کریستین چارلز فیلیپ بیل (Christian Charles Philip Bale) یک بازیگر نامدار انگلیسی است که معروفیتش به‌ تنوع‌پذیریش و به‌ تغییرات جسمانی فراوانش برای بازی‌کردن در نقش‌های خودش، و نیز به حرفه‌ای بودنش است به طوری که به او بازیگر متد اکتینگ می‌گویند؛ یعنی او از مدت‌ها قبل از فیلم‌برداری‌، زندگی خودش را با زندگی کاراکتر فیلم یکسان می‌کند.   

کریستین بیل تاکنون‌ جوا‌یز‌ متعددی مانند یک جایزه‌ اسکار و دو جایزه‌ گلدن گلوب گرفته است. مجله‌ تایم نیز نامش را در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان در سال ۲۰۱۱ قرار داد.‌ پدر و مادرش ‌انگلیسی بودند و خودش متولد ‌ولز است. 

در سال ۱۹۸۷ ‌وقتی که‌ ۱۳ ساله بود، در یک فیلم جنگی بازی کرد به نام "امپراتوری خورشید" ‌(Empire of the Sun) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ. از آن پس، در فیلم‌های مختلف و در نقش‌های اصلی و فرعی و مکمل بازی کرد اما در سال ۲۰۰۰ با بازی در نقش قاتل زنجیره‌ای پاتریک بیتمن در کمدی سیاه «روانی آمریکایی» (American Psycho) و نیز در سال ۲۰۰۴ در نقش هم‌عنوان در فیلم مهیج روانشناسی "ماشین‌چی" (The Machinist) (۲۰۰۴)‌ شهرتش‌ گسترده‌تر ‌شد. 

او‌ج شهرتش ‌در سال ۲۰۰۵ با بازی در‌ نقش ابرقهرمانِ بتمن در فیلم "بتمن آغاز می‌کند" (Batman Begins) بود. او این نقش را بار دیگر در "شوالیه‌ تاریکی" (The Dark Knight) در سال ۲۰۰۸، و نیز در "شوالیه‌ تاریکی برمی‌خیزد" (The Dark Knight Rises) در سال ۲۰۱۲ تکرار کرد و بسیار‌ ‌تحسین شد‌. 

اما او در این مدت،‌ کم‌کم و تدریجي مسیرش تغییر کرد و در نقش‌های متفاوت بازی کرد‌؛ از جمله‌ در ۲۰۰۶‌ در درام دوره‌ای "پرستیژ" (The Prestige)،‌ در سال ۲۰۰۹ در فیلم اکشن "رستگاری نابودگر"‌ (Terminator Salvation)‌ و درام جنایی "دشمنان ملت"‌ (Public Enemies)، در سال ۲۰۱۴ در فیلم حماسی "خروج: خدایان و پادشاهان" (Exodus: Gods and Kings) و در سال ۲۰۱۶ در درام تاریخی "قول"‌ (The Promise). 

کریستین بیل در سال ۲۰۱۰‌ برای نقش بوکسر آمریکایی در فیلم زندگی‌نامه‌ای "مشت ‌زن" (The Fighter)، برنده اسکار و گلدن‌گلوب شد.‌ در سال ۲۰۱۳‌ نیز‌ برای‌ ‌‌"حقه‌بازی آمریکایی" (American Hustle)، در ۲۰۱۵ برای "رکود بزرگ" (The Big Short) و در ۲۰۱۸ برای "معاون" (Vice) نامزدی‌ اسکار و ‌گلدن گلوب را به دست آورد‌. در سال ۲۰۱۹‌ باز هم جایزه‌ گلدن گلوب را برای خودش به ارمغان آورد.

خانواده و دوران کودکی کریستین بیل

کریستین‌ بیل به تاریخ دقیقِ ۳۰ ژانویه‌ی ۱۹۷۴ در شهر هاورفوردوست از پمبروکشر، در ولزِ غربی به دنیا آمد. خودش می‌گوید: ‌"من در ولز به دنیا آمده‌ام، ولی انگلیسی هستم". پدر او دیوید بیل مؤسس شرکت و مجری آگهی‌های تبلیغاتی و مدیر یک مجموعه‌ی استعدادیابی و در واقع یک کارآفرین بود. مادرش جنی جیمز یک رقصنده و ‌بازیگر سیرک بود. 

کریستین بیل و خانواده‌اش در دو سالگی ولز را ترک کردند‌ و پس از زندگی در پرتغال و آکسفوردشایر انگلستان، در بورنموث ساکن شدند.‌ ‌خانواده‌اش به ضرورت‌های زندگی و نه انتخاب خودشان، تا ۱۵ سالگیِ کریستین بیل در ۱۵ شهر زندگی ‌کردند‌. و همین امر ضروری، تأثیر فراوانی در انتخاب بازیگری‌اش داشت. 

او در مدرسه بورنموث درس خواند اما ‌در ۱۶ سالگی آن را ترک کرد. ‌پدر و مادرش یک سال بعد از ترک مدرسه‌ی کریستین بیل، یعنی در سال ۱۹۹۱ ‌طلاق گرفتند و کریستین بیل ‌به همراه خواهرش لوئیز و پدرشان به لس آنجلس رفت. 

