سِر فیلیپ آنتونی هاپکینز (Sir Philip Anthony Hopkins) بازیگر اهل ولز در روز ۳۱ دسامبر ۱۹۳۷ در مارگام واقع در حومه شهر پورت تالبوت، گلامورگن متولد شد. 

وی در شصت سال فعالیت حرفه‌ای افتخارات فراوانی به دست آورد؛ از جمله دو جایزه اسکار، چهار جایزه بفتا، دو جایزه امی و جایزه سیسیل بی دمیل و بفتا فلوشیپ. 

در سال ۱۹۹۳ الیزابت دوم به آنتونی هاپکینز لقب شوالیه را اعطا کرد و در سال ۲۰۰۳ در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود ستاره‌ای به نامش نصب شد. 

در بیست سالگی از کالج سلطنتی موسیقی و درام ولز فارغ التحصیل شد و سپس در آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک لندن دوره‌های آموزشی را گذراند. 

در سال ۱۹۶۵ لارنس الیویه آنتونی هاپکینز را برای پیوستن به تئاتر ملی سلطنتی دعوت کرد. سه سال بعد در نقش ریچارد یکم در درام تاریخی «شیر در زمستان» به شهرت بین‌المللی رسید. ریچارد اتنبرا که آنتونی هاپکینز در پنج فیلم او بازی کرده بود، در اواسط دهه ۱۹۷۰ وی را «بزرگ‌ترین بازیگر نسل خود» نامید. 

آنتونی هاپکینز سرانجام در سال ۱۹۹۱ به خاطر بازی در نقش هانیبال لکتر در فیلم «سکوت بره‌ها» برنده جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر مرد شد اما اسکار را رها نکرد و به خاطر بازی در فیلم‌های «بازمانده روز» (۱۹۹۳)، «نیکسون» (۱۹۹۵)، «آمیستاد» (۱۹۹۷) و «دو پاپ» (۲۰۱۹) نیز نامزد دریافت جایزه اسکار شد. 

آنتونی هاپکینز در سال ۲۰۲۰ دوباره به سوی قله سینما خیز برداشت و به خاطر بازی در فیلم «پدر» (۲۰۲۰) برای بار دوم برنده جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر مرد شد. او در این سال به عنوان پیرترین بازیگر برنده اسکار مطرح شد. 

آنتونی هاپکینز در فیلم‌های قابل توجه دیگری نیز بازی کرده است؛ فیلم‌هایی مانند «مرد فیل‌نما» (۱۹۸۰)، «هواردز اند» (۱۹۹۲)، «دراکولای برام استوکر» (۱۹۹۲)، «سرزمین سایه‌ها» (۱۹۹۳)، «افسانه‌های خزان» (۱۹۹۴)، «با جو بلک آشنا شوید» (۱۹۹۸)، «نقاب زورو» (۱۹۹۸)، «ثور» (۲۰۱۱)، «ثور: دنیای تاریک» (۲۰۱۳)، «تبدیل‌شوندگان: آخرین شوالیه» (۲۰۱۷) و «ثور: رگناروک» (۲۰۱۷).
آنتونی هاپکینز در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیون نیز حضور داشته است. در سال ۱۹۷۳ برای نقش‌آفرینی‌اش در سریال «جنگ و صلج» برنده جایزه بهترین بازیگر مرد تلویزیونی آکادمی بریتانیا شد. او از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ به خاطر نقش‌آفرینی در ْریال «وست‌ورلد» نامزد دریافت جایزه امی ساعات پربیننده شد. در سال ۲۰۱۵ نیز در فیلم «متصدی لباس» و در سال ۲۰۱۸ در فیلم «شاه لیر» حضور داشت.

خانواده آنتونی هاپکینز

پدرش نانوا و مردی بسیار سخت‌کوش بود نام مادر آنتوتی هاپکینز انی موریل و نام پدرش ریچارد آرتور هاپکینز بود. پدرش از طبقه کارگر و یک نانوا بود. دست‌های شکسته و چروکیده‌ی پدرش نشان از کار سخت و فعالیت فراوان برای تهیه‌ی لقمه‌ای نان بود. 

ضعف درسی آنتونی هاپکینز

در ۱۹۴۹ پدر و مادرش به اصرار، آنتونی هاپکینز را جهت آموزش نظم و انضباط، در مدرسه‌ای در پونتیپول ثبت نام کردند. پنج ترم در آن‌جا درس خواند اما بهعلت ضعف شدید درسی، نتوانست در آن‌جا بماند و به مدرسه‌ای دیگر در ویل آو گلامورگن رفت.  

