جاستین پل ثرو یک بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویس آمریکایی است. شهرت او برای به خاطر بازی در فیلم معمایی «جاده‌ی مالهالند» (Mulholland Drive) و نیز فیلم هیجان‌انگیز «امپراتوری درون» (Inland Empire) بود.
او همچنین در فیلم‌هایی چون «روانی آمریکایی» (American Psycho)، «فرشتگان چارلی» (Charlie's Angels)، «غریبه‌ها با آب‌نبات» (Strangers With Candy)، (Wanderlust)، «دختری در قطار» (The Girl on the Train) ، «جاسوسی که مرا قال گذاشت» (The Spy Who Dumped Me) به ایفای نقش پرداخته است.
جاستین ثرو حرفه‌ی بازیگری‌اش را با سینما آغاز کرد و سال ۱۹۹۶ در فیلم «من به اندی وارهول شلیک کردم» (I Shot Andy Warhol) به کارگردانی مری هارون بازی کرد و اوج فعالیت بازیگری جاستین ثرو نقش‌آفرینی در سریال «بازماندگان» (The Leftovers) به کارگردانی مشترک دیمون لیندلوف و تام پروتا بود.
جاستین ثرو افزون بر بازیگری، به حرفه‌های دیگر نیز پرداخته است و نویسنده و کارگردان و تهیه‌کننده نیز بوده است. آثارش در حرفه‌ی نویسندگی، فیلم‌های «زولندر۲» (Zoolander 2)، «دوران راک» (Rock Of Ages) ، «مرد آهنی ۲» (Iron Man 2) و «تندر استوایی» (Tropic Thunder) است؛ و تنها اثرش در کارگردانی، فیلم کمدی و عاشقانه‌ی Dedication است.
او در چندین و چند سریال و مینی‌سریال نقش‌آفرینی کرد؛ از جمله در سریال درام و معماییِ «بازماندگان» که به خاطر آن نامزد دریافت جایزه تلویزیونی برگزیده‌ی منتقدان در رشته بهترین بازیگر مرد در یک سریال درام شد.
جاستین ثرو در پایتخت ایالات متحده آمریکا واشنگتن دی سی در دهم آگوست ۱۹۷۱ زاده شد. مادرش فیلیس گریسیم ثرو، یک مقاله‌نویس و نویسنده است و پدرش یوجین آلبرت ثرو وکیل در بیکر و مک‌کنزی در واشنگتن است.
جاستین ثرو، برادرزاده‌ی چهار شخصیت ادبی و هنری معروف است: پل ثرو (سفرنامه‌نویس و رمان‌نویس)، الکساندر ثرو (شاعر)، پیتر ثرو (نویسنده)، و جوزف ثرو (رمان‌نویس و مربی). از سوی دیگر او پسرعموی دو روزنامه‌نگار و مستندسازِ بریتانیایی لوئیس ثرو و مارسل ثرو است.
پدرش نیمی فرانسوی - کانادایی و نیمی ایتالیایی‌تبار است. جاستین ثرو از طرف مادر، نتیجه‌ی اچ بی. هالینز (سرمایه‌دار و بانکدار و مرد متنفذ راه‌آهن)، و نیز نتیجه‌ی گوستاو کوبه (منتقد و نویسنده موسیقی) است.
جاستین ثرو در آغاز، در سه مدرسه‌‌ی ابتداییِ لافایت، بشارت و فیلد، و سپس در دبیرستان باکستون در ویلیامستون از ایالت ماساچوست تحصیل کرد. او در دوران دبیرستان، افزون بر درس‌خواندن، به کار بازیگری نیز می‌پرداخت.
سرانجام در سن بیست و دو سالگی، یعنی در سال ۱۹۹۳ از کالج بنینگتون در رشته هنرهای تجسمی و نمایش فارغ التحصیل شد.
جاستین ثرو به مدت چهارده سال یعنی تا سال ۲۰۱۱ با استایلیست هایدی بیونز در ارتباط بود اما در سال ۲۰۱۱ وقتی که مشغول فیلمبرداری برای فیلمِ Wanderlust بود، جنیفر آنیستون نیز یکی از بازیگران بود و آن‌ها از این طریق، با یک‌دیگر آشنا و صمیمی و دوست شدند و سرانجام در آگوست سال بعد نامزد کردند.