کریستین بیل در کودکی‌ آموزش باله‌ دید. شاید به علت این‌که مادرش نیز یک رقصنده بود. او نخستین نقش بازیگری‌اش را به تشویق پدرش در ۸ سالگی‌ در تبلیغاتی برای ماده‌ی نرم‌کننده‌ی پارچه‌ی کمپانیِ Lenor آزمود‌.‌ ‌پس از این‌که خواهرش در یک موزیکال وست‌اند بازی کرد‌، کریستین بیل نیز با این‌که خیلی به بازیگری علاقه نداشت، توسط اطرافیان تشویق شد ‌که حرفه ‌بازیگری را آغاز کند. 

کریستین بیل بعد از بازی در نمایش‌های مدرسه، که هنوز در انگلستان بود، در سال ۱۹۸۴ در نمایشنامه‌‌ی The Nerd in the West End در مقابل روآن اتکینسون (شخصیت‌ مستر بینِ معروف) بازی کرد؛‌ در حالی که هنوز‌ هیچ آموزش رسمی بازیگری‌ ندیده بود. ‌این کمدین بریتانیایی ازکریستین بیل دعوت کرد تا در یک نمایش جدید هم شرکت کند.

‌عموی بزرگِ کریستین بیل، رکس بیل، نیز یک بازیگر‌ بوده است. کریستین بیل ۳ خواهر دارد: دو خواهر بزرگترش به نام‌های شارون (مهندس کامپیوتر) و لوئیز (بازیگر و کارگردان)، و یک خواهر ‌از ازدواج اول پدرش ‌به نام ارین‌ (آهنگ‌ساز). کریستین بیل از دوران کودکی استعداد بازیگری خود را نشان داد. استعداد او ارثی بود: هر دو پدربزرگ او بازیگر بودند و در صنعت سینما دست داشتند، بنابراین نوه‌شان نیز به یک بازیگر با استعداد تبدیل شد. 

زندگی شخصی کریستین بیل

کریستین بیل و سیبی بلازیک

کریستین بیل از دهه ۱۹۹۰ در لس آنجلس زندگی می‌کند‌‌. او ‌در ۲۹ ژانویه ۲۰۰۴ با ساندرا ‌سیبی‌ بلازیک‌، که مدل سابق‌،‌ میکاپ آرتیست و دستیار شخصی وینونا رایدر بود، در لاس وگاس ازدواج کرد.

حاصل این ازدواج‌ا دختری به نام امیلین (متولد ۲۰۰۵) و پسری به نام جوزف (متولد ۲۰۱۴) است. آن‌ها در خانه‌ای در برنت‌وودِ لس آنجلس زندگی می‌کنند و از سال ۲۰۱۰ شهروند امریکا شده اند. در ۳ سپتامبر ۲۰۰۰ پدرش با گلوریا استینم (یکی از فمینیست‌های آن دوران) ازدواج کرد و استینم، مادرخوانده‌ کریستین بیل شد.

کریستین بیل بعد از خواندن کتاب کودک شارلوت وب، خوردن گوشت قرمز را کنار گذاشته بود و ‌در سن هفت سالگی گیاه‌خوار شد ‌اما در سال ۲۰۰۹ اعلان کرد‌ که در حال حاضر از گیاه‌خواری دست کشیده است‌. ‌او که از فعالان حقوق حیوانات است و از سازمان‌های گوناگون مربوط به این مسئله‌ حمایت می‌کند.   

او و کارکنان شبکه تلویزیونیِ CNN هنگام تبلیغ گل‌های جنگ، در دسامبر ۲۰۱۱ سعی کردند از چن گوانگ چنگ‌، وکیل پابرهنه و نابینا در روستایی در شرق چین دیدن کنند. وی پس از درگیری با نگهبانان در یک ایست بازرسی مجبور به عقب نشینی شد. 

کریستین بیل سرانجام در سال بعد در شامی که توسط سازمان غیرانتفاعی حقوق بشر برگزار شد‌، با چن گوانگ چنگ ملاقات کرد و طی آن، پاداشی به چن گوانگ چنگ اهدا کرد.‌ کریستین بیل داستان چن گوانگ چنگ را در پادکست عفو بین الملل از به قول خودشان بیان کرده است.‌‌

در ۱۴ اوت همین سال، سرویس دادستانی تاج اعلام کرد که به دلیل ‌شواهد کافی برای ارائه چشم‌انداز واقعی محکومیت، دیگر اقدامی ‌علیه وی انجام نمی‌دهند. 

کریستین بیل به طور حرفه‌ای ورزش اسب‌سواری ‌انجام می‌دهد و خیلی اهل ‌مطالعه است‌ و به حیوانات، علاقه بسیاری دارد و در خانه‌اش ۲ سگ و ۳ گربه دارد. یکی از طرفداران بازی‌های کامپیوتری است و خودش گفته است بهترین بازی همه‌ی دورانش ماریو بوده است.‌

‌اولین تجربه بازیگری ‌کریستین بیل

در سال ۱۹۸۶ کریستین بیل برای اولین بار در ده سالگی در ‌فیلم تلویزیونی زندگینامه‌ای‌ "آناستازیا: راز آنا" (Anastasia: The Mystery of Anna) محصول مشترک آمریکا و اتریش‌ و ایتالیا‌ به کارگردانی ماروین جی چامسکید ‌در ‌نقشی کم و جزئی بازی کرد‌.

