هادی کاظمی

هادی کاظمی بازیگر و کمدین ایرانی در 13 آبان 1355 در شهر میانه به دنیا آمد و اصالتا ترک زبان است. سه برادر بنام های مهدی، حامد و توحید دارد که حامد و توحید کاظمی در کنار هم گروه موسیقی دکر را شکل دادند. او کودکی سختی را پشت سر گذاشت تا به اینجا رسید. درباره آن روزها می‌گوید: « وقتی 14 سالم بود در خیابان پامنار پادو چرخکار بودم. یک نفر پاکستانی آنجا کار می‌ کرد و هی به من زور می‌ گفت مرتبا می‌گفت زود باش، عجله کن تنبل. یک روز عصبانی شدم و گفتم برو بابا افغانی. شاکی شد و تا توانست من را کتک زد.» هادی کاظمی در نوجوانی به کارهای جسته گریخته بر روی صحنه تئاتر می‌پرداخت و خودش را آزمایش می‌کرد تا اینکه وارد دانشگاه شد و در رشته بازیگری تحصیلاتش را اتکمیل کرد، خودش معتقد است که دانشگاه رفتن اما هیچ کمکی به او و پیشرفتش در بازیگری نکرده‌است: «من در دانشگاه هیچ چیز یادنگرفتم اما یک استادی داشتم به اسم آقای دامود که خیلی چیزها به من یاد داد ولی متأسفانه وقتی وارد دانشگاه شدم حس اینکه چیزی در آنجا یادگرفتم را نداشتم. دانشگاه بیشتر برای من محیطی بود برای ارتباط بیشتر، همین» او در سال‌های 70-71 اولین حضور خود روی صحنه را تجربه کرد. سپس به مدت 4 سال صرفا تمرین بازیگری کرد و مهارت‌های خود را افزایش داد تا اینکه اولین تئاتر حرفه‌ایش را در سال 74 به‌نام «همراهان» اجرا کرد. حضور در تلویزیون صدا و سیما را در سال 1376 با کاری از داریوش کاردان آغاز کرد اما تا سال 1384 که با مهران مدیری آشنا و توسط او برای بازی در نقشی فرعی در «پاورچین» انتخاب شد، چندان حضور موفقی در تلویزیون و سینما نداشت و دیده نشد. اما همان نقش کوتاهی که در «پاورچین»‌بازی می‌کرد، یعنی نظام دو برره با محبوبیت زیادی مواجه شد به شکلی که همان شخصیت دو برره را در سریال «شب‌های برره» دوباره تکرار کردند و حتی اینبار بسیار مفصل‌تر به او پرداختند و همچنین باعث شد تا هادی کاظمی تبدیل به یکی از بازیگران ثابت آثار مهران مدیری بشود. او پس از بازی در «شبهای برره» به مجموعه «باغ مظفر» مهران مدیری پیوست و سپس در سریال‌های دیگر او هم مانند «مرد هزار چهره» یا «قهوه تلخ» به نقش‌آفرینی پرداخت. ماندگارترین نقشهای او در همکاری با مدیری نقش نظام دو برره و باباشاه و امیریل زهره خان می‌باشد. البته که باباشاه «قهوه تلخ» هم فراموش نشدنی است. پیرمرد کم حافظه و نقاشی که با آن گویش عجیب و دوست داشتنی اش ظرف مدت کوتاهی به شخصیت محبوب سریال در نزد تماشاگران بدل شد و دیالوگ های کشدار و بامزه اش نقل محافل گشت. علاوه بر همکاری با مدیری، در تله فیلم ها و سریال های دیگری هم بازی کرده که از کارهای اخیرش می توان به سریال «در چشم باد» در نقش عباس کارگند هتل اشاره کرد. هادی کاظمی علاوه بر سریال های تلویزیونی در سریالهای شبکه خانگی نیز حضور موفقی داشته و از جمله بازی های او میتوان به سریال «ویلای من» و «شاهگوش» و «سال‌های دور از خانه» اشاره کرد که در نقش یک سرباز وظیفه در این مجموعه بازی کرده است. او درباره کار در ژانر کمدی می‌گوید: « من خیلی دغدغه این را ندارم که صرفا در یک ژانر خاص بازی کنم، اما وقتی بیشتر پیشنهادهایی که به من می‌شود در ژانر کمدی است بالاخره باید از بین‌شان یکی را