آنتونی هاپکینز خودش در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۲ درباره این دوره‌ی خودش گفت: «من دانش‌آموز خیلی ضعیفی بودم و به همین علت مرا بسیار مسخره می‌کردند. و من دچار عقده حقارت شدید شده بودم. وقتی بزرگ شدم کاملاً باور داشتم که یک احمقِ تمام‌عیارم». 

پدر و مادر در کمال ناامیدی، وی را به یک مدرسه‌ی شبانه‌روزی فرستادند که مدیرش به آنتونی هاپکینز  لقب «ناامید» داده بود! به هر حال دوران مدرسه او هیچ ثمره‌ای برایش نداشت و ترجیح می‌داد که در هنر غوطه‌ور بشود و کارهایی مثل رنگ‌آمیزی و نقاشی یا نواختن پیانو را انجام دهد.

آموزش‌های هنری آنتونی هاپکینز و موسیقی و تئاتر

آنتونی هاپکینز  بعد از گذراندن دو سال خدمت، به سمت لندن حرکت کرد تا در آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک تحصیل کند. و سرانجام آنتونی هاپکینز در سن ۱۷ سالگی توسط گروه YMCA به عرصه بازیگری وارد شد. 

در اوخر نوجوانی‌اش در سن پانزده سالگی بود که در موقعیتی‌ خاص با هموطن ولزی خود ریچارد برتون ملاقات کرد. تا مدت‌ها برتون برای او الهام‌بخش بود و بعدها از طرف او تشویق به آموزش بازیگری ‌شد. آنتونی هاپکینز نیز در دانشکده درام و موسیقی رویال ولز واقع در کاردیف ثبت نام کرد و در سال ۱۹۵۷ از آن‌جا فارغ‌التحصیل شد.  

آنتونی هاپکینز نخستین اجرای حرفه‌ای خودش را در تئاتر پالاس، سوانسی، با تولید تئاتر کوچولو سوانسی با عنوان «سیگارت» (Cigarette) انجام داد. 

در سال 1965 پس از چندین سال در رپرتوار توسط لارنس اولیویه دیده شد. او آنتونی هاپکینز را دعوت کرد تا به تئاتر ملی سلطنتی در لندن بپیوندد. آنتونی هاپکینز نیز مدت‌ها شاگرد اولیویه بود. 

زندگی شخصی آنتونی هاپکینز

آنتونی هاپکینز و پرونلا بارکر

آنتونی هاپکینز در شهر مالیبو واقع در ایالت کالیفرنیا ساکن است. وی تاکنون سه بار ازدواج کرده است. از سال 1966 تا 1972 با بازیگر پترونلا بارکر زندگی می‌کرد.

آنتونی هاپکینز و جنیفر لینتون 

از سال 1973 تا 2002 با جنیفر لینتون زندگی کرد. 

آنتونی هاپکینز و استلا آریو

 از سال 2003 با استلا آرویو ازدواج کرد. آنتونی از ازدواج اولش یک دختر دارد. 

آنتونی هاپکینز در اوایل دهه 2000 با آرویو، یک دلال عتیقه‌فروشی کلمبیایی‌الاصل آشنا شد. در شب کریسمس 2013 دهمین سالگرد ازدواج خود را در یک مراسم خصوصی در کلیسای جامع سنت دیویدز در سنت دیویدز جشن گرفت. 

آنتونی هاپکینز یک الکلی در حال بهبود است. او از وقتی که نوشیدن الکل را پس از کریسمس 1975 متوقف کرد، هوشیار مانده است. 

آنتونی هاپکینز با استفاده از روش آلن کار، سیگار را ترک کرد. در سال 2008 یک برنامه کاهش وزن را آغاز کرد و تا سال 2010، 80 پوند از دست داد. در ژانویه 2017 در مصاحبه ای با The Desert Sun، آنتونی هاپکینز گزارش داد که او مبتلا به سندرم آسپرگر تشخیص داده شده بود. 

اولین بازی آنتونی هاپکینز در سینما و اولین جایزه بفتا

در سال 1968 پس از سال‌ها اجرای تئاتر برای اولین بار در فیلم درام و تاریخی «شیر در زمستان» (The Lion in Winter) به کارگردانی آنتونی هاروی، در نقش مکمل ریچارد شیردل ظاهر شد که به خاطر آن نامزد جایزه بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد و خیلی زود به عنوان یک بازیگر سینما شناخته شد. 

در سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۸ در چندین فیلم بازی کرد: 

ولی در فیلم هملت (Hamlet) به کارگردانی تونی ریچاردسون.

دومی در سال ۱۹۷۰ در  فیلم اکشن مهیج نئو نوآر «جنگ شیشه‌ای» (The Looking Glass War). 

سومی در سال ۱۹۷۱ فیلمی از اتین پریه به نام «وقتی هشت زنگ به صدا در می‌آیند» (When Eight Bells Toll). 