سه سال بعد یعنی در پنجمِ اوت ۲۰۱۵ با یک‌دیگر ازدواج کردند. این ازدواج، دو سال بیشتر دوام نیاورد و در پانزدهم فوریه‌ی ۲۰۱۸ جاستین ثرو و جنیفر آنیستون رسماً اعلام کردند که قبلاً در پایان سال ۲۰۱۷ از هم جدا شده بوده‌اند.
جاستین ثرو نخستین نقش‌آفرینی‌اش در سینما در سال ۱۹۹۶ بود؛ در یک فیلم مستقل بریتانیایی - آمریکایی در ژانر زندگی‌نامه‌ای، جنایی و درامِ «من به اندی وارهول شلیک کردم» (I Shot Andy Warhol) به کارگردانی مری هارون
- در کمدیِ Romy and Michele's High School Reunion ساخته دیوید میرکین
- در فیلم مستقل Below Utopia به کارگردانی کرت ووس، و در کنار آلیسا میلانو.
- فیلم Frogs for Snakes به کارگردانی و نویسندگی آموس پو
- فیلم Dead Broke به کارگردانی و نویسندگی ادوارد ویلگا.
چهار سال بعد در سال ۲۰۰۰ جاستین ثرو افتخار پیدا کرد و با ستارگانی چون کریستین بیل در یک فیلم ترسناک و در ژانر کمدی سیاه به نام «روانی آمریکایی» (American Psycho) هم‌بازی شد. این برای دومین بار بود که با مری هارون همکاری می‌کرد. این اثر بر اساس کتابی به همین نام نوشته‌ی برت ایستون الیس، ۹ سال پس از انتشار کتاب ساخته شده است.
- فیلم کمدی - درامِ ورزشیِ «باشگاه قبل‌های شکسته» (The Broken Hearts Club) که نخستین کارگردانی گرگ برلانتی بود
- فیلم اکشن و کمدیِ «فرشتگان چارلی» (Charlie's Angels) به کارگردانی جوزف مک‌گینتی نیکول، و در کنار ستارگانی چون کامرون دیاز، درو بریمور و لوسی لیو.
در سال ۲۰۰۱ نقش آدام کشر را در فیلم نئوآر و معمایی و سورئالیستیِ «جاده مالهالند» ساخته دیوید لینچ در کنار نائومی واتس بازی کرد. شخصیت آدام کشر کارگردانی است که یک پروژه سری را پیش می‌برد.
ایندی وایر درباره روش کارگردانی دیوید لینچ می‌گفت که شیوه‌اش طوری بود که گویی بازیگر را دارد گمراه می‌کند. هیچ پرسشی درباره روند فیلمبرداری و داستانِ فیلم را پاسخ نمی‌داد؛ چرا که خودش پاسخ را نمی‌دانست. گویی او با یک آسانسور سینمایی به سمت ابرها در حرکت است و نمی‌داند آسانسور به کجا می‌رود!
دو فیلم دیگری که در این سال در آن نقش فرعی داشت، یکی فیلم کمدی «زولندر» (Zoolander) به کارگردانی بن استیلر بود که طنزی است درباره صنعت مد و نقدهای نسبتاً خوبی دریافت کرد و در گیشه نیز موفق بود؛ دیگری فیلم The Sleepy Time Gal به کارگردانی و نویسندگی کریستوفر مونک بود.
- ادامه‌ی فیلم «فرشتگان چارلی» تحت عنوان «فرشتگان چارلی: زدن به سیم آخر» (Charlie's Angels: Full Throttle) به کارگردانی ام‌سی‌جی و نویسندگی جان اوگست ساخته شد و بازیگرانِ قسمت اول، و نیز جاستین ثرو در همان نقش قبلی بازی کردند
- فیلم کمدی «دوپلکس» (Duplex) به کارگردانی دنی دویتو
- فیلم فرانسوی - آلمانی - آمریکاییِ کمدی - درامِ «پایان خوش» (Happy End) ساخته و نوشته‌ی آموس کولک.
در ۲۰۰۵ در یک نقش فرعی در فیلم کمدی «باکسر» (The Baxter) به کارگردانی و نیز بازیگری مایکل شوالتر (کمدین معروف) ظاهر شد. در همین سال نیز در نسخه‌ی سینمایی سریال تلویزیونیِ «غریبه‌ها با آب‌نبات» (Strangers With Candy) ساخته پل دینلو بازی کرد.