ستاره این فیلم‌، همسر ‌استیون اسپیلبرگ، امی ایروینگ، ‌بود. و همین ستاره بود که در سال ۱۹۸۷ کریستین بیل ‌را برای فیلم "امپراتوری خورشید" به همسرش استیون اسپیلبرگ معرفی کرد تا در میان تست‌دهندگان قرار بگیرد‌. 

‌اولین جایزه و آغاز شهرت کریستین بیل برای بازی در فیلم امپراطوری خورشید

دو سال بعد، وقتی که کریستین حدود ۱۳ سالش بود، ‌‌از میان بیش از ۴۰۰۰ نفر برای تستِ‌ نقش یک پسر انگلیسی در اردوگاه بازداشت ژاپنی در جنگ جهانی دوم برای فیلم برگزیده‌ شد.‌ او در این فیلم‌ "امپراتوری خورشید" (Empire of the Sun)، چنان با ‌سرعت بالا و بدون کمک مربی دیالوگ ‌می‌گفت که باعث تحسین بسیاری از منتقدان شد و‌‌ جایزه بازیگر ‌نوجوان از سوی ‌هیئت ملی بررسی فیلم‌ سینمایی دریافت کرد. 

نقش وی در این فیلم پسری انگلیسی بود که در حین جنگ جهانی دوم از پدر و مادرش جدا می‌شود و سپس خود را در اردوگاه نگاهداری ژاپنی پیدا می‌کند. 

‌شهرت دردسرساز کریستین بیل در ۱۳ سالگی

در اوایل همین سال ‌در فیلم فانتزی "میو در سرزمین دور" (Mio in the Land of Faraway) ‌بر اساس رمان "میو‌ پسرم از آسترید لیندگرن" (Mio, My Son by Astrid Lindgren) ‌بازی کرد.‌ اما کم‌کم شهرتی که بر اثر بازی در "امپراتوری خورشید" به دست آمده بود، باعث شد که کریستین بیل در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار گیرد. 

او کم‌کم فشار‌ فعالیت‌های‌ بازیگری‌اش به قدری زیاد شد که برای‌اش غیر قابل تحمل بود. از سوی‌ دیگر‌ به علت توجه رسانه‌ها به او (که نوجوانی بیش نبود) کم‌کم نسبت به حرفه‌ی بازیگری سرد و بی‌اعتماد ‌شد؛ اما در عین حال احساس می‌کرد که ‌موظف است تا به علت نیاز مالی به بازیگری ادامه دهد. ‌

در همین زمان‌ کنت‌ برانا، بازیگر و فیلمساز‌، کریستین بیل را روحیه داد و تشویق کرد و بالاخره او را قانع ‌کرد تا در فیلم "هنری پنجم" (Henry V) بازی کند. و گویی موتور انگیزه‌ی کریستین روشن شد و در سال بعد (۱۹۹۰)‌ ‌در کنار چارلتون هستون (در نقش لانگ جان سیلور) در فیلم "جزیره گنج" (Treasure Island) ‌در نقش جیم هاوکینز بازی کند.  

‌در سال ۱۹۹۲ و در سن ۱۸ سالگی فصل جدیدی از حرفه‌ی بازیگری‌اش ‌آغاز شد. در این زمان کارگردان‌ها نقش‌های جدی‌تر را به او سپردند.‌ او در این سال در فیلم موزیکال والت دیزنی به نام "روزنامه‌فروشان" (Newsies) ‌بازی کرد. این فیلم با عنوان The News Boys در انگلستان منتشر شد. او ‌با بازی در این فیلم‌ از فنونِ ‌رقص و خوانندگی‌اش استفاده کرد و بازی‌اش در یادها ماند؛ اما‌‌ فیلم در فروش و گیشه شکست خورد. 

در سال ۱۹۹۳‌ ‌در فیلم “پسران سویینگ” (Swing Kids) به کارگردانی ‌توماس کارتر‌ ‌ظاهر شد. این فیلم‌ در مورد نوجوانانی‌ است که در دوران ظهور آلمان نازی مخفیانه به موسیقی جاز ممنوعه‌ی آمریکایی گوش می‌دادند.

یک سال بعد، با‌ توصیه و پیشنهاد یکی از بازیگران به نام وینونا رایدر (‌در نقش جو مارچ‌)‌ ‌در فیلم درام "زنان کوچک" (Little Women) به کارگردانی گیلیان آرمسترانگ بازی کرد. وینونا رایدر درباره بازی‌ کریستین بیل گفت که او به خوبی ماهیت پیچیده نقش را درک کرده است. این فیلم به پرفروش‌ترین فیلم ‌تبدیل شد و در سه قسمت نامزد جایزه اسکار شد.

در سال ۱۹۹۶‌ در فیلم‌ "پرتره یک بانو" (The Portrait of a Lady)‌ در نقش کوتاهی بازی کرد.‌ یک سال بعد، در فیلم موزیکال "معدن طلای ‌مخملی" (Velvet Goldmine) به کارگردانی تاد هینز نقش‌آفرینی کرد. 

