وحیده محمدی‌فر متولد ۱۹ بهمن ۱۳۴۷ در تهران، فیلمنامه‌نویس، طراح لباس و دستیار کارگردان و دانش‌آموخته رشته روان‌شناسی از دانشگاه تهران و همسر داریوش مهرجویی است.
وحیده محمدی فر نزدیک به ۲ دهه است به‌عنوان همکار فیلمنامه‌نویس همراه مهرجویی است.
او بعد از فارغ‌التحصیلی در رشته روان‌شناسی مدتی به‌عنوان مسئول روابط‌عمومی و تبلیغات «کتاب اول» فعالیت می‌کرد. آنها برای ساخت تیزرهای تبلیغاتی با بزرگان سینما نظیر عباس کیارستمی، رئیسیان و داریوش مهرجویی همکاری می‌کردند. به‌واسطه این همکاری او با داریوش مهرجویی آشنا شده و به عرصه هنر و سینما راه پیدا کرد.
در همان زمان داریوش مهرجویی با خواندن داستان کوتاهی از محمدی‌فر، از او درخواست کرد داستانش را به فیلم تبدیل نماید. بعدازاین درخواست محمدی‌فر کتاب‌های فیلمنامهنویسی را تهیه کرده و تمامی آن کتاب‌ها را مطالعه کرد و به همراه مهرجویی آن داستان به فیلمنامه تبدیل شد.
مقدمه حضور محمدی‌فر در فیلم‌های مهرجویی با ایفای نقشی کوتاه در فیلم سینمایی «لیلا» آغاز شد.
سپس «دختر دایی گمشده» نخستین فیلمنامه مشترک او و مهرجویی بود و پس از آن «بمانی»، «مهمان مامان»، «تهران: روزهای آشنایی»، «آسمان محبوب»، «سنتوری»، «نارنجی‌پوش»، «چه خوبه که برگشتی»، «اشباح» و در نهایت «لامینور» آخرین فیلم‌نامه‌ای بود که این دو با همکاری یکدیگر آن را نگارش کرده و سپس ساخته‌اند.
محمدی‌فر علاوه بر نویسندگی در فیلم‌های سینمایی «اشباح» و «چه خوبه که برگشتی» طراحی لباس، در فیلم «چه خوبه که برگشتی» طراح صحنه، در فیلم «اشباح» به‌عنوان مدیر فیلم‌برداری و در فیلم «مهمان مامان» به‌عنوان دستیار در کنار مهرجویی حضور داشته است.
وحیده محمدی‌فر سال ۱۳۹۰ برای فیلم «نارنجی‌پوش» از سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر نامزد سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامهنویسی و در بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر برای نگارش فیلمنامه «مهمان مامان» نامزد سیمرغ بلورین فیلمنامهنویسی شده است.
«لامینور» فیلمی به نویسندگی داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر، تهیه‌کنندگی رضا درمیشیان و کارگردانی داریوش مهرجویی و محصول سال ۱۳۹۸ است. این فیلم نیز همانند دیگر فیلم مهرجویی، «سنتوری» درباره موسیقی است اما برخلاف «سنتوری» شخصیت اصلی داستان «لامینور» یک دختر است.
این فیلم که بیست و سومین اثر مهرجویی محسوب می‌شود پس از شش سال از آخرین کار او (فیلم سینمایی «اشباح») ساخته شده است. «لامینور» متقاضی شرکت در سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر نشد و بعد از جشنواره اعلام شد در اکران نوروز ۱۳۹۹ روی پرده می‌رود و در زمستان ۱۳۹۸ پروانه نمایش دریافت کرد.
اما شیوع ویروس کووید ۱۹ باعث شد فروردین ۱۳۹۹ در ایران قرنطینه اعلام شود و سالن‌های سینما تعطیل و اکران «لامینور» هم به تعویق افتاد.