جاستین ثرو در ۲۰۰۶ در سه فیلم بازی و یک فیلم را کارگردانی کرد
- نسخه‌ی سینماییِ سریال تلویزیونیِ Miami Vice ساخته مایکل مان ظاهر شد.
- فیلم معماییِ تعلیق‌‌گونه‌ی «افسانه لوسی کیز» (The Legend of Lucy Keyes) به کارگردانی و نویسندگی جان استیمپسون در نقش نسبتاً مهمی بازی کرد.
فیلم سوررئالِ Inland Empire به کارگردانی و نویسندگی و تهیه‌کنندگی و فیلمبرداری و تدوین‌گریِ دیوید لینچ و در کنار ستارگانی مانند لورا درن و جرمی آبرونز بازی کرد.
نخستین فیلم خود به نام Dedication را که در ژانر کمدی - درام بود کارگردانی کرد. نویسنده این اثر آمریکایی دیوید برومبرگ و در کمپانیِ Plum Pictures تولید شد. فیلمبرداری نیز در منطقه‌ی مسکونیِ وَنتا در شهرستانِ ناساو در شهر نیویورک انجام شد.
در سال ۲۰۰۷ در فیلم درام و رمانتیکِ Broken English نخستین ساخته‌ی زوئی آر. کاساوتیس و در کنار ستارگانی چون پارکرپوزی، ملویل پوپائود، و در فیلم «ده» (The Ten) ساخته دیوید وین، و در کنار جسیکا آلبا و وینونا رایدر بازی کرد.
-فیلم‌نامه‌ی هجوگونه‌ی «تندر استوایی» (Tropic Thunder) ساخته بن استیلر که او یکی از نویسندگان فیلم‌نامه بود
- فیلم‌نامه‌ی «مرد آهنی ۲» (Iron Man 2) ساخته جان فاورو که سومین فیلم دنیای سینمایی مارول بود و توسط مارول استودیوز تولید شد و پارامونت پیکچرز آن را در سال ۲۰۱۰ توزیع کرد.
در ۲۰۱۰ در انیمیشنِ کمدی و ابرقهرمانیِ «ابر ذهن» (Megamind) به کارگردانی تام مک‌گرث، در نقش پدرِ تام مک‌گرث صداپیشگی کرد.. این فیلم در ایران به نام‌های «کله کدو» و «نابغه» نیز معروف است. در این سال در مینی‌سریالِ کمیک و مستندِ Ultimate Iron Man نیز در نقش خودش ظاهر شد.
در سال ۲۰۱۱ در فیلم «اعلیحضرت» (Your Highness) ساخته دیوید گوردون گرین، در کنار دنی مک براید، جیمز فرانکو، زویی دشانل و ناتالی پورتمن، و در نقش لیزار (جادوگری شیطانی) بازی کرد که یک شاهزاده خانم را می‌رباید.
جاستین ثرو در سال ۲۰۱۲ در فیلم کمدیِ Wanderlust ساخته دیوید وین ظاهر شد. او در نقش رهبر یک کمون هیپی و در کنار جنیفر آنیستون و پل راد بازی کرد. او در حین فیلم‌برداریِ این فیلم، با جنیفر آنیستون آشنا شد و از همان آغاز رابطه‌ای صمیمانه با یک‌دیگر داشتند و سرانجام در آگوست همین سال نامزد کردند.
در این سال نیز مانند سال قبل، دست به تهیه‌کنندگی پرداخت و فیلم درام و کمدیِ (Rock Of Ages) به کارگردانی آدام شنکمن را تهیه کرد. داستان فیلم، در فضای اوج موسیقی راک اندرول، که بیشتر ماجراهای آن در یک کلوب موسیقی در منطقه‌ی سانست استریپ در بلوار سانست است اتفاق می‌افتد.
در سال ۲۰۱۶ سراغ دنباله‌ی فیلم زولندر (با همان کارگردان) رفت (با عنوان Zoolander: Super Model) اما این بار در کنار بازی در آن، نگارش فیلم‌نامه را نیز بر عهده گرفت و قسمت دومش را نوشت و همان نقش قبلی در «زولندر» را در این فیلم تکرار کرد.
در همین سال در فیلم معمایی و مهیجِ (The Girl on the Train) به نویسندگی ارین کریسیدا ویلسون و کارگردانی تیت تیلور و درکنار ستارگانی چون امیلی بلانت، ربکا فرگو و هیلی بنت بازی کرد. این فیلم، اقتباسی است از رمانی با همین نام به قلم نویسنده بریتانیایی پائولا هاوکینز.
