد و در جدول تک‌نفره‌های بریتانیا به رتبه بیست و هفتم رسید.
بعدها انجمن صنعت ضبط استرالیا به او گواهی طلا اعطا کرد و در پنجاه و نهمین دوره جوایز گلدن گلوب نیز نامزد بهترین آهنگ اصلی شد و در فهرست 100 سال، 100 آهنگِ AFI توسط موسسه فیلم آمریکا در رتبه هشتاد و پنجم قرار گرفت.
تک‌آهنگ دوم کیدمن در صدر جدول‌های موسیقی رسمی در نیوزلند، پرتغال و بریتانیا قرار گرفت و علاوه بر این به ده رتبه برتر در سراسر اروپا از جمله اتریش، بلژیک و دانمارک و... رسید.
در طول سخنرانی خود برای دریافت جایزه اسکار، او به جنگ عراق اشاره کرد که در آن زمان در حال وقوع بود و در مورد اهمیت هنر صحبت کرد و گفت:
«چرا وقتی دنیا در چنین آشفتگی است به آکادمی اسکار می آیید؟ زیرا هنر مهم است. شما به کاری که انجام می‌دهید اعتقاد دارید و می‌خواهید آن را گرامی بدارید، و این سنتی است که باید حفظ شود.»
سفر نیکول کیدمن به هنگ کنگ، بدون گذراندن دوران قرنطینه‌ی اجباریِ یک هفته‌ای، اعتراض مردم را برانگیخت. مردم هنگ کنگ عدم قرنطینه ستاره هالیوودی را به عنوان نمادی از روند روزافزون بی عدالتی و نابرابری در این منطقه می‌دانند.
نیکول کیدمن دو روز پس از سفر با جت شخصی، از استرالیا به هنگ کنگ به یک مرکز خرید در مرکز شهر رفته بود و دولت هنگ کنگ چند روز بعد تائید کرد که این بازیگر، از قانون قرنطینه یک هفته‌ای مسافران ورودی از استرالیا معاف شده‌اند.
به گزارش مجله اینترنتی 24 خبر ازدواج ایزابلا (دختر تام کروز و نیکول کیدمن) حرف و حدیث‌های فراوانی را به همراه داشته است. معلوم نیست که آیا تام کروز در مراسم بوده یا خیر؛ اما قطعا نیکول کیدمن در عروسی دخترش شرکت نکرده است و بدتر از آن، اصلا خبر هم نداشته و خیلی بدتر از آن، قرار هم نبوده که خبر داشته باشد! گفتهاند که حتی تام کروز هم نباید حضور پیدا می‌کرده است.
نکته این بود که خودِ ایزابلا نمی‌خواسته است پدر و مادرش حضورداشته باشند. گفته میشود کروز در واقع حضور خودش را خریداری کرده است و از آن‌جایی که این مراسم تحت نظر کلیسای ساینتولوژی برگزار می‌شده است، حضور بزرگ‌ترین چهره این آیین و مذهبِ خودساخته باید در مراسم می‌بود.
ایزابلا و برادرش کانر در سال 1990 توسط تام کروز و نیکول کیدمن به فرزندخواندگی پذیرفته شدند. آن‌ها بعد از طلاق پدر و مادرشان و خروج نیکول کیدمن از کلیسای خودساخته‌ی مکتبِ ساینتولوژی، همراه پدرشان تابع این کلیسا باقی ماندند.
گفته میشود به دلیل خروج نیکول کیدمن از کلیسای ساینتولوژی، وی حتی اگر می خواست هم نمی توانست در عروسی دخترش شرکت کند چون حضور وی در این مراسم ممنوع بوده است.
زوج نیکول کیدمن و تام کروز به عنوان کامل‌ترین زوج دنیا مطرح بود اما با جدا شدن تام کروز از نیکول، هم نیکول و هم طرفداران این زوج در شوک بزرگی فرو رفتند.
