گاس گرین ون سنت جونیورکارگردان، عکاس، موسیقی دان، نویسنده و فیلم نامه نویس آمریکایی است. او نامزد اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم های ویل هانتینگ خوب در سال ۱۹۹۷ و میلک در سال ۲۰۰۸ و همچنین برنده نخل طلای جشنواره کن در سال ۲۰۰۳ برای فیلم فیل است.او همجنسگرا است،و معمولاً به این مورد و همچنین به سایر اقلیت ها در فیلم هایش اشاره هایی دارد.فیلم نامهٔ اکثر فیلم هایش را خودش می نویسد و رمانی به نام صورتی دارد.کتابی نیز از عکاسی های او به نام ۱۰۸ پرتره به چاپ رسیده است.او در ۲۴ ژوئیه ۱۹۵۲ در شهر لویی ویل ایالت کنتاکی متولد شد. به دلیل شغل پدرش که یک فروشنده و همیشه در حال مسافرت بود، خانواده اش در دوران کودکی او مدام در سفر بودند.او از ابتدا به نقاشی و فیلم سازی با دوربین های سوپر۸ علاقه داشت و زمانی که در دبیرستان بود، فیلم های کوتاهی با الهام از زندگی خودش با هزینه هایی در حدود ۳۰ تا ۵۰ دلار ساخت.در ۱۹۷۰ به دلیل علاقه اش به هنر، به یک مدرسهٔ طراحی رفت که در آن جا با دیوید برن و سایر اعضای گروه تاکینگ هدز همکلاسی بود. در همین مدرسه بود که ون سنت با کارگردان های پیشرویی مثل اندی وارهول آشنا شد. این آشنایی باعث شد که او به سرعت گرایش اش را از نقاشی به سینما تغییر دهد.در ۱۹۹۷، با ساختن ویل هانتینگ خوب بر اساس فیلم نامه ای از مت دیمون و بن افلک، گاس ون سنت برای اولین بار به عموم مردم شناسانده شد و فیلم علاوه بر فروش ۲۲۰ میلیون دلاری، نامزد چند اسکار، از جمله بهترین کارگردانی برای ون سنت شد. همچنین مت دیمون و بن افلک و رابین ویلیامز برای این فیلم برندهٔ اسکار شدند.موفقیت ویل هانتینگ خوب، فرصتی برای ون سنت پدید آورد که بتواند روانی هیچکاک را بازسازی کند. او آن را صحنه به صحنه و به صورت رنگی، با حضور گروهی از بازیگرهای جوان هالیوود دوباره فیلمبرداری کرد. فیلم در میان منتقدان با نظرهای متفاوتی همراه بود، ولی حتی اگر نتوان آن را یک شکست قاطعانه نامید، این فیلم از افتخارات کارنامهٔ ون سنت نیست و با این حال، در آن زمان هیچ کدام از این مسائل تأثیری در روند کار او نداشت و او خیلی زود سرگرم انتشار دو آلبوم موسیقی و یک رمان شد. رمان او به نام صورتی، کتاب کوچکی در مورد ناراحتی ون سنت دربارهٔ مرگ ریور فینیکس بود.نتیجهٔ کار ون سنت در سال ۲۰۰۰ بر روی یافتن فارستر بهتر بود. باز هم عکس العمل منتقدها متفاوت، ولی در مجموع نظرشان نسبت به فیلم مساعد بود. آن ها عموماً کارگردانی ون سنت را تحسین کرده و از فیلمنامهٔ مغشوش آن ناراضی بودند.در ۲۰۰۸، ون سنت فیلم کوتاهی برای مجموعه فیلم ۸ ساخت که شامل همفکری هشت کارگردان معروف با یکدیگر است و سپس کار بر روی ساخت فیلمی به نام میلک بر اساس زندگی هاروی میلک - سیاست مدار و اولین همجنسگرایی در دنیا که در یک انتخابات عمومی، برای کسب یک مقام دولتی رای آورد- را شروع کرد. شان پن در نقش هاروی میلک، جاش برولین، امیل هرش و جیمز فرانکو از ستاره های این فیلم هستند و فیلم در سال ۲۰۰۸ به نمایش در آمد و در اسکار ۲۰۰۹ در ۸ رشته از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش اول مرد نامزد اسکار شده است.