جان کریستوفر دپ دوم (John Christopher Depp II) بازیگر، تهیه‌کننده و موسیقی‌دان آمریکایی در روز ۹ ژوئن ۱۹۶۳ در شهر اوونزبروو واقعدر ایالت کنتاکی به دنیا آمد. او در مدت بازیگری‌اش

جایزه‌های گوناگونی دریافت کرد؛ از جمله یک جایزه گلدن گلوب و نامزد دریافت سه جایزه اسکار و دو جایزه آکادمی فیلم بریتانیا. 

جانی دپ در سال ۲۰۱۲ یکی از برترین ستاره‌های سینما در جهان بود؛ تا جایی که نامش با دستمزد ۷۵ میلیون دلاری در رکوردهای جهانی گینس ثبت شد.

فعالیت در سینما را با نقشی مکمل در فیلم «کابوس در خیابان الم» (۱۹۸۴) شروع کرد. آغاز شهرتش با بازی در سریال تلویزیونی «خیابان جامپ شماره ۲۱» (۱۹۸۷–۱۹۹۰) بود و او را تبدیل به یکی از ایده‌آل‌های نوجوان‌ها کرد. 

خانواده، خاندان و اصل و نسب

پدرش جان کریستوفر دپ (مهندس عمران و راه و ساختمان) و مادرش بتی سو پالمر (پیش‌خدمت و خدمتکار) بود. جانی دپ کوچک‌ترین فرزند از چهار فرزند خانواده‌ی شش نفری است. 

خانواده‌‌ی جانی دپ در دوران کودکی‌اش اغلب از یک مکان و محله و شهر به یک مکان و محله و شهر دیگر جا به جا می‌شدند و نقل مکان می‌کردند. و سرانجام در سال 1970 در میرامار واقع در ایالت فلوریدا ساکن شدند.  

پدر و مادرش در سال 1978 هنگامی که 15 ساله بود، از هم طلاق گرفتند. مادرش بعدها با رابرت پالمر ازدواج کرد. جانی دپ پالمر را برای خودش یه انسان الهام‌بخش می‌دانست.

دپ عمدتاً انگلیسی‌تبار است، با برخی اجداد فرانسوی، آلمانی و ایرلندی. نام خانوادگی او برگرفته از یک مهاجر هوگونو فرانسوی به نام پیر دیپه است که در حدود سال 1700 در ویرجینیا ساکن شد. دپ در

مصاحبه‌هایی در سال‌های 2002 و 2011 ادعا کرد که اصل و نسب بومیان آمریکایی دارد.

تحصیلات جانی دپ

جانی دپ 12 ساله بود که مادرش به او یک گیتار هدیه داد. دپ نیز سریع شروع به یادگیری و سپس نواختن در گروه‌های مختلف کرد، تا جایی که یکسال بعد از جدایی پدر و مادر، در سال 1979 وقتی 16

ساله بود، دبیرستان میرامار را رها کرد تا نوازنده راک شود. دو هفته‌ی بعد دوباره خواست به دبیرستان برگردد اما مدیر به او گفت که رویای خود را دنبال کند. 

در سال 1980 جانی دپ شروع به نواختن در گروهی به نام «بچه‌ها» کرد. پس از موفقیت نسبی در فلوریدا گروه برای یک قرارداد به لس آنجلس رفت و نام خود را به «روش شش تیر» تغییر داد. 

زندگی شخصی جانی دپ 

جانی دپ و لوری آن آلیسون 

جانی دپ در ۱۹۸۳ با لوری آن آلیسون ارتباط برقرار کرد و خیلی زود ارتباطشان به ازدواج ختم شد اما در ۱۹۸۵ از هم طلاق گرفتند. 

پس از این جدایی، چهار رابطه ناموفق دیگر نیز داشت:

در ۱۹۸۵ با شریلین فن به مدت سه سال رابطه بر قرار کرد. 

جانی دپ و وینونا رایدر

سپس در ژوئیه ۱۹۸۹ با وینونا رایدر در نمایش «توپ‌های بزرگ آتشین» نیز به مدت سه سال رابطه داشت و با هم نامزد بودند. 

جانی دپ و کیت ماس 

بعد از آن، به مدت چهار سال با کیت ماس، سوپر مدل انگلیسی نامزد بود. 

جانی دپ و ونسا پارادی

جانی دپ  در سال ۱۹۹۸ در هنگام فیلم‌برداری «دروازه نهم» با ونسا پارادی، بازیگر و خواننده فرانسوی دیدار کرد اما پس از چهارده سال زندگی مشترک، در حالی که دو فرزند داشتند (دختری به نام لی‌لی رز ملودی دپ زاده ۲۷ مه ۱۹۹۹ و پسری به نام جان کریستوفر جک دپ سوم زاده ۹ آوریل ۲۰۰۲)، در سال ۲۰۱۲ از یک‌دیگر طلاق گرفتند. 