پس از گذشت یازده سال از آن روزها نیکول کیدمن گفت که اصلا علت کار تام را نمی‌فهمیده است و او فکر می‌کرده است زندگی بسیار کاملی دارند. به نظر او تصمیم تام کروز، ناعادلانه و کورکورانه بوده است. او تأکید کرد که خیلی طول کشید تا بتواند با این شوک کنار بیاید. او دیوانه‌وار عاشق تام بوده است و حاضر بوده تا آخر دنیا با او برود اما بعدها فهمیده است که چقدر ساده‌لوح و احمق بوده است.
نیکول گفته است که اکنون از هر زمان دیگری شادتر است و تمام سعی او و همسرش کیث اربن این است که در کنار خانواده باشند. آن‌ها دو فرزند دختر 4 و 2 ساله دارند؛ با این حال نیکول اعلام کرده است که هنوز هم بعد از گذشت این همه سال علت واقعی جدایی تام کروز از خودش را نمی‌داند.
او تأکید دارد که شوهرش کیث اربن، انگیزه‌اش برای زندگی است و عشق به او فراتر از تصمیمات هیجانی است و عمیقا در وجودشان ریشه دارد.
خانه‌ی خانوادگی نیکول کیدمن نزدیک باغ وحش بود و از آن‌جایی که مادرش نیز به فیل علاقه داشت، اطرافیان به نیکول لقب «بچه فیل» داده بودند.
نیکول کیدمن به علت این‌که در مراحل فیلم‌برداری از فیلم درام و رمانتیک «تصویر یک زن» خیلی دچار استرس‌های احساسی و عاطفی شده بود، به مدت یک هفته در بستر بیماری افتاد.
نیکول کیدمن با این‌که به طور طبیعی و ذاتی چپ‌دست است اما برای بازی در فیلم «ساعت‌ها» که نقش ویجینا وولفِ نویسنده را بازی می‌کرد و چون وولف راست‌دست بود و باید با دست راست می‌نوشت، با تمرین زیاد، نوشتن با دست راست را آموخت.
ـ نیکول در زمان بازی در فیلم «کوهستان سرد» به همبازیاش ناتالی پورتمن جوان گفت:
«همیشه فیلم را بر اساس کارگردانش انتخاب کن. تو هرگز نمی‌دانی که فیلم چطور خواهد شد اما می‌دانی که یک تجربه فوق‌العاده خواهی داشت»
نیکول برای بازی در فیلم «دیگران» دعوت شده بود اما او تلاش کرد تا کارگردان و تهیه‌کنندگان را متقاعد کند بازیگر دیگری را جایگزین وی کنند. به نظر کیدمن محل فیلم‌برداری تاریک و ترسناک بود اما ۹ سال بعد، در سال 2010 کیدمن اعلام کرد که فیلم «دیگران» یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌اش است.
هنگام فیلم‌برداری فیلم «استرالیا» زمانی که یک عقرب سمی روی پای هو جَکمن بود، کیدمن عقرب را گرفت و در کلاهش گذاشت و در جنگل آزادش کرد. از او پرسیدند چرا عقرب را نکشت. او پاسخ داد:
«من هرگز حیوانات را نمی‌کشم زیرا وجود هر حیوانی علتی و توجیهی دارد. فقط نکته این بود که این عقرب جایش این‌جا نبود.»
هنگام فیلم‌برداری فیلم «مولن روژ» وقتی که کیدمن در حال تمرین رقص بود دنده‌اش شکست و زانویش آسیب دید. برخی از صحنه‌های رقص که در فیلم دیده میشود، فقط بالاتنه‌ی او دیده میشود چرا که روی ویلچر بوده است.