در سال ۱۹۹۹ ‌در فیلم کمدی و رمانتیک "رویای شب نیمه تابستان" (A Midsummer Night's Dream) به کارگردانی مایکل هافمن، در نقش دمتریوس بازی کرد. این فیلم،‌ اقتباس سینمایی از نمایشنامه ویلیام شکسپیر به همین نام است.

روانی آمریکایی یکی از نقاط عطف بازیگری کریستین 

کریستین بیل در سال ۱۹۹۹ در فیلم فیلم آمریکایی کمدی سیاه و ترسناک "روانی آمریکایی" (American Psycho) به کارگردانی مری هارون و در نقش پاتریک بیتمن بازی کرد. این اثر،‌ اقتباسی سینمایی از رمان برت ایستون الیس به همین نام بود.  

کارگردان کریستین بیل را ‌انتخاب کرده بود اما شرکت تولید و پخش فیلم ‌مخالفت کرد و لئوناردو دی‌کاپریو را برای ‌بازی در نقش بیتمن و نیز ‌الیور استون را برای کارگردانی استخدام کرد اما بعداً نظرات عوض شد. 

این اثر‌ تاثیر فراوانی در شهرت کریستین بیل داشت؛ آن هم در وقتی که بیشتر به خاطر نقشش در‌ "امپراتوری خورشید" ‌شناخته می‌شد. کریستین بیل برای رسیدن به اندام تراشیده‌ی بیتمن ماه‌ها سخت تمرین و ورزش کرد و بدنش را برنزه کرد. 

فیلم اغلب به علت خشونت موجود در آن، مورد انتقاد قرار گرفت اما از سوی دیگر اعتبار کریستین بیل در هالیوود، به خاطر بازی در این نقش بالا رفت. به هر حال هنرنمایی کریستین بیل در این فیلم یکی از مهم‌ترین نقاط حرفه‌ای او و یک سکوی پرتاب جدی برای او بود. 

کریستین بیل در این اثر نقش شخصیتی را بازی می‌کرد که گرفتار چندگانگی شخصیتی‌ است و‌ کارگردان از او خواست تا ماهیچه‌هایش را کاملاً تقویت کند. لذا او باید بسیار تمرین می‌کرد. ‌

رو به افول رفتن کریستین بیل

در چهار سال بعد از "‌روانی آمریکایی"، فیلم‌ها و نقش‌هایی که کریستین بیل در آن‌ها بازی کرد، با شکست تجاری و بحرانی روبرو شد. در سال ۲۰۰۰ در فیلم اکشن "شفت" (Shaft‎) به کارگردانی جان سینگلتون و در نقش یک قاتل ثروتمند و صاحب ‌املاک شرور بازی کرد. 

در سال ۲۰۰۱ در فیلم "ماندولین کاپیتان کارولی" (Captain Corelli's Mandolin) به کارگردانی جان مدن و در کنار نیکلاس کیج‌ و پنه‌لوپه کروز، و در نقش ماندراس (ماهیگیر یونانی) بازی کرد. ‌‌کریستین خودش از این نقش‌ راضی بود.

کریستین بیل در سال ۲۰۰۲ ‌در سه فیلمِ دیگر ظاهر شد که این‌ها نیز نظر منتقدان را جلب نکرد

- “تصویر یک بانو” (The Portrait of a Lady) به کارگردانی جین کمپیون و ‌‌در کنار نیکول کیدمن

- فیلم اکشن "‌سلطنت آتش‌" (Reign of Fire) به کارگردانی راب بومن

- فیلم علمی - تخیلی و پادآرمان‌شهری "توازن" (Equilibrium) به کارگردانی کرت ویمر.  

بازی کریستین بیل در فیلم ماشین چی

در سال ۲۰۰۴ پس از یک سال دوری از سینما، در فیلم "ماشین‌چی" (The Machinist) به کارگردانی برد اندرسون در نقش بسیار سخت ‌‌رزنیک‌ بازی کرد. او برای آمادگی برای این نقش، در آغاز فقط سیگار می‌کشید و ویسکی می‌نوشید. 

رژیم غذایی او بعداً شامل قهوه سیاه‌، یک سیب و یک قوطی ماهی تن در روز شد. او در مدت کوتاهی ۶۳‌ پوند (۲۹ کیلو)‌ کم کرد و به وزن ۱۲۱ پوند (۵۵ کیلو) رسید و تقریباً مثل یک اسکلت شده بود.‌ با این‌ حال، با این‌‌همه دشواری و سختی‌،‌ فیلم در گیشه عملکرد ضعیفی داشت.  

اوج‌ دوباره و شهرت جهانی کریستین بیل با بازی در فیلم بتمن به کارگردانی کریستوفر نولان

کریستین بیل حدود یک سال بعد،‌‌ وارونه‌ی نقشی که در "ماشین‌چی" داشت و باید به شدت لاغر می‌شد، ‌‌در نقش بتمن باید هیکل و عضلاتش را قوی و درشت می‌کرد! او‌ وزنی را که برای فیلم قبلی کم کرده بود اضافه کرد و ماهیچه‌ای با وزن ۲۲۰‌ ‌ساخت. 