چهارمی فیلم زندگینامه‌ای «وینستون جوان» (Young Winston) به کارگردانی ریچارد اتنبرا در نقش سیاستمدار بریتانیایی دیوید لوید جورج. 

پنجمی در سال ۱۹۷۳ در فیلم «خانه عروسکی» (A Doll's House) به کارگردانی پاتریک گارلند.

ششمی و هفتمی در سال ۱۹۷۴ در کمدی «دختری از پتروفکا» و نیز در فیلم معلق ریچارد لستر به نام Juggernaut .

هشتمی و نهمی در سال ۱۹۷۷ در فیلم حماسی «پلی در دوردست» (A Bridge Too Far) به کارگردانی ریچارد اتنبرا، و فیلم ترسناک و درام «آدری رُز» (Audrey Rose) به کارگردانی رابرت وایز.

دهمی در سال 1978 در ادامه فیلم «مخملی ملی» که در 1944 با عنوان مخمل بین المللی ساخته شده بود. 

نامزدی گلدن‌گلوب و بفتا برای آنتونی هاپکینز

در 1978 در سومین همکاری با ریچارد اتنبرا در فیلم ترسناک روانشناختی به نام «شعبده‌بازی» (Magic) به کارگردانی ریچارد آتنبرو و در کنار بازیگرانی چون آن مارگرت و برگس مردیت، در نقش کورکی ویترز  بازی کرد و به خاطر این نقش، نامزد بفتا در رشته بهترین بازیگر مرد و نیز نامزد گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر در فیلم سینمایی درام شد. 

بازی آنتونی هاپکینز در بهترین فیلم سال ۱۹۸۰

فیلم «مرد فیل‌نما» (The Elephant Man) به کارگردانی دیوید لینچ در نقش دکتر انگلیسی سر فردریک تروز بازی کرد که از جوزف مریک (با بازی جان هرت)، مردی به شدت بد شکل در لندن قرن نوزدهم مراقبت می کند. این فیلم مورد تحسین و توجه منتقدان قرار گرفت و هشت نامزدی جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم را دریافت کرد. 

از 1980 تا ۱۹۸۸ در پنج فیلم بازی کرد که در آن‌ها موفق به دریافت جایزه‌ای مهم نشد:

ـ‌ در ۱۹۸۰ در فیلم «تغییر فصل‌ها» به کارگردانی ریچارد لنگ، در کنار شرلی مک‌لین در نقش آدام ایوانز.

ـ در ۱۹۸۱ در تله‌فیلم درام تاریخی و جنگی آمریکایی «پناهگاه» (The Bunker) در نقش ستوان ویلیام بلای

ـ در 1984 در فیلم درام تاریخی «باونتی» (The Bounty) به کارگردانی راجر دونالدسون، در کنار مل گیبسون در نقش ویلیام بلایگ، کاپیتان کشتی HMS Bounty نیروی دریایی سلطنتی

ـ در ۱۹۸۷ در فیلم «تقاطع خیابان ۸۴ چرینگ کراس» (84 Charing Cross Road) به کارگردانی دیوید جونز در نقش اصلی فرانک دوئل

ـ ‌در ۱۹۸۸ در فیلم «سپیده‌دم» (The Dawning) به کارگردانی رابرت نایت  در نقش اول کاسیوس با نام مستعار آنگوس بری

بازی درخشان در «سکوت بره‌ها» و دریافت جایزه اسکار و بفتا

آنتونی هاپکینز در نقش هانیبال لکتر (قاتل سریالی آدمخوار) و در کنار جودی فاستر، در فیلم دلهره‌آور ترسناک روانشناختی «سکوت بره‌ها» (The Silence of the Lambs) به کارگردانی جاناتان دمی، در میان منتقدان و تماشاگران بسیار مورد تحسین قرار گرفت و به خاطر آن جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را در سال 1991 به دست آورد.  

آنتونی هاپکینز به خاطر این نقش، اولین جایزه‌ی بفتای خود را در رشته بهترین بازیگر مرد دریافت کرد. تصویر اصلی او از شخصیت در «سکوت بره‌ها» توسط AFI به عنوان شخصیت منفی فیلم شماره یک شناخته شده است. 

آنتونی هاپکینز در ۱۹۹۲ در پنج فیلم بازی کرد که جایزه‌ی مهم و برجسته‌ای به دست نیاورد:

ـ در فیلم اکشن و علمی–تخیلی «فریجک» (Freejack) به کارگردانی جف مورفی در نقش مکمل ایان مک‌کندلس

ـ در ۱۹۹۲ فیلم «اسپاتسوود» (Spotswood) به کارگردانی مارک جوفه در نقش اول ارول والاس، که به خاطر این نقش نامزد بفتا در رشته بهترین بازیگر مرد شد. 