پیش از جدایی جانی دپ و ونسا پارادی، در سه جا زندگی می‌کردند: شهر مودون در حاشیه پاریس، دو خانه در لس آنجلس، جزیره‌ای در باهاما (که جانی دپ آن را خریده ‌بود)، و ویلایی در شهر کوچکی در

۲۰ کیلومتری سن-تروپه در جنوب فرانسه.

پیشنهاد نیکلاس کیج به جانی دپ: بازیگر شو 

همسر جانی دپ، لوری آن آلیسون (که نوازنده باس گروه بود و در ۲۴ دسامبر ۱۹۸۳ با او ازدواج کرده بود) او را به نیکلاس کیج معرفی کرد و کیج به او پیشنهاد کرد تا وارد عرصه بازیگری شود. دپ از زمان خواندن بیوگرافی جیمز دین و تماشای فیلم شورشی بدون دلیل به بازیگری علاقه مند شده بود. 

اولین تجربه بازیگری جانی دپ

نیکلاس کیج به جانی دپ کمک کرد تا در سال ۱۹۸۴ با وس کریون (کارگردان) برای فیلم «کابوس در خیابان الم» (A Nightmare on Elm Street) تست بدهد. او در تست خیلی خوب بود اما چون تجربه‌ی بازیگری نداشت، میلی به بازی نیز نداشت و تصمیم گرفت اقدام به بازی نکند. با این حال به لطف توجه او به دختر کریون، نقش مهم دوست‌پسر نانسی تامپسون (با بازی هدر لنگن کمپ) را که شخصیت اصلی قصه و یکی از قربانیان فردی کروگر بود پذیرفت. 

یک سال بعد در دو فیلم بازی کرد: یکی در فیلم سینمایی کمدی «استراحتگاه خصوصی» (Private Resort) ساخته جورج باورز در نقش اصلی جک مارشال، و دیگری در فیلم تلویزیونی آمریکایی

«بانوی آبی» (Lady Blue) در ژانر کارآگاهی و اکشن-ماجراجویی،‌فقط در یک قسمت (جانوران شکاری) و در نقش لیونل ویلند بازی کرد.

در سال ۱۹۸۶ در تله‌فیلم تلویزیونی «خشم» (Slow Burn) ساخته آن متیو چپمن در نقش دونی فلیشر ظاهر شد.

یک سال بعد در سریال تلویزیونی پلیسی و درام «خیابان جامپ شماره ۲۱» (21 Jump Street) در نقش یک افسر جوان پلیس حضور یافت و بسیار مورو توجه جوانان شد و تبدیل به بت آن‌ها شد. 

همکاری  جانی دپ با الیور استون

در سال ۱۹۸۹ در فیلم آمریکایی ضد جنگ درباره ویتنام به نام «جوخه» (Platoon) به‌ کارگردانی الیور استون در نقش فرعی لرنر حاضر شد. این فیلم اولین قسمت سه‌گانه جنگ‌های ویتنام الیور استون

است. دو قسمت دیگر عبارت‌اند از «متولد چهارم ژوئیه» (۱۹۸۹) و «بهشت و زمین» (۱۹۹۳). 

نامزدی گلدن‌گلوب جانی دپ | ادوارد دست‌قیچی (Edward Scissorhands)

یک سال بعد در سال ۱۹۹۰ در دو فیلم بازی کرد که به خاطر دومی، نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مرد شد: 

اولی فیلم آمریکایی و موزیکال و نوجوانانه‌ی Cry-Baby به نویسندگی و کارگردانی در نقش اصلی نوجوانی به نام وید واکر «گریان» که می‌تواند از یک چشمش اشک بریزد.

دومی فیلم عاشقانه‌ی «ادوارد دست‌قیچی» (Edward Scissorhands) به کارگردانی تیم برتون، در نقش اصلی ادوارد دست‌قیچی و در مقابل دایان ویست و وینونا رایدر. این فیلم یک موفقیت تجاری و

منتقدانه با فروش داخلی 53 میلیون دلار بود و جانی دپ برای این نقش، نامزد گلدن‌گلوب شد. 

جانی دپ در آماده شدن برای نقش، بسیاری از فیلم‌های چارلی چاپلین را تماشا کرد تا چگونگی ایجاد همدردی بدون دیالوگ را مطالعه کند.

سه سال دوری از بازیگری

جانی دپ از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۳ به جز بازی در یک نقش کوتاه در فیلم «فردی مرده‌است: آخرین کابوس» (Freddy's Dead: The Final Nightmare) در هیچ فیلمی بازی نکرد.