نیکول کیدمن یکی از بلندقامت‌ترین بازیگران زن است (حدود 180 متر). او در دوران ازدواجش با تام کروز برای این‌که بلندتر از کروز به نظر نیاید، مجبور بود کفش پاشنه‌دار به پا نکند اما پس از جدایی‌اش نوشت:
«دیگر می‌توانم پاشنه به پا کنم»
۱۹۹۲: نامزدی گلدن‌کلوب در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن در فیلم‌های سینمایی، برای «بیلی بث‌گیت»
۱۹۹۶: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای To Die For
۱۹۹۶: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های کمدی، برای To Die For
۲۰۰۲: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «مولن روژ»
۲۰۰۲: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «دیگران»
۲۰۰۲: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های درام، برای «دیگران»
۲۰۰۲: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های موزیکال، برای «مولن روژ!»
۲۰۰۲: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین گروه بازیگران در یک فیلم سینمایی- تئاتری، برای «مولن روژ!»
۲۰۰۳: برنده اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «ساعت‌ها»
۲۰۰۳: برنده بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «ساعت‌ها»
۲۰۰۳: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های درام، برای«ساعت‌ها»
۲۰۰۳: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین گروه بازیگران در یک فیلم سینمایی- تئاتری، برای «ساعت‌ها»
۲۰۰۳: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «ساعت‌ها»
۲۰۰۴: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های درام، برای «کوهستان سرد»
۲۰۰۵: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های درام، برای «تولد»
۲۰۰۹: نامزدی جوایز برگزیده مردم در رشته بهترین بازیگر زن در فیلم‌های درام، برای «استرالیا»
۲۰۱۰: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین گروه بازیگران در فیلم سینمایی، برای «نُه»
۲۰۱۱: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای Rabbit Hole
۲۰۱۱: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های درام، برای Rabbit Hole
۲۰۱۱: نامزدی جوایز مستقل اسپیریت در رشته بهترین بازیگر، برای Rabbit Hole
۲۰۱۱: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای Rabbit Hole
۲۰۱۲: نامزدی جشنواره اِمی در رشته بهترین بازیگر زن در مینی‌سریال تلویزیونی، برای «همینگوی و گلهورن»
۲۰۱۳: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در مینی‌سریال تلویزیونی، برای «همینگوی و گلهورن»
۲۰۱۳: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در مینی‌سریال تلویزیونی، برای «همینگوی و گلهورن»
۲۰۱۳: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای The Paperboy
۲۰۱۳: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای The Paperboy
۲۰۱۶: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در مینی‌سریال تلویزیونی، برای «گریس از موناکو»
۲۰۱۷: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «شیر»
۲۰۱۷: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «شیر»
۲۰۱۷: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن در فیلم‌های سینمایی، برای «شیر»
۲۰۱۷: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «شیر»
۲۰۱۷: برنده جشنواره اِمی در رشته بهترین بازیگر در مینی‌سریال، برای«دروغ‌های کوچک بزرگ»
۲۰۱۸: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر بین المللی، برای «دروغ‌های کوچک بزرگ»
۲۰۱۸: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر زن در یک سریال تلویزیونی، برای «دروغ‌های کوچک بزرگ»
۲۰۱۸: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن در مینی‌سریال، برای «دروغ‌های کوچک بزرگ»
۲۰۱۹: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم‌های درام، برای «ویرانگر»
۲۰۲۰: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر زن در سریال تلویزیونی درام، برای «دروغ‌های کوچک بزرگ»
۲۰۲۰: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برای «بمبشل»
۲۰۲۰: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین گروه بازیگران در یک فیلم سینمایی، برای «بمبشل»
۲۰۲۰: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین گروه بازیگران در یک سریال درام، برای «دروغ‌های کوچک بزرگ»
۲۰۲۱: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر زن در یک سریال تلویزیونی، برای «باطل کردن»
۲۰۲۱: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر زن در مینی‌سریال، برای «باطل کردن»
۲۰۲۲: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر زن در فیلم‌های درام، برای«ریکاردوس بودن»
۲۰۲۲: : نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن، برای «ریکاردوس بودن»
