جمیله شیخی متولد اردیبهشت 1309 در زنجان. فوت: دوم خرداد 1381 به دلیل حمله ی قلبی. تحصیلاتش را تا دیپلم ادامه داد. از 1336 فعالیت هنری خود را با بازیگری زیر نظر شاهین سرکیسیان و دکتر مهدی فروغ شروع کرد. در اداره ی هنرهای دراماتیک با کمک افرادی چون عزت الله انتظامی، عباس جوانمرد، جعفر والی، محمدعلی کشاورز و حمید سمندریان تئاتر جدیدی را بنا نهادند و زمانی که هنر نمایش روبه ابتذال می رفت، مردم را بار دیگر با تئاتر راستین آشتی دادند. از معروف ترین نمایش هایی که بازی کرد می توان به ملاقات با بانوی سالخورده (حمید سمندریان)، از پشت شیشه ها (اکبر رادی) و بن بست (علی نصیریان) اشاره کرد. از 1338 بازی در تعدادی از نمایش های تک پرده ای را برای تلویزیون آغاز کرد و چندی بعد دکترای افتخاری تئاتر دریافت کرد. شیخی در 1354به دعوت نصرت کریمی در نخستین فیلم سینمایی اش ـ خانه خراب ـ ظاهر شد. دومین فیلمش قرنطینه (مسعود اسداللهی) را پس از انقلاب در 1358 بازی کرد که تولید آن تا 1361 طول کشید و در 1362 نمایش داده شد. او در دهه ی 1360 همزمان با بازی در فیلم هایی مانند پرندة کوچک خوشبختی (پوران درخشنده) و پاییزان (رسول صدرعاملی)، فعالیت خود را در نمایش های تلویزیونی گسترش داد. در 1356 برای نخستین بار در مجموعه ی تلویزیونی لحظه (محمدعلی صالح علا) بازی کرد و بعدها در سریال های دیگری ظاهر شد که از مشهورترین آن ها میتوان به پاییز صحرا (اسدالله نیک نژاد). پدرسالار (اکبر خواجویی) و تولدی دیگر (داریوش فرهنگ) اشاره کرد. به یادماندنی ترین نقش سینمایی اش در فیلم سینمایی اش در فیلم مسافران (بهرام بیضایی) بود که سیمرغ بلورین جشنواره ی فجر را برایش به ارمغان آورد. شیخی پنج سال بعد نیز برای نقش آفرینی در لیلا (داریوش مهرجویی) یک سیمرغ بلورین دیگر از جشنواره فجر دریافت کرد. کاغذ بی خط (ناصر تقوایی، 1380) به آخرین تصویر از این بانوی هنرمند در سینما مبدل شد.