بعد از چهلمین جشنواره فیلم فجر، «لامینور» قرار بود در اکران نوروزی ۱۴۰۱ به نمایش عمومی درآید که پس از منقضی شدن پروانه نمایش، اکران فیلم در نوروز منتفی شده و باعث اعتراض مهرجویی به مسئولان سینمایی و به‌وجودآمدن حواشی و جنجال‌های بسیاری شد و اما در نهایت این فیلم در اکران عید فطر ۱۴۰۱ در سینماهای کشور به روی پرده رفت.
وحیده محمدی‌فر علاوه بر همکاری، همسر داریوش مهرجویی نیز می‌باشد و حاصل این ازدواج یک دختر به نام مونا است.
داریوش مهرجویی در اعتراض و انتقاد به عدم اکران فیلمش ویدئویی منتشر کرد. این ویدئو توسط مهدی خرمدل (خبرنگار و مستندساز) و وحیده محمدی‌فر منتشر شده و در آن مهرجویی به‌شدت از این تصمیم انتقاد و بر اکران نوروزی و آغاز نمایش فیلمش از هجدهم اسفند تاکید می‌کند.
مهرجویی در این ویدئوی اعتراضی می‌گوید:
«من معترضم! این پروانه نمایش فیلم «لامینور» من است! این شیر نیست، گوشت نیست که بگویید تاریخش گذشته! شما به من پروانه نمایش دادید. چرا زیر قولتان می‌زنید؟
مرد نیستید! مردانه رفتار کنید! تمام فیلم‌های مرا توقیف می‌کنید!
یکی از فیلم‌های مرا مفقود کردید و انداختید در آشغال‌ها!
جلوی فیلم سنتوری من بی‌خود و بی‌جهت گرفته شد، دو، سه سال روی یک فیلم کار کنیم و بعد بیرون بیندازیم؟ کی هستید شما؟ من کارشناس فلسفه از بزرگ‌ترین دانشگاه آمریکا هستم، شما دارید فیلم من را قضاوت می‌کنید.
شما کی هستید؟ چه مدرکی دارید؟ چه کاری انجام دادید؟ پشت پرده مثل اشباح حکم صادر می‌کنید.
دیگر نمی‌توانم تحمل کنم. من می‌آیم و به همراه دستیارانم در وزارت ارشاد تحصن می‌کنم. تا حقم را نگیرم، ول نمی‌کنم.
وزارت ارشاد؛ وزیر محترم! به حرف من گوش بده. من دیگر نمی‌توانم. می‌خواهم بجنگم. بیایید بزنید من را بکشید. این سینه من. من را بکشید و نابودم کنید ولی من حقم را می‌گیرم.»
بعدازاین اتفاقات و اعتراض مهرجویی نسبت به این رفتار، انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران در بیانیه‌ای نسبت به رفتاری که با داریوش مهرجویی شده است واکنش نشان داده و از این کارگردان پیش‌کسوت حمایت کرد.
در نهایت و با حواشی به وجود آمده پروانه نمایش «لامینور» تمدید شد و رضا درمیشیان، تهیه‌کننده این فیلم در صفحه اینستاگرامی خویش این‌گونه نوشت: «و بالاخره پروانه نمایش «لامینور» آقای مهرجویی تمدید شد.
با اینکه نگذاشتند «لامینور» نوروز اکران شود اما با حمایت تمامی هنرمندان، فعالان رسانه‌ها و مردمی که دلشان برای هنر و هنرمند اصیل و مردمی می‌تپد، پروانه «لامینور» پس از کش‌وقوس‌های فراوان و بازبینی‌های متعدد تمدید شد. آماده نمایش در سینماها هستیم.»
حبیب ایل‌بیگی، معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در همان زمان در این باره گفت:
«نمایش فیلم «لامینور» امروز ۱۸ اسفندماه با پذیرش اندکی اصلاحات از سوی کارگردان فیلم بار دیگر صادر شد.
روند قانونی برای صدور پروانه نمایش که باید در سامانه اخذ مجوز صورت می‌گرفت با تأخیر بسیار زیاد تهیه‌کننده فیلم «لامینور» در سامانه ثبت شد، ولی امروز به دستور رئیس سازمان سینمایی و پس از طی مراحل پروانه نمایش فیلم «لامینور» تمدید و صادر شد.