ـ در فیلم تحسین‌برانگیز «هواردز اِند» (Howards End) به کارگردانی جیمز ایوری در نقش اول هنری جی ویلکاکس (تاجر سرد). این فیلم توسط موسسه فیلم بریتانیا به عنوان یکی از شصت و چهارمین فیلم برتر بریتانیا در قرن بیستم رتبه‌بندی شد.

ـ‌ در فیلم «دراکولای برام استوکر» (Bram Stoker's Dracula) به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا در نقش مکمل آبراهام ون هلسینگ

ـ در فیلم «چاپلین» (Chaplin) به کارگردانی ریچارد اتنبرا در نقش مکمل جورج هیدن

آنتونی هاپکینز نامزد اسکار

در سال ۱۹۹۳ آنتونی هاپکینز در فیلم درام «بازمانده روز» (The Remains of the Day) به کارگردانی جیمز آیوری در نقش اول جیمز استیونز بازی کرد و به خاطر این نقش، نامزد اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. این فیلم در ۸ بخش نامزد جایزه اسکار شد. 

در همین سال در دو فیلم دیگر نیز بازی کرد که هر دو به کارگردانی ریچارد اتنبرا بود: یکی فیلم «محاکمه» (The Trial) به کارگردانی دیوید جونز، و دیگری «سرزمین سایه‌ها» (Shadowlands) به کارگردانی ریچارد اتنبر.

آنتونی هاپکینز در سال ۱۹۹۴ در دو فیلم ظاهر شد:

ـ در فیلم حماسی و درام آمریکایی «افسانه‌های خزان» (Legends of the Fall) به کارگردانی ادوارد زوئیک و در کنار برد پیت، در نقش سرهنگ ویلیام لادلو

ـ‌ در فیلم «جاده‌ای به ولویل» (The Road to Wellville) به کارگردانی آلن پارکر در نقش اصلی دکتر جان هاروی کلوگ

سومین نامزدی اسکار برای آنتونی هاپکینز

یک سال بعد در سال ۱۹۹۵ در فیلم سیاسی و تاریخی درخشان ۱۹۲ دقیقه‌ای «نیکسون» (Nixon) به کارگردانی الیور استون در نقش ریچارد نیکسون، رئیس جمهور آمریکا بازی بسیار خوب و درخشانی انجام داد که به خاطر این نقش‌آفرینی‌اش به مقام نامزدی جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد رسید. 

در سال ۱۹۹۶ در دو فیلم حضور یافت: یکی فیلم «اوت» (August) به کارگردانی خودش؛ و دیگری فیلم «نجات پیکاسو» (Surviving Picasso) به کارگردانی جیمز آیووری.

همکاری آنتونی هاپکینز با استیون اسپیلبرگ و چهارمین نامزدی اسکار

در سال ۱۹۹۷ در فیلم درام و تاریخی و سیاسی «آمیستاد» (Amistad) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ بازی کرد. این فیلم بر اساس داستان واقعی رخدادهای کشتی برده لا آمیستاد در سال ۱۸۳۹ ساخته شده‌ است که در طی آن مردان قبایل منده به منظور تجارت برده ربوده شده بودند و در سرانجام توانسته بودند کنترل کشتی را در سواحل کوبا به دست بگیرند. 

آنتونی هاپکینز در نقش جان کوئینسی آدامز ششمین رویس جمهور آمریکا نقش درخشانی داشت که به خاطرش نامزد جایزه اسکار و گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد شد.

از سال ۱۹۹۸ تا سال ۲۰۱۸ در فیلم‌های زیر ظهور یافت:

ـ ۱۹۹۸ در دو فیلم «با جو بلک آشنا شوید» (Meet Joe Black) ساخته مارتین برست در نقش ویلیام پریش و در کنار برد پیت و فیلم «نقاب زورو» (The Mask of Zorro) به کارگردانی مارتین کمپبل در نقش مکمل در نقش دون دیگو د لا وگا 

ـ ۱۹۹۹ در دو فیلم «تیتوس» (Titus) به کارگردانی جولی تایمور در نقش تیتوس آندرونیکوس و فیلم «غریزه» (Instinct) به کارگردانی جان ترتل‌تاب در نقش دکتر ایتان پاول

ـ ۲۰۰۰ در فیلم «در چگونه گرینچ کریسمس را دزدید» (Dr. Seuss' How the Grinch Stole Christmas) به کارگردانی ران هاوارد به عنوان راوی، و نیز در فیلم «مأموریت غیرممکن ۲» (Mission: Impossible II) در کنار تام کروز و در نقش مکمل در نقش فرمانده عملیات.

