منوچهر والی‌زاده تهرانی متولد 4 تیر 1319 در تهران، مدیر دوبلاژ، دوبلور، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، گوینده رادیو، بازیگر نمایش‌های رادیویی است. منوچهر والی‌زاده از ازدواج اولش یک دختر (که در کانادا زندگی می‌کند) و از ازدواج دومش یک پسر دارد. منوچهر والی‌زاده درباره‌ی اینکه چطور هنوز در سن 80 سالگی صدای جوانی دارد، گفت: "علتش بیشتر بخاطر این هست که من از زمانی که اومدم در کار دوبله، حدود 61 سال پیش، همش نقش‌های جوان می‌گفتم و چون مستمر کار کردم و زیاد صدای تیپیک نگفتم، این صدا به همین شکل مونده و اگر کار نمی‌کردم ممکن بود صدا خفه بشه و تغییر کنه." منوچهر والی‌زاده به دلیل صدای خوبش از بچگی مورد توجه دیگران قرار می‌گرفت. در دوران دبستان، معلم وی «نیرزاد نوری» که در اوایل انقلاب الفبا را به صورت آهنگین در تلویزیون آموزش می‌داد، بارها به منوچهر والی‌زاده گفته بود که صدای خیلی خوبی دارد و تعریف‌های او باعث شد منوچهر والی‌زاده به دنیای گویندگی علاقه‌مند شود. این علاقه در درون منوچهر والی‌زاده بود تا زمانی که وی به سن نوجوانی رسید. زمانی که وی کلاس هفتم/هشتم بود، روزهای پنجشنبه و جمعه در مغازه‌ی پدر دوستش در پاساژی در لاله‌زار کار می‌کرد. در این پاساژ یک سینما بود که فقط در روزهای آخر هفته فیلم پخش می‌کرد، سینما برای تبلیغ فیلم‌هایش یک بلندگو دم در پاساژ نصب کرده بود. یک روز مدیر سینما زمانی که منوچهر والی‌زاده مشغول به کار بود، به سراغش می‌رود و به او می‌گوید: "تو که صدای خوبی داری بیا فیلم‌هارو اعلام کن." از آن شب منوچهر والی‌زاده در گیشه بلیط فروشی، کنار دست بلیط فروش نشست و فیلم‌ها رو از بلندگو اعلام کرد و اینگونه گویندگی در وی شکل گرفت. منوچهر والی‌زاده در دوران دبیرستان در گروه‌های تئاتر مدرسه فعالیت می‌کرد و بعد از مدتی در گروه تئاتر سعدی عضو شد که در خانه جوانان اجرا می‌کردند. بعد از چند کار، وی دوباره به لاله‌زار برگشت و در آنجا به اجرای تئاتر پرداخت. در سومین اجرایش که یک نقش کمرنگ با یک دیالوگ را ایفا کرد، فردی به نام منصور متین که دوبلور بود، او را دید و از منوچهر والی‌زاده دعوت به کار کرد و وی کار حرفه‌ای در عرصه دوبله را از سال 1338 آغاز کرد. منوچهر والی‌زاده از تجربه‌ی اولین کارش گفت: "روز اول و دوم رفتم و فقط نگاه کردم و با فضا آشنا شدم، روز سوم یک نقش سه خطی به من دادند و من از 9 صبح تا 1 بعد از ظهر داشتم تمرین می‌کردم که بتونم اون رو بگم. بعد که ضبط کردیم و تموم شد، گفتم آقای متین اجازه بدید من برم و دیگه نیام، من این کاره نیستم و نمیشم، شما از صبح تا ساعت یک بعد از ظهر معطل من هستید تا این سه خط رو بگم، من این کاره نیستم. آقای متین گفت میشی! اگه اینطور نبود من از صبح به خاطر تو منتظر نمیموندم. بعد ایشون من رو معرفی کردن به استاد بلامنازع ایران، شخصیت اول دوبله ایران جناب علی کسمایی و حدود یک سال با ایشون کار کردم و سومین فیلمی که برای ایشون کار کردم، فیلم «دختر بنفشه فروش» بود که بجای نقش اول فیلم (هل فرر) صحبت کردم." منوچهر والی‌زاده در دوران کاری‌اش در اکثر فیلم‌ها به جای شخصیت‌های معروفی مثل تام کروز، تام هنکس، ویل اسمیت، ادی مورفی، نیکلاس کیج، جان کراولتا، دنزل واشنگتن صحبت کرده است. در سال 1340 از طریق خانم تاجی احمدی به امین امینی معرفی شد، (استودیو عصر طلائی) و اولین بازیگری او در سینما، بازی در فیلم «خداداد» بود. او تا سال 1357-1356 نزدیک به 18 فیلم سینمایی بازی کرد. از کارهای مهم و ماندگار منوچهر والی‌زاده انیمیشن «لوک خوشانس» است که باعث شد وی بیش از پیش درمیان مردم شناخته شود. منوچهر والی‌زاده در پاسخ به سوال مهران مدیری در برنامه «دروهمی» در رابطه با اینکه تاثیر صدا بیشتر است یا تصویر، گفت: "هر کدوم جای خود داره، به عنوان مثال کار نمایش در رادیو خیلی کار مشکلی است چون تصویر نیست و باید طوری اجرا کنی که شما رو ببینند. به عنوان مثال خانم مهین دهیم از گویندگان قدر رادیو نمایش بودند ایشون وقتی در رادیو یک نقشی رو بازی می‌کردند،‌ شما تصویر میدیدی، اینقدر که قدرتمند بازی می‌کردند." جالب است بدانید که منوچهر والی‌زاده چندین بار به جای رضا رویگری صحبت کرده، در یک فیلم رضا رویگری نقش منفی داشته و مدیر دوبلاژ منوچهر والی‌زاده را مناسب این نقش ندانست چون صدای منوچهر والی‌زاده مثبت است ولی وی مخالفت می‌کند و می‌گوید صدای مثبت داشتن دال بر مثبت بودن نیست و من می‌توانم شخصی را به شما نشان بدهم که کاملا منفی است ولی صدایی خوب و مثبت دارد و در نتیجه خودش دوبله نقش را برعهده می‌گیرد. منوچهر والی‌زاده به دلیل سختی کار مدیر دوبلاژ بودن، زیاد علاقه‌ای به این کار ندارد و ترجیحش این است که کار خود را در عرصه دوبلوری ادامه دهد.