طبق اسناد موجود در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۹۸ پروانه نمایش فیلم به مدت دو سال صادر شده است که پایان اعتبار آن ۱۱ دی ۱۴۰۰ بوده است.
ثبت درخواست اولیه اطلاعات پروانه نمایش در سامانه جدید توسط متقاضی در تاریخ ۹ اسفند ۱۴۰۰ صورت‌گرفته است. ثبت درخواست تمدید پروانه نمایش برای فیلم «لامینور» در تاریخ امروز انجام شد و پروانه نمایش تمدید شده در همین تاریخ برای متقاضی صادر شده است.
تهیه‌کننده فیلم «لامینور» به‌جای مراجعه به سامانه صدور مجوز برای پیگیری امور مربوط به فیلم متأسفانه با ایجاد هیاهو و با دادن اطلاعاتی خلاف واقع به آقای مهرجویی زمینه آزرده‌خاطر کردن ایشان را فراهم کرد، درحالی‌که بخش عمده‌ای از این اتفاق‌ها به دلیل عدم پیگیری تهیه‌کننده فیلم رخ‌داده است.»
در نهایت و پس از صدور پروانه نمایش مهرجویی در ویدئویی دیگر ضمن تشکر از اهالی سینما وکسانی که از او حمایت کرده بودند این‌گونه گفت:
«یک سوءتفاهمی بود که خوشبختانه بر طرف شد، به من اطلاعات نادرستی دادند و من غصه‌دار شدم و خدا رو شکر که برطرف شد.»
وحیده محمدی‌فر درباره اعتراض، عصبانیت و انتشار ویدئو آخر مهرجویی این‌گونه توضیح داد:
«واضح بود، تبلیغات ما شروع شده بود، ما منتظر اکران ۱۸ اسفند بودیم، ولی یک‌دفعه اعلام کردند که یک فیلم دیگر جایگزین شده و پروانه نمایش صادر نشده بود. من به ایشان حق می‌دهم، اتفاقاتی که برای فیلم‌های آقای مهرجویی افتاده و مشکلاتی که برای اکران رقم خورده، باعث شده یک‌دفعه چنین تصوری برایمان به وجود بیاید که گفتیم اینها اصلا نمی‌خواهند فیلم را اکران کنند.
مشکلات سنتوری در یادمان زنده شد و... تا اینکه آقای شریفی‌نیا آمدند به خانه ما و گفتند که سوءتفاهمی پیش‌آمده و تهیه‌کننده نرفته برای تمدید نمایش و مدارکی هم آوردند و ما هم دیگر باور کردیم که تقصیر رضا درمیشیان است، عجب اشتباهی کرده! اتفاقاً آقای درمیشیان هم در آن جلسه نبود، درصورتی‌که باید ایشان در آن جلسه حاضر می‌شد.
به‌هرحال آن جلسه آن‌قدر سریع تمام شد که ما حرف شریفی‌نیا را باور کردیم. بعد که شریفی‌نیا گفت حالا که پروانه صادر شده و فیلم در روز عید فطر به نمایش درمی‌آید شما هم بیایید و یک تشکری بکنید. آقای مهرجویی گفت من از کی تشکر بکنم؟ و ویدئو گرفتند و گفت من از همه کسانی که با من همدلی و همراهی کردند، هم مردم و هم اهالی سینما، حتی نام بردند: کانون تهیه‌کنندگان، نویسندگان، کارگردانان، منتقدان و حتی از آپاراتچی‌ها، از همه تشکر کردند و این جمله را هم گفتند که «بالاخره اگر ما اعتراض کنیم به حقمان می‌رسیم.»
اما آقای شریفی‌نیا گفتند نه دیگه! الان همه فکر می‌کنند شما ناراحت هستید، نگران شماییم. این جمله را هم اضافه کن که سوءتفاهمی هم پیش‌آمده که ما فکر کردیم درمیشیان اقدام نکرده و مسئله اداری بوده. آقای مهرجویی این را در ویدئوی دومی گفت.