ـ ۲۰۰۱ در «هانیبال» (Hannibal) به کارگردانی ریدلی اسکات. این فیلم، ادامه فیلم سکوت بره‌ها است.

ـ ۲۰۰۲ در فیلم «اژدهای سرخ» (Red Dragon) یکی از چندگانه فیلم‌های دلهره‌آور مربوط به شخصیت هانیبال لکتر، به کارگردانی برت راتنر، و فیلم «گروه ناجور» (Bad Company) به کارگردانی جوئل شوماخر در نقش افسر اوکس

ـ ۲۰۰۳ در «ننگ بشری» (The Human Stain) به کارگردانی رابرت بنتون در نقش کولمن سیلک

ـ ۲۰۰۴ در «اسکندر» (Alexander) محصول مشترک ایالات متحده، آلمان و بریتانیا به کارگردانی الیور استون در نقش مکمل بطلمیوس پیر 

ـ ۲۰۰۵ در دو فیلم «سریعترین سرخپوست جهان» (The World's Fastest Indian) در نقش اصلی در نقش بارت مونرو و فیلم «برهان» (Proof) به کارگردانی جان مدن در نقش رابرت

ـ ۲۰۰۶ در دو فیلم «همه مردان پادشاه» (All The King's Men) به کارگردانی استیون زایلیان، و فیلم تاریخی و درام و زندگینامه‌ای Bobby به کارگردانی امیلیو استوز.

ـ ۲۰۰۷ در فیلم «شکست» (Fracture) به کارگردانی گرگوری هابلیت در نقش تئودور «تد» کرافورد، و  نیز در انیمیشن«بئوولف» (Beowulf) 

ـ ۲۰۱۰ در دو فیلم «مرد گرگ‌نما» (The Wolfman) به کارگردانی جو جانستون و نیز «تو یک غریبه بلند قد سیاهپوش را ملاقات خواهی کرد» (You Will Meet a Tall Dark Stranger)

ـ ۲۰۱۱ در سه فیلم «تشریفات مذهبی» (The Rite) ساخته میکل هوفسترم، و در فیلم «ثور» (Thor) ساخته کنت برانا، و نیز در فیلم «۳۶۰» به کارگردانی فرناندو میرلس 

ـ ۲۰۱۲ در «هیچکاک» (Hitchcock) به کارگردانی ساشا گرواسی، ‌درباره‌ی زندگی هیچکاک و همسرش، آلما رویل

ـ ۲۰۱۳ در دو فیلم «رِد ۲» (Red 2) و «ثور: دنیای تاریک» (Thor: The Dark World) ساخته آلن تیلور 

-۲۰۱۴ در «نوح» (Noah) به کارگردانی دارن آرونوفسکی 

ـ ۲۰۱۵ در «تصادم» (Collide) و ۲۰۱۶ در «سوء رفتار» (Misconduct)

ـ ۲۰۱۷ در دو فیلم «تبدیل‌شوندگان: آخرین شوالیه» (Transformers: The Last Knight) ساخته مایکل بی، و در «ثور: رگناروک» (Thor: Ragnarok) 

پنجمین نامزدی اسکار برای آنتونی هاپکینز

در سال 2019 آنتونی هاپکینز نقش پاپ بندیکت شانزدهم را در مقابل جاناتان پرایس در نقش پاپ فرانسیس در فیلم «دو پاپ» (The Two Popes) ساخته فرناندو میرلس بازی کرد که به خاطر این نقش‌آفرینی‌اش نامزد جایزه اسکار و بفتا و گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مکمل شد. 

آنتونی هاپکینز مرد پیشتاز اسکار و مسن‌ترین بازیگر برنده اسکار

در سال 2020 آنتونی هاپکینز در فیلم درام فرانسوی-انگلیسی «پدر» (The Father) به نویسندگی و کارگردانی فلوریان زلر در نقش مردی بازی کرد که با حافظه‌اش دست و پنجه نرم می‌کند. این فیلم برای اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس نمایش داده شد و بسیاری از منتقدان نقش‌آفرینی هاپکینز را تحسین کردند و او را فردی برجسته و پیشتاز اسکار نامیدند. 

آنتونی هاپکینز به خاطر این نقش، برای دومین بار برنده اسکار، و برای پنجمین بار برنده بفتا برای بهترین بازیگر نقش اول مرد شد و مسن ترین فردی شد که برنده اسکار بازیگری شده است. 

آنتونی هاپکینز در مراسم اسکار شرکت نکرد اما روز بعد در ویدئویی که در شبکه‌های اجتماعی از ولز منتشر شد جایزه را پذیرفت و گفت: این‌جا در وطنم در ولز هستم. من در 83 سالگی انتظار این جایزه را نداشتم. من واقعاً این جایزه را نگرفتم و از آکادمی بسیار سپاسگزارم و از شما متشکرم.