انتخاب کنم. قطعا هروقت نقش جدی مناسبی به من پیشنهاد شود آن را می‌پذیرم، همان‌طور که در فیلم «مصادره» با این‌که مضمون کلی کار کمدی بود، اما نقشی که من آن را ایفا کردم جدی بود. اصلا خودم شبیه نقش هایی که بازی کرده ام نیستم،حتی درونیاتش هم شبیه من نبوده. من آدمی جدی و کاملا متفاوت از این نقش ها هستم. چهار پنج سال اخیر، یکی از بدترین دوره های زندگی ام بوده ولی هرگز در بازی هایم نمود نداشته. در زمان «قهوه تلخ» کلا حالم بود بود. خیلی از دوستان لطف دارند و در مواجهه با ما حواسشان هست اما عده ای در لحظه می گویند ما را بخندان و وقتی با واقعیت هادی کاظمی مواجه می شوند، می گویند چرا خودت را گرفتی؟» هادی کاظمی در اولین کار سینمایی خود در فیلم ایران برگر مسعود جعفری جوزانی ایفای نقش کرده است. این فیلم در سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. «به وقت خماری»‌از دیگر فیلم‌های سینمایی کارنامه کاری او است. او درباره خصلت‌های بارز شخصیتی خود می‌گوید: « من کلا به نوعی یک انسان ناراضی هستم که از یکسری وقایع راضی نمی‌شوم! اینکه می‌گویم فقط برای سال 94 نیست و ربطی هم به وضعیت شغلی و اقتصادی و فرهنگی ندارد. شاید دقیق‌تر بخواهم بگویم در سه سال اخیر آنطور که باید و شاید اوضاع بر وفق مرادم نبود. برای همین همیشه به سال جدید اعتقاد دارم و منتظر اتفاقات خوب هستم. البته این را بگویم که اصلا انسان ناامیدی نیستم و همین امیدها و امیدواری‌هاست که مرا تا اینجا کشانده و پیش می‌روم. یک جمله زیبا هست با این مضمون که همیشه پشت هر صبری، ظفرمندی است. من اصولا خیلی اهل برنامه‌ریزی نیستم و در حال زندگی می‌کنم. گاهی شما برای یک سفر برنامه‌ریزی می‌کنید و بعد همه چیز با یک اتفاق به‌ هم می‌ریزد و گاهی هم در خانه نشسته‌اید و دوستی به شما زنگ می‌زند که بروید سفر، بدون هیچ فکر و برنامه‌ای و اتفاقا می‌شود بهترین سفر عمرتان. بعد از رفتن مادرم این اتفاق برای هادی کاظمی افتاد که تغییر کرد. نگاهم به زندگی و چیزهای زیادی عوض شد. بعضی چیزها که بی‌تفاوت از کنارشان رد می‌شدم، انگار سخت‌تر شدند و بعضی چیزها که فکر می‌کردم چقدر سخت هستند، دیگر اهمیتی نداشت. این ماجرا تا حد زیادی در نارضایتی این سال‌هایم تاثیر داشته است. به نظرم مرگ هم جزو نعمت‌های خداست و معتقدم که مرگ پایان زندگی نیست و آن طرفش یک شروع و یک تولد دوباره است. مثل همین سالی که نو می‌شود.» هادی کاظمی در سال 1397 و در سن 41 سالگی با سمانه پاکدل ازدواج کرد. زوج جدید سینمای ایران به تازگی در مسابقه “13 شمالی” با همدیگر جلوی دوربین رفتند. و پس از آن باهم ازدواج نمودند. هادی کاظمی در کنار بازیگری یک رستوران هم دارد که آن‌را به واسطه علاقه‌اش به آشپزی راه انداخته است. رستوران هادی کاظمی، اصل طعم غذای ملل را دارد. اسمش را گذاشته «لیالی» که در اصل همان «شب ها» است و در آن غذای هندی، ایتالیایی و لبنانی سرو می کند. او کتاب‌های «بار هستی» از میلان کوندرا و «بادبادک باز» از خالد حسینی و فیلم‌های «پدرخوانده» و «روزی روزگاری آمریکا» را خیلی دوست دارد. فیلم های هادی کاظمی: سینما : قانون مورفی به وقت خماری مصادره 50 کیلو آلبالو تلویزیون علی‌البدل زعفرانی در چشم باد مرد دوهزارچهره باغ مظفر شب‌های برره