نامزدی دوم و سوم گلدن‌گلوب برای جانی دپ 

در ۱۹۹۳ در سه فیلم و در ۱۹۹۴ در یک فیلم بازی کرد که به خاطر دو تا از آن‌ها نامزد گلدن‌گلوب شد:

ـ‌ فیلم «رؤیای آریزونا» (Arizona Dream) به کارگردانی امیر کوستوریتسا در نقش اصلی و اول اکسل بلکمر

ـ فیلم کمدی-رمانتیک «بنی و جون» (Benny & Joon) به کارگردانی جرمیا اس چچیک در نقش اصلی و اول سم که به خاطر این نقش نامزد جایزه گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مرد در فیلم کمدی شد. 

ـ‌ فیلم «چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد؟» (What's Eating Gilbert Grape) به کارگردانی «لاسه هالستروم» در نقش اصلی گیلبرت گریپ

ـ در ۱۹۹۴ در کمدی-درام «اد وود» (Ed Wood) به کارگردانی تیم برتون ظاهر شد. فیلم درباره زندگی ناتوان‌ترین کارگردان سینما، بی موی ادوارد دی وود (با بازی جانی دپ) است. دپ به خاطر این

نقش، به سومین نامزدی گلدن‌گلوب دست یافت. 

سه فیلم در ۱۹۹۶ و هم‌بازی‌شدن جانی دپ با مارلون براندو

ـ فیلم کمدی-درام و رمانتیک «دون خوان دی‌مارکو» (Don Juan DeMarco) ساخته جرمی لون، در کنار مارلون براندو (در نقش اصلی) در نقش اصلی جان آرنولد دی‌مارکو که خودش را دون خوان می‌داند. 

ـ فیلم سیاه و سفید وسترن و جنایی «مرد مرده» (Dead Man) به نویسندگی و کارگردانی جیم جارموش در نقش اول و اصلی ویلیام بِلیک - هم‌نام با شاعر مشهور انگلیسی ویلیام بلیک

ـ فیلم «آخرین لحظه» (Nick of Time) به کارگردانی جان بدهام در نقش اصلی و اول جن واتسون

از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰: هشت بازی و اولین کارگردانی جانی دپ

۱۹۹۶: کمدی «مرد کن» (Cannes Man) به کارگردانی و آهنگسازی ریچارد مارتینی با حضور افتخاری و در نقش خودش

سال ۱۹۹۷ در دو فیلم بازی کرد: 

الف) «دانی براسکو» (Donnie Brasco) به کارگردانی مایک نیوول در کنار آل پاچینو و در نقش پلیس مخفی با نام دانی براسکو 

ب) فیلم «شجاع» (The Brave) به کارگردانی و بازی جانی دپ که اولین تجربه کارگردانی‌اش بود.

سال ۱۹۹۸ در دو فیلم بازی کرد:

الف) درام و کمدی سیاه «ترس ‌و تنفر در لاس‌وگاس» (Fear and Loathing in Las Vegas) ساخته تری‌گیلیام، در نقش رائول‌دوک

ب) فیلم «لس آنجلس بدون نقشه»(L.A. Without a Map) به کارگردانی میکا کاریسماکی، با حضور افتخاری و در نقش خودش و شخصیت فیلم مرد مرده، ویلیام بلیک

سال ۱۹۹۹ در سه فیلم بازی کرد:

الف) فیلم «دروازه نهم» (The Ninth Gate) ساخته رومن پولانسکی، در نقش اصلی دین کورسو

ب) فیلم علمی-تخیلی «همسر فضانورد» (The Astronaut's Wife) ساخته رند راویچ، در نقش اصلی در نقش اسپنسر آرماکوست

پ) فیلم «اسلیپی هالو» یا «شوالیه‌ی بی‌سر» (Sleepy Hollow) به کارگردانی تیم برتون، در نقش اصلی ایچابد کرین، پاسبان دمدمی مزاج و در عین حال دلسوز که شیفته ادغام علم مدرن در رویه‌های

پلیس است اما در دیدن خون و حشرات بسیار بداخلاق است. 

سال ۲۰۰۰ در سه فیلم حضور پیدا کرد:

ـ «شکلات» (Chocolat) به کارگردانی لاسه هالستروم در نقش مکمل آرمانده وویزین 

ـ «پیش از آغاز شب» (Before Night Falls) به کارگردانی جولیان اشنابل، در نقش مکمل بن بن/ال تی ویکتور

ـ «مردی که گریه کرد» (The Man Who Cried) به نویسندگی و کارگردانی سالی پاتر در نقش اصلی سزار

سال ۲۰۰۱ در دو فیلم ظاهر شد:

ـ «کوکائین» (Blow) درباره زندگی‌ جورج جانگ، قاچاقچی آمریکایی کوکائین، به کارگردانی تد دم، در نقش اصلی جورج جانگ 

ـ «از جهنم» (From Hell) به کارگردانی برادران هیوز، در نقش اصلی فردریک ابرلاین کارآگاه پلیس

سال ۲۰۰۳ «روزی روزگاری در مکزیک» (Once Upon a Time in Mexico) به کارگردانی رابرت رودریگز که سومین و آخرین قسمت از سه‌گانه مکزیک و دنباله فیلم دسپرادو محسوب می‌شود.