در سال ۲۰۱۷ به صداپیشگی پرداخت و در انیمیشنِ «فیلم لگو نینجاگو» (The Lego Ninjago Movie) صداپیشه‌ی شخصیتِ The Evil Lord Garmadon شد.
در همین سال در فیلم فضایی - حماسیِ Star Wars: The Last Jedi به نویسندگی و کارگردانی ریان جانسون نیز در نقش رمزشکن بازی کرد.
- در مینی‌سریالِ نروژی و کمدی - درامِ علمی - تخیلیِ محصول نت‌فلیکس به نامِ «شیدایی» (Maniac) به کارگردانی کری جوجی فوکوناگا و نویسندگی مشترکِ آملیا گری، پاتریک سامرویل، موریسیو کتز، کارولین ویلیامز، کری جوجی فوکوناگا، و در کنار ستارگانِ اصلی اِما استون و جونا هیل. فیلم‌نامه‌ی این مینی‌سریال، اقتباسی از سریال نروژی به همین نام است.
- در همین سال در فیلم معمایی - گارآگاهیِ Mute به کارگردانی دانکن جونز و درکنار الکساندر اسکارشگرد، جاستین ثرو، پل راد و سم راکول بازی کرد.
- در فیلم اکشن و کمدیِ «جاسوسی که مرا قال گذاشت» (The Spy Who Dumped Me) ساخته سوزانا فوگل و نویسندگی مشترک فوگل و دیوید آیسرسون، و در کنار میلا کونیس، کیت مک‌کینون، سم هیوین
- در فیلم پیچیده، درام، حقوقی و زندگینامه‌ایِ On the Basis of Sex به کارگردانی میمی لدر و در کنار ستارگانی چون فلیسیتی جونز و آرمی همر. این فیلم، نقدهای مثبتی دریافت کرد و مورد تحسین واقع شد.
او در لایو اکشنِ عملی - تخیلیِ «زنبور عسل» (Bumblebee) به کارگردانی تراویس نایت و نویسندگی کریستینا هادسون نیز صداپیشگی کرد.
در سال ۲۰۱۹ در کنار نورمن لیر، جیمی کیمل و ویل فرل، دست به تهیه‌ی برنامه‌ی تلویزیونیِ «پخش زنده در مقابل مخاطبان استودیو» (Live in Front of a Studio Audience) زد که برای اولین بار توسط ABC پخش شد و ایده‌پرداز و مجری‌اش جیمی کیمل بود. جاستین ثرو به خاطر این کار، برنده جایزه جشنواره اِمی شد.
جاستین ثرو در همین سال ۲۰۱۹ نیز در فیلم جنجالی و بسیار موفق و معروف «جوکر» (Joker) نیز در نقش اتان چیس، مهمان سرشناس برنامه فرانکلین، نقش نسبتاً برجسته‌ای دارد.
در همین سال والت دیزنی پیکچرز یک بازسازیِ لایو اکشن از انیمیشنِ قدیمیِ «بانو و ولگرد» (Lady and the Tramp) در سال ۱۹۵۵ را با همکاری جاستین ثرو و تسا تامپسون (به ترتیب در نقش‌های صدای ترمپ و لیدی) تولید کرد. این تولید اقتباسی یک اثر رمانتیک و محصول آمریکا به کارگردانی چارلی بین است که در سال ۲۰۱۹ اکران شد.
- فیلم درامِ «ویولت» (Violet) به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی جاستین بیتمن (که اولین کارگردانی‌اش است) در کنار اولیویا مان و لوک بریس به ایفای نقش پرداخته است.
- فیلم ترسناکِ False Positive به کارگردانی جان لی و بر اساس فیلمنامهای از لی و ایلانا گلیزر است. برخی از بازیگران دیگر این اثر عبارتند است: گلیزر، پیرس برازنان و سوفیا بوش.
در میانِ سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۹ فقط در فصل چهارمِ سریالِ New York Undercover، در میان سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۶ در سریال Central Park West، در میان سال‌های ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ در دو اپیزود از مجموعه‌ی Sex and the City و در سال‌ها ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۲ نیز در سریال کمدی Spin City حضور داشت.