او در سال ۲۰۰۵ در فیلم ابرقهرمانی "بتمن آغاز می‌کند" (Batman Begins) کریستوفر نولان و در نقش میلیاردری آمریکایی به نام بروس وین، ‌با نام مستعار بتمن بازی کرد. این فیلم، قسمت اول از سه‌‌گانه‌ی شوالیه‌ی کریستوفر نولان است.

کریستین بیل تا قبل از این نقش، هنوز خیلی شناخته‌شده نبود اما با این نقش، به خوبی و در سطح گسترده معروف شد‌. او در این نقش، صدای دو شخصیت کاملاً متفاوتِ بروس وین و بتمن را کاملاً متفاوت ادا می‌کرد و برای شخصیت بتمن از ویژگی‌های لحن خارق‌العاده‌ای استفاده می‌کرد.

کریستین بیل در سال 2005 در یک‌ فیلم ‌صداپیشگی و در دو فیلم‌ بازی کرد

-صداپیشگی در فیلم انیمه‌ای ژاپنی در سبک خیال‌پردازانه به نویسندگی و کارگردانی هایائو میازاکی به نام "قلعه متحرک هاول" (Hayao Miyazaki's Howl's Moving Castle)‌

- بازی ‌در فیلم‌ "زمان‌های خشن" (Harsh Times) به کارگردانی و نویسندگی دیوید آیر

- "دنیای جدید" (The New World) به کارگردانی ترنس مالیک، که درباره ی برخورد و نبرد بومی های قاره ی آمریکا و مهاجران انگلیسی در قرن هفدهم است. 

در سال ۲۰۰۶ در فیلم جنگی و مستند درام "سپیده‌دم رهایی" (Rescue Dawn) به کارگردانی ورنر هرتسوک در نقش خلبان جنگنده آمریکایی‌ (که ‌در جنگ ویتنام سرنگون می‌شود و برای جان خود می‌جنگد) بازی کرد. بعد از همکاری این‌دو‌، ورنر هرتسوگ گفت که مدت‌ها پیش از بازی در بتمن، او کریستین بیل ‌را از بزرگترین استعدادهای نسل خود می‌دانست.

در همین سال، بار دیگر با کریستوفر‌ نولان همکاری کرد و در فیلم اسرارآمیز و ترسناک "پرستیژ" (The Prestige) بازی کرد. این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام نوشته‌ی کریستوفر پریست ساخته شده است، در‌باره رقابت دو شعبده‌بازِ دوران ویکتوریا به نام رابرت انجیر (با بازی هیو جکمن ) و آلفرد بوردن (با بازی کریستین) است.

کریستین بیل در سال ۲۰۰۷ در دو فیلم بازی کرد

- فیلم زندگینامه‌ای و آمریکایی‌ ـ‌‌ـ‌ آلمانیِ درام و موزیکالِ غیر متعارف و متفاوت‌ به نام "من آن‌جا نیستم" (I'm Not There) به کارگردانی تاد هینز که بر اساس زندگی باب دیلن خواننده، آهنگ‌ساز و شاعر آمریکایی‌

- فیلم کلاسیک وسترن "۳:۱۰ به یوما" (3:10 to Yuma) به کارگردانی جیمز منگولد، که بازسازی‌شده‌ی فیلم ۳:۱۰ به یوما (فیلم ۱۹۵۷) است. ‌کسری فراهانی، دستیار کارگردان هنری این فیلم است.

اولین جایزه کریستین بیل برای بازی در فیلم شوالیه تاریکی

در سال ۲۰۰۸ در قسمت دوم فیلم‌های بتمن نقش‌آفرینی کرد؛ یعنی ‌فیلم تاریخ‌ساز "شوالیه تاریکی" (The Dark Knight) ‌که بسیار مورد استقبال قرار گرفت و چهارمین فیلمی بود که بیش از یک میلیارد دلار در سراسر جهان درآمد داشت. ‌

کریستین بیل بسیاری از بدلکاری‌ها‌ خودش انجام داد؛ مانند صحنه‌ای که‌ در لب پشت بام برج سیرز در شیکاگو ایستاد.‌ ‌منتقدان، ای فیلم را‌ بهترین فیلم ابرقهرمانی تاریخ سینما دانستند. کریستین بیل نیز در این فیلم، اولین جایزه‌ی خود را از آکادمی فیلم‌های علمی تخیلی و فانتزی و ‌ترسناکِ‌ آمریکا گرفت.

در ژانویه‌ی ۲۰۰۸ ‌در نقش جان شور کانر، رهبر شورش‌‌ها‌ در فیلم اکشن "رستگاری ترمیناتور" (Terminator Salvation)‌ به کارگردانی مک جی‌ بازی ‌کرد. کریستین بیل بعدها از همکاری با این کارگردان اظهار پشیمانی کرد. این فیلم در سال ۲۰۰۹ اکران شد.