جانی دپ در نقش مکمل در نقش سندز بازی کرده است.

اولین نامزدی جایزه اسکار جانی دپ | دزدان دریایی کارائیب

جانی دپ در سال ۲۰۰۳ با بازی در نقش کاپیتان جک اسپارو در «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه» (Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl) به کارگردانی

گور وربینسکی که اولین فیلم از مجموعه‌ی دزدان دریایی کارائیب بود، نامزد جوایز معتبری از جمله اسکار و گلدن گلوب و بفتا شد. 

سال ۲۰۰۴ و دومین نامزدی اسکار جانی دپ | در جستجوی نورلند

در این سال جانی دپ در چهار فیلم حضور داشت:

ـ «خوشبختی تا ابد» (Happily Ever After) به نویسندگی و کارگردانی ایوان آتال، با حضور افتخاری

ـ «پنجره مخفی» (Secret Window) به نویسندگی و کارگردانی دیوید کپ، در نقش اصلی مورتون «مورت» رینی

ـ«در جستجوی ناکجاآباد» یا «در جستجوی نورلند» (Finding Neverland) به کارگردانی مارک فورستر، در نقش اصلی سر جیمز بری که به خاطر این نقش، برای دومین بار نامزدی جایزه اسکار را

دریافت کرد. 

ـ «افسارگسیخته» (The Libertine) به کارگردانی لارنس دانمور،‌ در نقش اصلی جان ویلمونت، دومین کنت راچستر 

 سومین نامزدی اسکار جانی دپ| سوئینی تاد: پیرایشگر شیطانی خیابان فلیت

ـ «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی» (Charlie and the Chocolate Factory) به کارگردانی تیم برتون، در نقش اصلی ویلی وانکا 

ـ «عروس مرده» (Corpse Bride) به کارگردانی تیم برتون و مایک جانسون که روایتی میان دنیای زندگان و مردگان است. جانی دپ در این فیلم،‌ در نقش ویکتور بازی کرد.

ـ «دزدان دریایی کارائیب: صندوقچه مرد مرده» (Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest) دومین فیلم از سری دزدان دریایی کارائیب

ـ «دزدان دریایی کارائیب: پایان جهان» (Pirates of the Caribbean: At World's End) سومین فیلم از مجموعه فیلم‌های دزدان دریایی کارئیب 

ـ «سوئینی تاد: پیرایشگر شیطانی خیابان فلیت» (Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street) به کارگردانی تیم برتون، در نقش اصلی سوئینی تاد. جانی دپ به خاطر بازی در این

نقش، برای سومین بار نامزد جایزه اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد و برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم موزیکال شد.

ـ «دشمنان مردم» (Public Enemies) ساخته مایکل مان، در نقش جان دیلینجر: سارق مسلح بانک. 

ـ تخیلات دکتر پارناسوس (The Imaginarium of Doctor Parnassus) به کارگردانی تری گیلیام، در نقش افتخاری تونی  

شش بازی در ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ و هفتمین همکاری با تیم برتون

ـ سال ۲۰۱۰ در دو فیلم بازی کرد:

الف) «آلیس در سرزمین عجایب» (Alice in Wonderland) که هفتمین همکاری‌اش با تیم برتون بود، در نقش تارانت هایتاپ/کلاهدوز دیوانه

ب) «جهانگرد» یا «توریست» (The Tourist) به کارگردانی فلوریان هنکل فون دونرسمارک، در کنار آنجلینا جولی، و در نقش اصلی فرانک توپولو/الکساندر پیرس 

ـسال  ۲۰۱۱ در چهار فیلم ظاهر شد: 

الف) «رَنگو» (Rango) یک پویانمایی آمریکاییبا زمینه اکشن کمدی و وسترن، به نویسندگی جان لوگان و کارگردانی گور وربینسکی، و در نقش صداپیشگی رنگو

ب) «دزدان دریایی کارائیب: سوار بر امواج ناشناخته» (Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides) چهارمین قسمت از سری فیلم‌های تخیلی دزدان دریایی کارائیب.

پ) «جک و جیل» (Jack and Jill) به کارگردانی دنیس دوگان و در نقش کم و کوتاه 

ت) «خاطرات عجیب و غریب» (The Rum Diary) به کارگردانی و نویسندگی بروس رابینسون و تهیه‌کنندگی خودش به عنوان اولین محصول کمپانی خودش، و در نقش اصلی و اول پال کمپ

تهیه‌کنندگی جانی دپ

در سال ۲۰۱۱ به تهیه‌کنندگی رو آورد و یکی از تهیه‌کنندگان فیلم «هوگو» (Hugo) بود؛ به کارگردانی مارتین اسکورسیزی که اولین فیلم سه‌بعدی اسکورسیزی بود. 