در میانِ سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲ در یک سریال کمدی – درامِ حقوقیِ تلویزیونی به نام Ally McBeal حضور جزئی و کم و کوتاهی داشت. در ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ در سریال تلویزیونی درام جنایی و پلیسیِ The District از شبکه CBS بازی کرد. در ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ در سریال «شش فوت زیر زمین» (Six Feet Under) فقط در فصل ۳ و ۴ بازی کرد.
در میانِ سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ نیز در سریالِ Alias نقش کوتاهی داشت. در ۲۰۰۸ در مینی‌سریالِ هفت قسمتیِ تلویزیونیِ «جان آدامز» (John Adams) ساخته تام هوپر، در نقش فرعیِ جان هنکاک بازی کرد. در ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ در سریال کمدی «پارک‌ها و تفریحات» (Parks and Recreation) نقش کوتاهی به عنوان مهمان داشت.
و سرانجام این‌که میان سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ در سریال تلویزیونیِ درام و فانتزی و معمایی «بازماندگان» (The Leftovers) به کارگردانیِ مشترک دیمون لیندلوف و تام پروتا، که اقتباسی از رمانی به همین نام از پروتا بود، در نقش اولِ کوین گاروی، بازی درخشانی کرد و برای آن نامزد دریافت جایزه تلویزیونی انتخاب منتقدان برای بهترین بازیگر مرد در یک سریال درام شد.
این سریال، بسیار مورد توجه قرار گرفت. و شاید علتِ عمده‌ی آن، این بود که تعدادی از عوامل سریال لاست در ساختش دست داشتند و ژانرهای دو سریال نیز به هم نزدیک بود.
در میان سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ در سریال کمدی سوررئالِ At Home with Amy Sedaris بازی کرد.
جاستین ثرو در سریال درام The Mosquito Coast که در ۳۰ آوریل ۲۰۲۱ شروع شده است، در نقش اصلی بازی می‌کند و تهیه‌کننده اجرایی‌اشنیز هست. فصل اول در چهارم ژوئن ۲۰۲۱ به پایان رسیده است.
و سرانجام این‌که او در سریالی بازی کرده است به نام «لوله‌کش‌های کاخ سفید» (The White House Plumbers) که قرار است از شبکه‌ی HBO پخش شود.
جاستین ثرو درباره روش کارگردانی دیوید لینچ می‌گفت که یک بار از همه خواست از صحنه بیرون بروند. کابل و نور آویزان بود همان‌گونه که همیشه هست. بعد گفت: «یک لحظه صبر کنید، همه از این‌جا بروند. من و جاستین باید با هم حرف بزنیم.» به درون خانه‌ای محل فیلمبرداری رفتیم، فکر می‌کنم صحنه‌ای بود که من به خانه می‌آیم و همسرم را با مردی می بینیم... من سؤالی کردم. دوید لینچ پاسخ داد «من نمی‌دانم دوست من. اما اجازه بده کشف کنیم.» حرف او شوخی نبود یا نمی‌خواست طفره برود یا گستاخانه برخورد کند. واقعاً نمی‌دانست.
جاستین ثرو یک بار در یک مصاحبه درباره‌ی جدایی‌اش از جنیفر آنیستون گفت: «وقتی من و جنیفر آنیستون در سال ۲۰۱۷ از یک‌دیگر جدا شدیم، رسانه‌ها گفتند که من مایل بودم در نیویورک زندگی کنم اما جنیفر آنیستون لس آنجلس را ترجیح می‌داد. نه؛ همه‌ی ماجرا این نبود.»
این زوج سابق، هنوز با یک‌دیگر دوست هستند و هر دو صفحه‌ی یک‌دیگر را در اینستاگرام دنبال می‌کنند.
۲۰۰۵: نامزدی جوایز انجمن بازیگران در رشته بهترین بازی گروه بازیگران در سریال درام، برای Six Feet Under
۲۰۱۶: نامزدی جوایز برگزیده‌ی مردم در رشته بازیگر محبوب سریال برتر
۲۰۱۹: برنده جایزه جشنواره اِمی در رشته بهترین تهیه‌کننده‌ی برنامه‌ی متنوع و زنده در مقابل مخاطبان استودیوی تلویزیون در دو قسمتِ «همه در خانواده» و «جفرسون‌ها»ی نورمن لیر
۲۰۲۰: برنده جایزه جشنواره اِمی در رشته بهترین تهیه‌کننده‌ی برنامه‌ی متنوع و زنده در مقابل مخاطبان استودیوی تلویزیون در قسمت «همه در خانواده» و «زمان خوش»
