نسرین خسروانی بازیگر اهل اصفهان است که بازیگری را از سال 1372 و با گروه تئاتر برگ سبز اصفهان شروع کرد . او اولین حضور خود در تلویزیون را در سال 1374 با سریال «عیاران» به کارگردانی کاظم بلوچی تجربه کرد. او همچنین شاعر است و نقاشی هم می‌کند چند گالری نقاشی هم برگزار کرده است. برای اولین بار با فیلم «روی خط مرگ» به کارگردانی شفیع آقامحمدیان جلوی دوربین سینما رفت. بعد از این که وارد عرصه بازیگری شد، برای آشنایی بیشتر با شیوه بازیگری به آموزشگاه هنری رفت تا در کلاس‌های بازیگری و کارگردانی شرکت کند و مدرک این دو رشته را گرفت. طوطیا، تیک، غوغا، پاورچین، ولایت عشق، روزگار غریب، عشق سال‌های جنگ، مهر خاموش و… کارهایی هستند که تماشاگر خسروانی را با آن‌ها به یاد می‌آورد. نسرین خسروانی سال 1390 سریال «ناز و نیاز» به کارگردانی فلور سام را بازی کرد. امیر‌یل ارجمند، لیلا بلوکات، کامران تفتی و آناهیتا همتی همکاران او در این سریال بودند. او درباره یکی از تلخ‌ترین تجربیات زندگیش که روی بازیگری هم تاثیر گذاشته می‌گوید: « سوار تاکسی شده بودم تا به محل کارم بروم. آن روز من بدون این‌که حواسم به بستن یا نبستن کمربند ایمنی باشد در صندلی جلوی خودرو نشسته و در افکارم غرق بودم. این خودرو در اتوبان نیایش باسرعت مجاز و معمولی در حال حرکت بود و من هم از پنجره خودرو، بیرون را نگاه می‌کردم. فقط برای یک لحظه یا شاید برای چند صدم ثانیه متوجه شدم راننده ترمز محکمی گرفت و من با صورت به شیشه جلوی ماشین خوردم و بعد دیگر چیزی نفهمیدم. راننده تاکسی ترمز گرفته بود، چون تعدادی ماشین با سرنشین‌های جوان در اتوبان نیایش در حال کورس بودند و راننده تاکسی برای این‌که با آنها برخورد نکند مجبور شده بود ماشین را کنترل کند.وقتی از ماشین پیاده شدم باز متوجه نبودم که چه اتفاقی افتاده و همه به من می‌گفتند خانم صورتتان خونی است. بعد از چند ساعتی که به خودم آمدم، دیدم صورتم از چند ناحیه دچار پارگی شدیدی شده، به طوری که کنار چشمم هم پاره شده بود. بعد از آن جریان من بارها تحت عمل جراحی قرار گرفتم و فقط چند جراحی روی چشمم انجام گرفت. این اتفاق یکی از اتفاقات تلخ زندگی من بود و هنوز هم وقتی می‌خواهم گریم بشوم یا جلوی دوربین بروم، دائم نگران این مساله هستم که تصویرم چطور خواهد بود و چه کاری باید بکنم. همچنین باید بگویم که این حادثه تجربه مهمی در زندگی من بود و به همین دلیل همیشه از کمربند ایمنی استفاده می‌کنم. الان که خودم رانندگی می‌کنم، امکان ندارد بدون بستن کمربند، ماشین را روشن کنم و حرکت کنم.» او همچنین درباره علاقه‌اش به بازیگری می‌گوید: « فکر می‌کنم با بازیگری به مردم نزدیک می‌شوم. همین که در نقش‌های مختلف می‌توانم غم‌ها و شادی‌های شخصیت‌های مختلف جامعه را به مردم نشان بدهم، با مردم احساس نزدیکی می‌کنم. این حس بزرگترین چیزی است که من را در این وادی نگه داشته است. بازی در نقش آدم‌های غمگین و گرفتار مشکلات باعث می‌شود در زندگی شخصی‌ام هم تأثیر بگذارد، بدون شک بازی در نقش آدم‌های مثبت و انرژیک، در زندگی شخصی‌ام بازهم تأثیرش را خواهد گذاشت. البته این بار تأثیرات آن مثبت خواهد بود. دوست دارم نقش یک کولی را بازی کنم، نمی‌دانم چرا! فکر می‌کنم آدم‌های زلال و خوبی هستند.» نسرین خسروانی سه فرزند دارد، «نگین» که در خارج از کشور در رشته‌ مهندسی پزشکی مشغول تحصیل است. «ایمان» که در ایران حقوق می‌خواند و «ستاره» که دبیرستانش تمام شده و حالا رفته پیش خواهرش تا دوره زبان را پشت سر بگذارد. شعری از نسرین خسروانی: « دوست داشتم، / سربرزانوی خدا می‌گذاشتم/ او با مهربانی موهایم را نوازش می‌کرد / از اندوه دلم می‌گفتم / نمی‌گذاشتم لرزش شانه‌هایم را ببیند / آرام اشک می‌ریختم / کاش می‌شد، / لحظه‌ای چون کودکی در آغوش خدا باشم / بالبانش بوسه برپیشانی‌ام بگذارد / با دستانش اشک‌هایم را پاک کند / برایم از روزهای زیبا بگوید / شب‌هایم را ستاره باران کند / نور امید را در دلم روشن کند / خدایا می‌شود سر برزانوی مهربانی تو بگذارم؟» سایه وحشت سایه وحشت1387 18- (منفی هیجده) 1386 گوشواره گوشواره 1385 فصل ممنوعه / سیف‌الله فصل ممنوعه / سیف‌الله1382 سفر سبز سفر سبز1381 کودک شاعر کودک شاعر1381 تیک تیک1380 روی خط مرگ روی خط مرگ