هشتمین همکاری با تیم برتون

ـ سال ۲۰۱۲ در دو فیلم بازی کرد: 

 الف) کمدی «خیابان جامپ ۲۱» (21 Jump Street) به کارگردانی فیل لرد و کریس میلر، با حضور افتخاری اعلان‌نشده

ب) کمدی «سایه‌های سیاه» (DarkShadows) کارگردان فیلم تیم برتون، در نقش اول خون‌آشامی ۲۰۰ ساله به نام بارناباس کالینز 

پ) مستند آمریکایی-بریتانیایی «بدون هیچ دلیل خوبی» (For No Good Reason) ساخته چارلی پل، در نقش خودش.

ـ سال ۲۰۱۳ در دو فیلم بازی کرد:

الف) فیلم اکشن و وسترن و کمدی «رنجر تنها» یا «تکاور تنها» (The Lone Ranger) به کارگردانی گور وربینسکی، در نقش روح جنگجوی سرخپوستی به نام تونتو 

ب) کمدی «خوش به حالشان» (Lucky Them) به کارگردانی مگان گریفیتس، با حضور افتخاری و در نقش متیو اسمیت.

ـ سال ۲۰۱۴ در سه فیلم بازی کرد:

الف) فیلم علمی-تخیلی «برتری» (Transcendence) ساخته والی فیستر و در نقش اصلی در نقش ویل کستر 

ب) فیلم کمدی «عاج فیل» (Tusk) به کارگردانی کوین اسمیت و در نقش مکمل گای لاپوینت

پ) فیلم فانتزی و موزیکال «به ‌سوی جنگل» (Into the Woods) به کارگردانی راب مارشال در نقش فرعی گرگ

ـ سال ۲۰۱۵ در دو فیلم ظاهر شد:

الف) کمدی «موردکای» (Mortdecai) که جانی دپ برای بازی در این فیلم نامزد بدترین بازیگر مراسم تمشک طلایی و دریافت کننده بدترین بازیگر مراسم آکادمی بدترین فیلم‌ها و بازیگری‌های بریتانیا

شد

ب) «عشای ربانی سیاه» (Black Mass) به نویسندگی مارک مالوک و جز باترورث و کارگردانی اسکات کوپر، و در نقش جیمز «وایتی» بولگر. 

جانی  دپ و بازی در نقش دونالد ترامپ 

سال ۲۰۱۶ در چهار فیلم بازی کرد:

الف) کمدی ترسناک «یوگا هوزرز» (Yoga Hosers) به نویسندگی و کارگردانی کوین اسمیت، در نقش مکمل گای لاپوینت

ب) «هنر معامله دونالد ترامپ: فیلم» (Donald Trump's The Art of the Deal: The Movie) که یک فیلم نقیضه آمریکایی از تولیدات فانی ار دای است و در برگیرنده‌ی طنزی از کارزار ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در ۲۰۱۶ است. جانی دپ در نقش دونالد ترامپ بازی کرده است

پ) «آلیس در آن‌ سوی آینه» (Alice Through the Looking Glass) به کارگردانی جیمز بابین و نویسندگی لیندا وولورتون، و در نقش تارانت هایتاپ/کلاهدوز دیوانه

ت) «جانوران شگفت‌انگیز و زیستگاه آن‌ها» (Fantastic Beasts and Where to Find Them) به کارگردانی دیوید یتس، در نقش فرعی گلرت گریندل‌والد، یکی از خطرناک‌ترین جادوگران تاریخ. 

در سال ۲۰۱۷ در سه فیلم ظاهر شد:

الف) تله‌فیلم کوتاه «غده سیاه» (The Black Ghiandola) به کارگردانی سم ریمی

ب) «دزدان دریایی کاراییب: مردگان حکایت نمی‌کنند» (Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales) یا  «دزدان دریایی کاراییب: انتقام سالازار نیز شناخته می‌شود» به کارگردانی

اسپن سندبرگ و یواخیم رانینگ که پنجمین قسمت از مجموعه فیلم‌های دزدان دریایی کارائیب است.

پ) «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» (Murder on the Orient Express) به کارگردانی کنت برانا و نویسندگی مایکل گرین. اصلی‌ترین بخش فیلم قسمت پایانی آن است که دقیقاً تابلو شام آخر داوینچی و حواریونش را ترسیم می‌کند. 

بازی‌های جانی دپ در سال ۲۰۱۸ و صداپیشگی

ـ صداپیشگی در انیمیشن «شرلوک نومز» (Sherlock Gnomes) به کارگردانی جان استیونسون، در نقش شرلوک گنومز، دوست گنوم واتسون، نامزد سابق ایرنه، دشمن موریارتی و همتای گنوم شرلوک هلمز. 