در سال ۲۰۰۹ در فیلم "دشمنان ملت" (Public Enemies) به کارگردانی مایکل مان و در کنار جانی دپ نقش‌آفرینی کرد.‌

بازی کریستین بیل در فیلم مشت زن| برنده جایزه اسکار

کریستین بیل در فیلم زندگی‌نامه‌ای و ورزشی "مشت‌زن" (The Fighter) به کارگردانی دیوید او. راسل و در نقش مکمل، خوش درخشید و برای نخستین بار در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد اسکار گرفت و این جایزه‌ را به خانه برد. او در این فیلم نیز مانند فیلم «ماشین‌چی» وزن قابل توجه‌ای کم کرد (۱۴ کیلوگرم). 

او برای این فیلم، برنده‌ی جایزه انجمن منتقدان‌ و گلدن گلوب و نیز نامزد بفتا در همین رشته شد. این اثر در رشته‌ی فیلم و کارگردانی و تدوین نیز نامزد اسکار شد. 

در سال ۲۰۱۱ در فیلم چینی - هنگ‌کنگی گل‌های جنگ (The Flowers of War) به کارگردانی ژانگ ییمو در نقش یک آمریکایی متصدی کفن و دفن ظاهر شد که در طول کشتار نانجینگ به گروهی از زنان جوان چینی پناه می‌دهد. این فیلم،‌ پرفروش‌ترین فیلم چینی سال بود. منتقدان آن را  ناسیونالیستی‌ و‌ ضد ژاپنی و‌خیلی  طولانی خیلی‌ ملودراماتیک و بسیار سبک ‌توصیف کردند.

کریستین بیل و شوالیه تاریکی برمی خیزد

در سال ۲۰۱۲ کریستین بیل بار دیگر‌ در نقش بتمن و زیر نظر کریستوفر نولان‌ در قسمت سوم سه‌گانه‌ی شوالیه‌ها، در فیلم "شوالیه تاریکی بر می‌خیزد" (The Dark Knight Rises) بازی کرد و هنرنمایی‌اش را تکمیل کرد. او به خاطر این نقش، نامزد جوایز برگزیده مردم شد.

این اثر ابرقهرمانی‌ یازدهمین فیلمی بود که بیش از یک میلیارد دلار در سراسر جهان فروش داشت و از "شوالیه تاریکی" نیز پیشی گرفت. ‌و به طور کلی،‌ سه‌گانه شوالیه ‌یکی از پرفروش‌ترین فرنچایزهای فیلم، و همچنین به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کمیک‌بوک شناخته می‌شود. بازی کریستین بیل نیز در سه‌گانه مورد استقبال جهانی قرار گرفت.  

در سال ۲۰۱۳ در فیلم ترسناک "از کوره در رفته" (Out of the Furnace) به کارگردانی اسکات کوپر در نقش یک کارگر فولاد بازی کرد. اسکات کوپر قبل از گفتن به کریستین بیل، فیلمنامه‌ را با حضور او ‌نوشته بود‌ و بدون مشارکت ‌به پروژه ادامه نمی‌داد. منتقدان این فیلم را تحسین کردند و آن را آغازی عالی برای مرحله‌ی پس از بازی در بتمن دانستند.

نامزدی اسکار و گلدن‌گلوب برای بازی کریستین بیل در حقه‌بازی آمریکایی

در همین سال در فیلم کمدی سیاه جنایی "حقه‌بازی آمریکایی" (American Hustle) به کارگردانی دیوید او. راسل و به نویسندگی مشترک وی و اریک سینگر باز‌ی کرد. این اثر با واکنش بسیار مثبت منتقدان رو به رو شد. در وبگاه راتن تومیتوز امتیاز حاصل از آرای منتقدان به این فیلم ۹۳ از ۱۰۰ بوده ‌است و در متاکریتیک آن‌ها به فیلم ۹۰ دادند. 

کریستین بیل برای این نقش ۲۰ کیلوگرم بر وزن خود افزود‌ و قسمتی از موهایش را از ته تراشید و ظاهری خمیده را‌ از خود به نمایش گذاشت که بیرون‌زدگی دیسک کمر را برای وی در پی داشت. او به خاطر این بازی، نامزد اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

کریستین بیل در سال ۲۰۱۴ در دو فیلم بازی کرد

- فیلم حماسی‌ "مهاجرت: خدایان و پادشاهان" (Exodus: Gods and Kings) به کارگردانی ریدلی اسکات در نقش حضرت موسی (ع) که علیه فرعون قیام می‌کند بازی کرد

- فیلم "شوالیه جام‌ها" (Knight of Cups) به کارگردانی و نویسندگی ترنس مالیک ظاهر شد.

 نامزدی اسکار و بفتا و گلدن گلوب برای بازی کریستین بیل در فیلم رکود بزرگ

در سال ۲۰۱۵ در فیلم آمریکایی ‌زندگینامه‌ای و کمدی-درام "رکود بزرگ" (The Big Short) به کارگردانی و نویسندگی آدام مک‌کی که درباره بحران مالی ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ بود بازی کرد. کریستین به خاطر بازی در این فیلم،‌ نامزد اسکار و بفتا شد.

او در نقش مایکل بری‌‌ در این فیلم از پروتز چشم استفاده کرد. فیلم، اقتباسی از کتاب پرفروش مایکل لوئیس روزنامه‌نگار مالی آمریکایی است که اتفاقاً بابت همین برنده اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی شد.