در سال ۲۰۲۱ در دو فیلم ظاهر شد: یکی فیلم جنایی نئو نوآر آمریکایی «هنرمند درجه یک» (The Virtuoso) به کارگردانی و تهیه کنندگی نیک استالیانو، و دیگری فیلم درام آمریکایی به نام «الیزه» (Elyse) به نویسندگی و کارگردانی استلا هاپکینز. 

در سال ۲۰۲۲ در فیلم «زمان آرماگدون» (Armageddon Time) به نویسندگی و کارگردانی جیمز گری بازی کرده است. این فیلم توسط داریوش خنجی در ایالت نیوجرسی فیلم‌برداری شده‌است. این فیلم برای رقابت دریافت نخل طلای جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲ انتخاب شد و قرار است توسط فوکس فیچرز در ایالات متحده اکران شود. 

آنتونی هاپکینز در تلویزیون

در سال ۱۹۷۰ در سریال آنتولوژی تله‌تئاتر بریتانیایی «نمایش امروز» (Play for Today) که بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۴ از شبکه بی‌بی‌سی وان پخش شد بازی کرد.

در سال ۱۹۷۶ در فیلم درام و جنایی و تاریخی «پرونده آدم ربایی لیندبرگ» (The Lindbergh Kidnapping Case) در نقش اصلی برونو ریچارد هاپتمن ظاهر شد. 

در سال 1981 در سن چهل و چهار سالگی در فیلم تلویزیونی CBS The Bunker بازی کرد که آدولف هیتلر را به تصویر کشید. در همین سال در نقش پل رسول در درام کتاب مقدسی و مینی‌سریال «پیتر و پل» (Peter and Paul) ‌بازی کرد.

سال بعد در نقش کوازیمودو در فیلم درام تلویزیونی «گوژپشت نوتردام» (The Chungback of Notre Dame) ساخته مشترک مایکل توچنر و آلن هیوم بازی کرد. 

در ۱۹۸۴ در دو فیلم ظاهر شد: «غریبه ها و برادران» (Strangers and Brothers) و «طاق پیروزی» (Arch of Triumph). 

در ۱۹۸۵ نیز در دو فیلم ظاهر شد: «عذاب وجدان» (Guilty Conscience) و «موسولینی و من» (Mussolini and I). 

در ساب ۱۹۸۸ در فیلم درام و جنگی «مرد دهم» (The Tenth Man) به کارگردانی جک گلد در نقش اصلی و اول ژان لوئی شاول بازی کرد. 

در سال 1989 در مینی‌سریال «انتظارات بزرگ» (Great Expectations) بازی کرد.

در اکتبر 2015 در نقش یک «سِر» در یک تله‌فیلم بریتانیایی به کارگردانی ریچارد ایر به نام «متصدی لباس» (The Dresser) حضور یافت.

از اکتبر 2016 در نقش رابرت فورد در سریال علمی تخیلی «وست‌ورلد» (Westworld) بازی کرد و به خاطر این نقش نامزد جایزه امی شد. 

در سال ۲۰۱۸ در نقش لیر در فیلم تلویزیونی «پادشاه لیر» (King Lear) ظاهر شد و برای آن، نامزدی جایزه انجمن بازیگران سینما را دریافت کرد.

در سال ۲۰۲۰ در سریال کمدی «جست‌وجوی اسطوره‌ای» (Mythic Quest) راوی اپیزود Everlight بود.

آنتونی هاپکینز و موسیقی

در سال 1986 آنتونی هاپکینز یک تک آهنگ به نام «ستاره دور» منتشر کرد که در جدول سینگل‌های بریتانیا در رتبه 75 را به دست آورد. در 31 اکتبر 2011 آندره ریو آلبومی شامل یک والس را منتشر کرد که آنتونی هاپکینز در سال 1964 در سن 26 سالگی آهنگسازی کرده بود. 

در ژانویه 2012 آلبومی از موسیقی کلاسیک به نام آهنگساز را منتشر کرد که توسط ارکستر سمفونیک شهر بیرمنگام اجرا شد و از طریق ایستگاه رادیویی کلاسیک اف ام بریتانیا بر روی سی دی منتشر شد. این آلبوم شامل 9 اثر اورجینال و موسیقی متن فیلم او است که یکی از قطعات با عنوان مرگام در ادای احترام به شهر زادگاهش در نزدیکی پورت تالبوت در ولز است.

آنتونی هاپکینز و کارگردانی

در سال 1990 آنتونی هاپکینز فیلمی درباره هموطن ولزی خود، شاعر دیلن توماس کارگردانی کرد با عنوان «دیلن توماس: سفر بازگشت» (Dylan Thomas: Return Journey) که اولین کارگردانی او برای سینما بود. 