ـ «میدان‌‌های لندن» (London Fields) به کارگردانی ماتیو کالن، با حضور افتخاری و در نقش Chick Purchase. شخصیت او بر اساس اسطوره دارت بابی جورج است.

ـ «جانوران شگفت‌انگیز: جنایات گریندل‌والد» (Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald) به کارگردانی دیوید ییتس و دنباله‌ی «جانوران شگفت‌انگیز و زیستگاه آن‌ها»، و در نقش گلرت

گریندلوالد: جادوگر سیاه و خبیث که موجب وحشت در تمام اروپا گردیده‌است و یک رابطه اسرار آمیز با دامبلدور داشته ‌است.

ـ «استاد» (The Professor) به نویسندگی و کارگردانی وین رابرتز، در نقش ریچارد براون 

ـ «شهر دروغ‌ها» (City of Lies) به کارگردانی برد فورمن، در نقش راسل پول، کارآگاه بازنشسته لس آنجلس

در سال ۲۰۱۹ در فیلم اکشن و درام «در انتظار بربرها» (Waiting for the Barbarians) به کارگردانی سیرو گرا، در نقش سرهنگ جول ظاهر شد. این فیلم برای نخستین بار در جشنواره ونیز در ۶

سپتامبر ۲۰۱۹ اکران شد. حق پخش فیلم در آمریکا بر عهده ساموئل گلدوین فیلمز است و قرار بر این است در تاریخ ۷ اوت ۲۰۲۰ به نمایش در آید.

در سال ۲۰۲۰ در فیلم درام «میناماتا» (Minamata) به کارگردانی اندرو لویتاس در نقش یوجین اسمیت حضور یافت. نخستین اکران در ۲۱ فوریه ۲۰۲۰ در فستیوال بین المللی برلین انجام شد.

صداپیشگی

در سال ۲۰۲۰ در سریال انیمیشنی «طوطی‌های دریایی» یا «پافین‌ها» (Puffins) که توسط دانیل مالونی و پیتر نالی ساخته شده است. این مجموعه شامل ۲۵۰ قسمت از قسمت‌های پنج دقیقه‌ای است و در

دسامبر ۲۰۲۰ در اپل تی‌وی پلاس و پرایم ویدئو منتشر شد. 

موسیقی و جانی دپ

جانی دپ هنگامی که ۱۲ ساله بود مادرش برایش یک گیتار خرید. او خیلی زود شروع به نواختن در گاراژ راک‌های گوناگون کرد و یک سال بعد از طلاق پدر و مادر، دبیرستان را رها کرد تا به علاقه‌اش

موسیقی راک بپردازد. 

هنوز دو هفته نگذشته بود که دپ تلاش کرد به مدرسه بر گردد اما مدیر او را تشویق به ادامه‌ی موسیقی‌اش کرد تا یک موسیقی‌دان موفق شود. 

جانی دپدر آغاز با گروه «بچه‌ها» آغاز کرد و با این گروه به موفقیت محلی نسبی رسید. گروه برای رسیدن به قراردادی برای ضبط موسیقی در لس آنجلس به این شهر بزرگ رفتند و نام گروه را به «روش

شش تیر» تغییر دادند اما گروه، قبل از ضبط، از هم پاشید. 

جانی دپ بی درونگ به گروه راک سیتی انجلز پیوست و در نوشتن آهنگ مری همکاری کرد. در نخستین اجرا با این گروه برای شرکت نشر گفن رکوردز، با نام «اندوه مرد جوان» ثبت شد.

کمپانی فیلم‌سازی جانی دپ

جانی دپ در ۲۰۰۴ کمپانی فیلم‌سازی اینفینیتم نیهیل را راه انداخت تا پروژه‌هایی که خودش بازیگر یا تهیه‌کننده آن‌هاست پشتیبانی کند. نام این کمپانی به زبان لاتینی و به معنای «هیچِ بی‌نهایت» است. مدیر

عامل اجرایی کمپانی، خودش است و خواهرش کریستی نیز مسئول امور اجرایی است.

حواشی

ـ‌ بازیگری که نمی‌خواست بازیگر شود! 

اگرچه جانی دپ قبل از بازی در اولین فیلمش گفت که هیچ تمایلی به بازیگر شدن ندارد اما تقدیرش این بود که به طور مدام بازی کند و بدرخشد تا جایی که برخی از صورت‌حساب‌هایی را که برای حرفه

موسیقی‌اش پرداخت نشده بود، از طریق درآمد سینمایش پرداخت!

 ـ تعهد در ده دقیقه!