همبازی شدن شهره آغداشلو و کریستین بیل در فیلم تاریخی قول

در سال ۲۰۱۶ در فیلم تاریخی "قول" (The Promise) به نویسندگی و کارگردانی تری جرج بازی کرد. این فیلم، ‌در جریان نسل‌کشی ارامنه اتفاق می‌افتد. کریستین بیل در نقش یک روزنامه نگار آمریکایی‌ بازی کرده است و ‌شهره آغداشلو، بازیگر ایرانی نیز در این فیلم در نقش مادر، شخصیت اصلی را ‌به عهده دارد؛ مادری که سختی‌ها‌ را در خودش ‌پنهان می‌کند و می‌کوشد فقط با نگاهش ‌روایتگر تلخی رویدادهای اطرافش باشد.

در سال ۲۰۱۷ در فیلم درام تاریخی‌ ـ‌ وسترن "متخاصمان" (Hostiles) به کارگردانی اسکات کوپر ظاهر شد. او در این فیلم نیز بسیار زحمت کشید و حتا زبان شاین را نیز آموخت. دان جولین بازی او را چشمگیر و یکی از قوی‌ترین کارهای حرفه‌ای‌ کریستین‌ می‌داند.

‌‌نامزدی اسکار و برنده گلدن‌گلوب برای بازی کریستین بیل در فیلم معاون

در سال ۲۰۱۸ کریستین برای با دوم با آدام مک‌کی (کارگردان) همکاری کرد. و باز هم برای بار ‌چندم، تغییر قابل توجه وزن داد و ۱۸ کیلو اضافه کرد و سر خود را تراشید تا دیک چینی معاون رئیس جمهور ایالات متحده را به تصویر بکشد‌! او در فیلم زندگینامه‌ای و کمدی - درام "معاون" (Vice) به خوبی و درخشان ظاهر شد و دیک چینی را که ‌نفرت‌انگیزترین معاون رئیس جمهور در تاریخ ایالات متحده شناخته می‌شود‌، ‌آرام و محرمانه‌ نشان داد.‌‌

فیلم نظرات مثبتی دریافت کرد و پیتر بردشاو از روزنامه گاردین‌ از جعل هویت دیک چینی ‌به طرز وحشتناک و در واقع نسبتاً ترسناک‌ استقبال کرد.‌ ‌کریستین بیل برنده جایزه گلدن گلوب به عنوان بهترین بازیگر مرد در فیلم ‌کمدی‌ و نامزد دریافت جایزه اسکار و چند‌ جایزه دیگر شد. 

‌پنجمین نامزدی گلدن گلوب برای بازی کریستین بیل در فیلم فورد در برابر فراری

کریستین در سال ۲۰۱۹ ‌در نقش راننده اتومبیلرانی اسپرت کن مایلز‌ در فیلم آمریکایی در ژانر زندگینامه‌ای و درام و ورزشی "فورد در برابر فراری" (Ford v Ferrari)‌ به کارگردانی جیمز منگولد ظاهر شد. ستاره‌ی تغییر وزن، برای این فیلم نیز تغییر وزن داد و وارونه‌ی فیلم قبلی، ۳۲ کیلو کم کرد! ‌‌این نقش پنجمین نامزدی جایزه گلدن گلوب را برای‌اش به ارمغان آورد.‌ او هنگام تبلیغ فیلم‌‌ گفت که از این پس، دیگر برای نقش‌ها سراغ تغییر وزن نمی‌رود.

سرانجام این‌که او در سال ۲۰۱۹ در فیلم ابرقهرمانی "ثور: عشق و تندر" (Thor: Love and Thunder) بازی کرده است که قرار است این فیلم‌ در ماه مه سال ۲۰۲۲  اکران شود. 

 او به بازی در فیلم دیوید او. راسل «آمستردام» و فیلم مهیج اسکات کوپر (The Blue Blue Eye) وابسته است و برای سومین بار با هر دو کارگردان متحد می شود.

هنر و تصویر عمومی کریستین بیل

یکی از ویژگی‌های کریستین بیل ‌فداکاری‌های و سخت‌کوشی‌های شگفت‌آورش در بازیگری است. ‌نوسانات و تغییرات وزنی‌اش نزد همه‌ی اهالی هنر و سینما معروف‌ است. ‌آن هورنادای از واشنگتن پست او را در زمره‌ی با استعدادترین بازیگرانِ نسل خودش‌ قرار داده است. ‌‌هیو هارت از لس آنجلس تایمز گفته است که حتی شدیدترین تغییرات فیزیکی او را ‌به طرز قانع‌کننده‌ای زنده می‌کند.‌  

کریستین بیل به عنوان بازیگری همه‌کاره‌ شناخته شده است. ‌مارتا راس از اخبار مرکوری او را یکی از همه‌کاره‌ترین بازیگران نسل خود نامیده است‌. کریستین بیل خودش گفته است که هدفش این است که‌ بدون این‌که‌ هیچ جنبه‌ای از خودش را نمایان کند، ‌شخصیت‌های در فیلم را تجسم ببخشد. ‌‌

کریستین بیل در ‌مصاحبه‌های‌‌ تبلیغی‌اش برای فیلم‌های‌ش با همان ‌لهجه صحبت می‌کند که مخاطبان‌ش صحبت می‌کنند‌. او ‌در زندگی واقعی ‌با لهجه انگلیسی معمولی ‌صحبت می‌کند.