در همان سال به عنوان بخشی از روند بازسازی فیلم استنلی کوبریک، «اسپارتاکوس» (Spartacus) آنتونی هاپکینز برای ضبط مجدد خطوط از صحنه‌ای که دوباره به فیلم اضافه می‌شد، نزدیک شد. این صحنه لارنس اولیویه و تونی کورتیس را به نمایش می‌گذارد، و آنتونی هاپکینز توسط جوآن پلورایت، بیوه اولیویه، توصیه می‌کند تا به لطف استعداد او در تقلید، نقش همسر مرحومش را اجرا کند.

در سال 1995 فیلم «اوت» (August) را کارگردانی کرد که اقتباسی از عمو وانیا چخوف است که در ولز اتفاق می‌افتد. 

اولین فیلمنامه‌اش یک درام تجربی به نام Slipstream، که او نیز کارگردانی و آهنگسازی کرد، در جشنواره فیلم ساندنس در سال 2007 به نمایش درآمد. 

حواشی زندگی آنتونی هاپکینز

ـ آنتونی هاپکینز از هوادارن فیلم کمدی بی‌بی‌سی فقط احمق‌ها و اسب‌ها (Only Fools and Horses) بود و مایل بود در این سریال بازی کند. نویسنده‌ی سریال، جان سالیوان، در نظر گرفتن آنتونی هاپکینز، شخصیت دنی دریسکول (یک شرور محلی) را آفرید؛ اما فیلم‌برداری سری جدید با فیلم‌برداری سکوت بره‌ها هم‌زمان شد و آنتونی هاپکینز به بازی نرسید.

ـ تهیه‌کنندگان جشنواره‌ی اسکار نود و سوم سال ۲۰۲۱ برای آنتونی هاپکینز ۸۳ ساله که به علت شیوع کویید ۱۹ در شهر ولز خودش بود، برای حضور مجازی در مراسم، استثنا قائل نشدند و قبول نکردند که به صورت مجازی شرکت داشته باشد. این مسئله سبب شد که بسیاری تصور کنند این جایزه به چادویک بوزمن فقید اهدا خواهد شد که تابستان گذشته درگذشته بود اما سرانجام، جایزه توسط واکین فینیکس که به لکنت افتاده بود به هاپیکینز برای بازی در «پدر»  رسید که در مراسم حضور نداشت. 

ـ آنتونی هاپکینز در سال ۱۹۵۲با ریچارد برتون (بازیگر معروف) آشنا شد. ریچارد برتون باعث شد که آنتونی هاپکینز حرفه بازیگری را انتخاب کند. علت بازیگر‌شدنش را خودش اینطور می‌گوید: «در مدرسه با هیچ‌کس نمی‌جوشیدم و هیچ استعدادی برای یادگیری نداشتم. سرگردان بود. لذا ‌سراغ بازیگری رفتم.» 

ـ آنتونی هاپکینز جزو آن دسته بازیگرانی است که در بازیگری خیلی تمرین می‌کند که نتیجه‌اش نقش‌های بسیار طبیعی و روانش است. به ‌خاطر این سبک خاصش تعداد برداشت‌های سکانس‌هایش معمولا کم است. او بارها با کارگردانانی که برداشت‌ها را تکرار می‌کنند درگیر شده است. 

ـ در سال۱۹۹۳ از سوی خانواده سلطنتی بریتانیا نشان شوالیه را به دست آورد. 

ـ چهره آنتونی هاپکینز خیلی به درد بازی در نقش افراد سیاسی می‌خورد. او تاکنون ۲ بار در نقش رئیس‌جمهور آمریکا، یک‌بار در نقش نخست‌وزیر انگلیس و یک‌بار هم به جای ریچارد اول، پادشاه انگلستان بازی کرده است. البته آنتونی هاپکینز به ‌دلیل آمریکایی‌نبودنش برای بازی در نقش ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور آمریکا مردد بود.

ـ آنتونی هاپکینز بعد از بازی در نقش پدر آلزایمری در فیلم «پدر» گفت که او دریافته است که باید با یادگرفتن و حفظ کردن دیالوگ‌ها اجازه ندهد دچار زوال عقل ‌شود. و از آن به بعد، همواره چنین کرد.