جانی دپ درباره نقش‌آفرینی‌اش در «اد وود» گفت که در آن زمان درباره بازیگری و فیلم‌ و فیلم‌سازی به حالت افسردگی رسیده بود و میلی به بازی نداشت اما بعد از خواندن و دیدن پروژه، در عرض ده

دقیقه، من متعهد شدم که بازی کنم! 

ـ «دشمنان مردم»: لئوناردو یا جانی دپ؟

جانی دپ در فیلم «دشمنان مردم» در نقش جان دیلینجر، سارق مسلح بانک بازی کرد اما در آغاز قرار بر این بود که لئوناردو دی‌کاپریو این نقش را قبول کند؛ که به ‌علت سه سال عقب‌افتادن پروژه، در فیلم

«رفتگان» اسکورسیزی بازی کرد.

ـ نظارت وکیل بر نقش وایتی بولگر

جانی دپ جهت آمادگی برای بازی در فیلم «عشای ربانی سیاه»، به مطالعه و تحقیقات درباره فیلم‌های صوتی پلیس درباره بالجر پرداخت. او شدیداً میل داشت زندگی جنایی و شخصی رهبر گنگ بوستون را

به تصویر بکشد. لذا برای ملاقات با بالجر اقدام کرد اما موفق نشد او را ببیند. به جایش با وکیل بالجر، جی کارنی صحبت کرد. جی کارنی نیز چندین بار در صحنه فیلم‌برداری حاضر شد تا به نقش کمک کند.

ـ طلاق از امبر هرد و دادگاه

جانی دپ در ۲۰۱۷ به خشونت خانگی متهم شد. و این اتهام به دادگاه عالی لندن کشیده شد. دپ از روزنامه سان به دلیل افترا و اتهامات دروغ شکایت کرد و ادعا کرد حرف‌های امبر هرد جعلی هستند. 

هرد در مدت برقراری دادگاه در ۲۰۲۰ درباره زندگی شخصیشان جزئیات زیاده از حدی را بیان کرد و گفت «هر دفعه که من می‌خواستم به علت جذابیت، لباس بپوشم، دپ مرا به فاحشه و شهرت‌طلب

می‌خواند»  

جانی دپ نیز در مقابل گفت: «او مرا با مشت و لگد کتک می‌زد و وسایل خانه را به سمت من پرتاب می‌کرد که بسیار به من آسیب می‌زد. یک بار با پرتاب یک بطری به سمتم سرانگشت وسط مرا قطع کرده

است» اما هرد می‌گوید او شاید هنگامی که گوشی تلفن را می‌شکسته است، این بلا را سر خودش آورده است.

در اکتبر ۲۰۲۰ یکی از قاضی‌ها گفت که نوشته‌های مجله‌ی سان درست بوده است. و دپ همچنان آن‌ها را تکذیب می‌کرد و بارها درخواست تجدید نظر کرد. با وجود شهادت او در لندن، یواس ویکلی گفت که امبر هرد در پی یک نمای روشن از خودش است. 

سرانجام حکم هیات منصفه این بود که هرد به علت افترا به دپ به پرداخت 15 میلیون دلار محکوم شد و در عین حال دو طرف را در بدنام کردن یک‌دیگر مقصر دانست و جانی دپ را نیز به پرداخت دو 

میلیون دلار خسارت محکوم کرد. جانی دپ 50 میلیون دلار و امبر هرد 100 ملیون دلار تقاضای خسارت کرده بودند.
 

اظهار نظر بحث‌برانگیز درباره آمریکا

در سال ۲۰۰۳ جانی دپ درباره آمریکا در مجله آلمانی اشترن گفته بود: «آمریکا مانند یک توله سگ لال است که دندان‌های بزرگی دارد و می‌تواند گاز بگیرد و آسیب بزند» اما بعدها نقل مجله را ناقص و

دست‌کاری‌شده دانست. 

او گفت: «مرادم از توله سگ، مقایسه آمریکا با اروپا بود چون آمریکا در مقایسه با کشورهای دیگر جوان است. آمریکا حدود ۲۰۰ سال عمر دارد. شرم‌آور است که استعاره‌ی مرا دست‌کاری کرده‌اند. من

آمریکایی هستم و شیفته‌ی کشورم هستم لذا درباره‌اش صریح حرف مي‌زنم و گاهی نقدش نیز می‌کنم. 

ـ باز هم درباره آمریکا

سایت سی‌ان‌ان از جانی دپ نقل کرده که او از بچه‌هایش خواسته تا به آمریکا به چشم یک اسباب بازی شکسته نگاه کنند؛ آن را بررسی کنند؛ احساسش کنند و سپس ترکش کنند. 

ـ‌ با لباس جک اسپرو در بیمارستان!