حواشی زندگی کریستین بیل

ـ‌ نقش‌آفرینی قابل توجه وی در فیلم "امپراتوری خورشید" باعث شد تا در جلسه‌‌ی اهدای ‌جوایز از توجه حضار به خودش کلافه و خسته‌‌شود‌ و برای طفره رفتن از مصاحبه، ساختمان را به دلیل دستشویی رفتن‌ ترک کرد. او در این محفل، فقط ۱۳ سال داشت!

ـ کریستین برای فیلم حقه‌بازی آمریکایی، در همه‌ی صحنه‌ها ‌‌خودش را به صورت‌ خمیده نشان داد و نقشش را در این حالت بازی کرد. او بر اثر این کار، ‌دیسک کمرش بیرون زد و مشکل پیدا کرد.

ـ‌ کریستین بیل خیلی کم از زندگی خصوصی خودش گفته است؛ و  لذا ‌حواشی نیز کم دارد‌. با این حال، در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۲۰۰۸‌ اتهاماتی علیه او مطرح شد که او را در مرکز توجهات قرار داد. وی متهم به حمله به مادرش، جنی، و خواهرش شارون در هتل دورچستر لندن شد. به همین علت کریستین بیل ۴ ساعت بازداشت بود و بالاخره با قرار وثیقه آزاد شد.

در ۱۴ آگوست همان سال دادگاه به دلیل عدم وجود مدرک کافی از او رفع اتهام کرد. گفته می‌شود دلیل دعوای کریستین بیل با مادرش، برخورد نامناسب او با همسرش سیبی بوده است. با گذشت سال‌ها از این ماجرا‌ کریستین و مادرش همچنان با هم حرف نمی‌زنند. 

ـ‌ ‌در کنفرانس خبری "امپراتور خورشید"،‌ خبرنگاران آن‌قدر از کریستین بیل سوالات یكنواخت ‌پرسیدند كه او از عصبانیت با خودكار ‌پرتقال ‌جلویش ‌‌پاره پاره كرد.

ـ‌ فیلمبرداری بتمن ۱۰ ماه طول كشید و پس از پایان آن، مدت‌ها گذشت تا بتواند لهجه انگلیسی خود را پیدا كند چرا كه لهجه‌اش در طول فیلمبرداری كاملاً برگشته بود.

جوایز و افتخارات کریستین بیل

۲۰۰۸: برنده جوایز مستقل اسپیریت، جایزه رابرت آلتمن، برای "من آن‌جا نیستم" 

۲۰۰۹: نامزدی جوایز برگزیده مردم در رشته‌ ستاره محبوب اکشن

۲۰۰۹: نامزدی جوایز برگزیده مردم در رشته‌ بازیگر محبوب نقش اول ‌مرد ‌

۲۰۰۹: برنده جوایز برگزیده مردم در رشته بازیگران محبوب، برای "شوالیه‌ تاریکی‌"

۲۰۰۹: برنده جوایز برگزیده مردم در رشته بازیگر‌ مکمل محبوب، برای "شوالیه‌ تاریکی‌"‌

‌۲۰۱۰: نامزدی جوایز برگزیده مردم در رشته ستاره محبوب اکشن

۲۰۱۱: برنده اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش ‌مکمل مرد،‌ برای "مشت ‌زن"

۲۰۱۱: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش ‌مکمل مرد،‌ برای "مشت ‌زن" 

۲۰۱۱: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش ‌مکمل مرد،‌ برای "مشت ‌زن" ‌

۲۰۱۳:‌ نامزدی جوایز برگزیده مردم در رشته ابرقهرمان محبوب، برای "شوالیه بر می‌خیزد"‌

۲۰۱۳: نامزدی جوایز برگزیده مردم در رشته ستاره محبوب فیلم‌های اکشن 

۲۰۱۴: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای "حقه‌ بازی آمریکایی"

۲۰۱۴: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای "حقه‌ بازی آمریکایی" ‌‌

۲۰۱۴: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم‌های کمدی، برای "حقه‌ بازی آمریکایی" ‌‌

۲۰۱۴:‌ برنده جشنواره بین‌المللی فیلم پالم اسپرینگ در رشته ‌گروه بازیگران، برای "حقه بازی آمریکایی"

۲۰۱۶: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد،‌ برای "رکود بزرگ"

۲۰۱۶: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد،‌ برای "رکود بزرگ"‌‌

۲۰۱۶: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در فیلم‌ها کمدی،‌ ‌برای "رکود بزرگ"‌‌

۲۰۱۶: برنده جشنواره بین‌المللی فیلم پالم اسپرینگ در رشته ‌گروه بازیگران‌،‌ ‌برای "رکود بزرگ"‌‌ 

۲۰۱۹: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای "معاون"

۲۰۱۹: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای "معاون"

۲۰۱۹:‌ برنده گلدن‌ گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم‌های کمدی، برای "معاون"