اما من به شریفی‌نیا گفتم آن حرف‌های آقای مهرجویی را منتشر کنید که از همه تشکر کرد و گفت من حقم را می‌گیرم و گرفتم، برندارید فقط سوءتفاهم را منتشر کنید آن‌وقت خیلی مسئله به وجود می‌آید، هم برای شما و هم برای ما.
گفت نه و فلان ... فکر می‌کردم که دو ویدئو را با هم تلفیق می‌کنند و چیز معقولی می‌شود. هنوز ویدئوی دوم درنیامده بود و اعلام شد که پروانه نمایش لامینور داده شد. خیلی‌ها تبریک گفتند و خوشحال شدند. ولی من فردا دیدم که حرف‌های اصلی استاد پخش نشد و فقط این آمد که یک سوءتفاهم‌هایی بوده و طبیعی است که این برای مردم جای سؤال داشت، سوءتفاهم چه بوده و چطور رفع شده؟! اینها باید توضیح داده می‌شد.
مردم عصبانی شدند و شروع کردند به انتقاد. خیلی وحشتناک بود. من با درمیشیان صحبت کردم و گفت من اقدام کردم و اینها چندین بار بازبینی کردند، مدارکش را هم آورد و نشان داد. ما دیدیم که حق با درمیشیان است و خطایی مرتکب نشده و همه اینها را در صفحه خودش منتشر کرد.
حالا اصلاً آمدیم و درمیشیان هم نرفته بود، چه می‌شد شما برای یک کارگردان که نیم‌قرن زحمت کشیده، همان ۱۸ اسفند مجوز می‌دادید و باعث نمی‌شدید این‌قدر به هم بریزد. در این سن‌وسال آدم‌ها خیلی زودتر به هم می‌ریزند. گاهی حقایق اشتباه بیان می‌شود؛ آن‌چنان که آن ویدئو کامل پخش نشد.»
احمد طالبی‌نژاد، منتقد نام‌آشنای سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا با انتقاد از فیلم لامینور گفت: «از وقتی مهرجویی اختیار فیلمنامه‌اش را به همسرش داد، کارهای ضعیفی ساخت.»
وحیده محمدی فر نیز در واکنش به این اظهارنظر در یادداشتی اینستاگرامی نوشت:
«آقای طالبی‌نژاد
چنین ادبیات و طرز فکری از شما بعید بود.
مهرجویی اختیار فیلمنامه‌هایش را هرگز به من نداده بلکه من خودم را در اختیار ایشان گذاشته و در کنارش ایستاده‌ام نه در مقابل.
اینکه فیلم‌های ایشان از جمله سنتوری که قطعاً پربیننده‌ترین فیلم تاریخ سینماست، ضعیف و بی‌ارزش است نگاه و نظر و سلیقة شماست.
سینمای مهرجویی اگر تغییر کرده به قول شما به‌خاطر من نیست. چون سینمای جهان تغییر کرده و دیگر سینمای بیست یا سی‌سال پیش نیست و ایشان به‌عنوان یک هنرمند مستقل حق دارند آنچه می‌خواهند را بیان کنند، تجربه کنند نه آنچه دیگران به ایشان تحمیل کنند یا انتظار داشته باشند.
بمانی هم از دید شما بد و ضعیف و حتماً مزخرف است، پس حتماً حضورش در بهترین و معتبرترین فستیوال‌ها یک اشتباه بوده و جوایزی که گرفته از جمله بهترین فیلمنامة فستیوال رتردام هلند.
یا فیلم آسمان محبوب که جایزة بین‌المللی بهترین فیلم سینمای معناگرا و ادیان را گرفت و در مورد لامینور هم اشتباه می‌کنید. برای استقبال از یک فیلم باید موقعیت مناسب وجود داشته باشد، سانس‌ها را بررسی کنید می‌بینید که انگار این فیلم در بدترین گروه قرار گرفته و یک‌جورهایی نخودی است، کم‌ترین، محدودترین و نامناسب‌ترین اکران را دارد، ما حتی تیزر تلویزیونی نداریم.
لااقل به سلیقه و احساس طرف‌داران این فیلم احترام بگذارید هرچند مخالف شماست.