ـ آنتونی هاپکینز زیاد کتاب می‌خواند و نقاشی می‌کشد و هفته‌ای پنج بار پیانو می‌نوازد اما هرگز پیانیست کنسرت نبوده است. او معتقد است که نواختن و حفظ‌کردن فیلم‌نامه‌ها تمرین خوبی است برای او تا به حافظه‌اش کمک کند. در همین راستا به جوانان که باید فیلمنامه را حفظ کنند نه این‌که مدام به دنبال بداهه‌گویی باشند. او به بازیگران جوان هشدار می‌دهد که ثروتمند بودن و مشهور بودن به اندازه تصورات آن‌ها عالی نیست. برای تمرین و کارآموزی از تئاتر شروع کنید. وقتی برای بازیگری انتخاب می‌شوید فقط باید تمرین کنید. 

ـ پس از موفقیتی که سریال «Love on the Spectrum » در شبکه نتفلیکس به دست آورد و خیلی‌ها اعتراف کردند که زمانی دچار این بیماری بوده‌اند. آنتونی هاپکینز نیز تا ۷۰ سالگی بیماری اوتیسم خود را از همه پنهان کرده بود. آنتونی هاپکینز به دیلی میل گفته این بیماری باعث شده او به گونه‌ای متفاوت به مردم نگاه کند و تمایلش برای ایفای نقش‌هایی که به او سپرده می‌شد به بهترین شکل ممکن، افزایش پیدا کند. 

برخی جوایز و افتخارات آنتونی هاپکینز

۱۹۶۹: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد، برای «شیر در زمستان»

۱۹۷۱: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر مرد، برای The Great Inimitable Mr. Dickens

۱۹۷۳: برنده بفتا در رشته بهترین بازیگر مرد، برای «جنگ و صلح»

۱۹۷۶: برنده جوایز امی در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم‌ درام، برای «پرونده آدم ربایی لیندبرگ»

۱۹۷۹: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر مرد، برای «شعبده‌باز»

۱۹۷۹: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مرد در فیلم سینمایی درام، برای «شعبده‌باز»

۱۹۸۱: برنده جوایز امی در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در تله‌فیلم، برای «پناهگاه»

۱۹۸۲: نامزدی جوایز امی در رشته بهترین بازیگر نقش اول در فیلم سینمایی، برای «گوژپشت نوتردام»

۱۹۸۹: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مرد در فیلم سینمایی تلویزیونی، برای «مرد دهم»

۱۹۹۰: نامزدی جوایز امی در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در مینی‌سریال، برای «انتظارات بزرگ»

۱۹۹۲: برنده اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «سکوت بره‌ها»

۱۹۹۲: برنده بفتا در رشته بهترین بازیگر مرد، برای «سکوت بره‌ها»

۱۹۹۲: برنده گلدن گلوب در رشته بهترین بازیگر مرد در فیلم سینمایی درام، برای «سکوت بره‌ها»

۱۹۹۲: نامزد جوایز برگزیده مردمی در رشته بازیگر محبوب فیلم‌های سینمایی درام

۱۹۹۴:‌نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر مرد، برای «سرزمین سایه‌ها»

۱۹۹۴: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «بازمانده روز»

۱۹۹۴: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «بازمانده روز»

۱۹۹۴: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم درام، برای «بازمانده روز»

۱۹۹۶: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «نیکسون»

۱۹۹۶: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم درام، برای «نیکسون»

۱۹۹۶: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین گروه بازیگران، برای «نیکسون»

۱۹۹۸: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد، برای «آمیستاد»

۱۹۹۸: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد در فیلم سینمایی، برای «آمیستاد»

۱۹۹۸: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد، برای «آمیستاد»

۲۰۰۷: نامزدی جوایز برگزیده‌ی مردمی در رشته بهترین گروه بازیگران، برای Bobby

۲۰۱۷: نامزدی جوایز برگزیده‌ی مردمی در رشته بهترین گروه بازیگران در سریال درام، برای «وست‌ورد»

۲۰۱۷: نامزدی جوایز امی در رشته بهترین بازیگر نقش اول در سریال درام، برای «وست‌ورد»

۲۰۱۹: نامزدی جوایز برگزیده‌ی مردمی در رشته بهترین بازیگر مرد در فیلم تلویزیونی، برای «پادشاه لیر»

۲۰۲۰: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد، برای «دو پاپ»

۲۰۲۰: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد، برای «دو پاپ»

۲۰۲۰: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مکمل مرد در فیلم سینمایی،‌ برای «دو پاپ»

۲۰۲۱: برنده اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «پدر»

۲۰۲۱: برنده بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «پدر»

۲۰۲۱: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم‌ درام، برای «پدر»

۲۰۲۱: نامزدی جوایز برگزیده‌ی مردمی در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «پدر»

۲۰۲۱: برنده جشنواره بین المللی فیلم پام اسپرینگز، برای «پدر»

۲۰۲۱: نامزدی جوایز امی در رشته بهترین روایت‌گر، برای «جست‌وجوی اسطوره‌ای»