دخترش لی‌لی رز (از ازدواجش با ونسا پارادی) که دچار بیماری سختی شده بود در سال ۲۰۰۷ سلامت خود را بازیافت. بیماری لی‌لی رز نوعی عفونت باکتری اشریشیا کلی بوده است و به مرز از کار

افتادن کلیه‌هایش شده بود و مدت طولانی در بیمارستان خیابان اورموند بستری شده بود. 

جانی دپ نیز برای سپاس‌گزاری از بیمارستان، در نوامبر ۲۰۰۷ لباس کاپیتان جک اسپرو را پوشید و چهار ساعت برای بچه‌های بیمار بیمارستان قصه خواند. او همچنین در ۲۰۰۸ حدود ۲ میلیون دلار به

بیمارستان کمک کرد.

ـ علت جانی دپ بازگشت به آمریکا

جانی دپ در سال ۲۰۱۱ از فرانسه به آمریکا بازگشت زیرا دولت فرانسه از او خواسته بود که ساکن دائمی آن کشور شود؛ وگرنه مجبور می‌شد به هر دو کشور آمریکا و فرانسه مالیات بپردازد.

برخی جوایز و افتخارات

۱۹۹۱: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مرد در فیلم موزیکال، برای «ادوارد دست‌قیچی»

۱۹۹۴: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مرد در فیلم موزیکال یا کمدی، برای «بنی و جون»

۱۹۹۵: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر مرد در فیلم موزیکال یا کمدی، برای «اد وود»

۲۰۰۱: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین گروه بازیگران

۲۰۰۴: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه»

۲۰۰۴: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه»

۲۰۰۴: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه»

۲۰۰۴: برنده جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه»

۲۰۰۵: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «در جستجوی نورلند»

۲۰۰۵: نامزدی بفتا در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «در جستجوی نورلند»

۲۰۰۵: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم درام، برای «در جستجوی نورلند»

۲۰۰۵: نامزدی جشنواره‌ی برگزیده مردم در رشته زوج محبوب سینما، برای «در جستجوی نورلند»

۲۰۰۵: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین گروه بازیگران، برای «در جستجوی نورلند»

۲۰۰۵: نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «در جستجوی نورلند»

۲۰۰۵: برنده جشنواره‌ی برگزیده مردم در رشته ستاره مرد محبوب سینما

۲۰۰۶: برنده جشنواره‌ی برگزیده مردم در رشته ستاره مرد محبوب سینما

۲۰۰۶: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم موزیکال یا کمدی، برای«چارلی و کارخانه شکلات‌سازی»

۲۰۰۷: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد در موزیکال یا کمدی، برای «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه»

۲۰۰۷: برنده جشنواره‌ی برگزیده مردم ستاره مرد محبوب سینما 

۲۰۰۷: برنده جشنواره‌ی برگزیده مردم ستاره مرد محبوب سینما 

۲۰۰۷: برنده جشنواره‌ی برگزیده مردم در رشته ترکیب محبوب، برای «دزدان دریایی کارائیب: نفرین مروارید سیاه»

۲۰۰۸: نامزدی جشنواره‌ی برگزیده مردم در رشته ستاره مرد محبوب سینما 

۲۰۰۸: برنده جشنواره‌ی برگزیده مردم در رشته ستاره مرد محبوب سینما 

۲۰۰۸: نامزدی اسکار در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای«سوئینی تاد: پیرایشگر شیطانی خیابان فلیت»

۲۰۰۸: برنده گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای«سوئینی تاد: پیرایشگر شیطانی خیابان فلیت»

۲۰۱۰: برنده جشنواره برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب دهه

۲۰۱۰: برنده جشنواره برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب مرد 

۲۰۱۰: برنده جشنواره برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب مرد 

۲۰۱۱: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «آلیس در سرزمین عجایب»

۲۰۱۱: نامزدی گلدن‌گلوب در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «توریست»

۲۰۱۲: برنده جشنواره برگزیده مردم در رشته صداپیشه‌ی محبوب، برای «هوگو»

۲۰۱۲: نامزدی بفتا در رشته بهترین فیلم محبوب، برای «هوگو»

۲۰۱۲:‌ برنده جشنواره برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب مرد

۲۰۱۳: نامزدی جشنواره برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب مرد

۲۰۱۴: برنده جشنواره برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب مرد

۲۰۱۶: نامزدی جشنواره برگزیده مردم در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد، برای «عشای ربانی سیاه»

۲۰۱۶: برنده جشنواره بین المللی فیلم پام اسپرینگز در رشته جایزه دستاورد نخل صحرا

۲۰۱۶: ‌نامزدی جشنواره برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب مرد

۲۰۱۶: برنده جشنواره برگزیده مردم در رشته بازیگر محبوب فیلم‌های دراماتیک

۲۰۱۷: برنده جشنواره برگزیده مردم در رشته نماد محبوب سینما