نقد خط‌کشی نیست که بد است، ضعیف است. بلکه تحلیل و درک است از نگاهی دیگر، این ساختارهای نمره‌گذاری و مقایسه در مدارس هم کنار گذاشته شده، شاید دوران نقد نوشتن شما هم تمام شده؟
شما با این یادداشت مثلاً من را تخریب کردین و البته که تخریب کردن یک زن در این جامعه مردسالار راحت‌ترین مسیر است برای گریز از واقعیت‌ها.»
احمد طالبی‌نژاد در پاسخ به سخنان وحیده محمدی فر گفت: پوزش می‌خواهم اما حرفم را پس نمی‌گیرم.
احمد طالبی‌نژاد پس از جوابیه محمدی‌فر در اینستاگرام، خطاب به همسر داریوش مهرجویی اظهار کرد:
«سرکار خانم وحیده محمدی فر شاعر، نویسنده و فیلمنامه‌نویس محترم، من جوابیه شما را در فضای مجازی خواندم و راستش از اینکه گفته‌هایم باعث کدورت خاطر و دلخوری شما شد بسیار، بسیار متأسفم، اما این چه رسمی است که وقتی متنی خوانده می‌شود فقط یک قسمت از آن را که انتقادی است، بزرگ و پررنگ می‌کنیم و بقیه را نادیده می‌گیریم؟! درحالی‌که سرتاسر گفت‌وگوی کوتاه من با خبرگزاری ایسنا در ستایش آقای داریوش مهرجویی به‌عنوان یک فیلمساز مؤلف است و در گوشه‌ای از آن انتقاد کردم که چرا این کارگردان بزرگ دقت لازم را در فیلم‌هایش به کار نمی‌گیرد.
نکته جالب‌توجه اینجاست که پس از انتشار آن گفت‌وگو، توسط دوستان و همکارانم به‌شدت سرزنش شدم که این ستایش‌نامه چیست؟! برایم جای تعجب است که چرا این وجه از مطلب دیده نشده و فقط همان یک جمله‌ای که به اسم شما اشاره کرده‌ام، به طور گسترده موردتوجه شما و دیگرانی که فقط پاسخ را خواندند و مطلب اصلی را ندیده‌اند، قرار گرفته است.
شاید بهتر بود به‌جای اینکه به اسم شما اشاره کنم از عنوان «همکار فیلمنامه‌نویس» استفاده می‌کردم ولی گاهی انسان اختیار ذهن و زبانش را ندارد. من بابت این خبط پوزش می‌خواهم اما حرفم را پس نمی‌گیرم. به‌هرحال از فیلم «بمانی» به بعد، آقای مهرجویی از آن جایگاه رفیعی که داشت پله‌پله پایین آمد. بخشی از این اتفاق به سن‌وسال مربوط می‌شود و بخشی هم لابد به مسائل دیگر از جمله همین همکاری‌های مشترک در فیلمنامهنویسی. آیا نمی‌شود پرسید فیلمنامه «لامینور» کجا و فیلمنامه «هامون» کجا؟ فیلمنامه «لامینور» کجا و فیلمنامه «پری» کجا؟ این حرف و پرسش مهمی است که آن را نه از سر دلسوزی بلکه به‌خاطر احترام و تعهد نسبت به آقای مهرجویی بیان کردم.
من «لامینور» را دیده‌ام و باید بگویم برخلاف تصوراتی که به من القا شده بود و می‌شنیدم که با واژه‌هایی سخیف آن را توصیف می‌کنند، اتفاقاً از «لامینور» خیلی بدم نیامد و به‌زودی در یکی از مجلات تخصصی سینمایی مطلبی جامعه درباره این فیلم که به نظرم قابل‌بحث است، خواهم نوشت.»
۱۳۸۲: نامزد سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامهنویسی برای نگارش فیلمنامه «مهمان مامان» از بیست و دومین دوره جشنواره فیلم فجر
۱۳۹۰: نامزد سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامهنویسی برای نگارش فیلمنامه «نارنجی‌پوش» از سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر
