لبخند مهرداد صدیقیان در «مادرِ قلب اتمی» یک ابزار دقیق بازیگری است، نه صرفا یک ژست.
لبخند غمگین او در سکانسی که برای ابراهیم شعبده‌بازی می‌کند و ابراهیم روح والا و پاک او را ستایش م...
رحیم آدم بدشانس و مفلوکی است. انقدر مفلوک و بد شانس که حتی تبدیل شدنش به قهرمان باعث نجات و رستگا...
از خنده و سرخوشی او در ابتدای فیلم می‌توان اُمید استخراج کرد. او که دلش یک زن سنتی و یک زندگی سنت...
بهترین لبخند فیلم توسط او زده می‌شود. جایی که عاشقانه برادرش محسن را نگاه می‌کند که جدا از جمع اع...
لبخندهای ابتدای فیلم کاربرد دراماتیک دارند چون باقی فیلم بیش از هر چیز درباره چرایی از دست رفتن آ...
وقتی همه آن زمزمه‌ها و عشق‌ها دروغ بوده، یقیناً آن خنده‌ها هم می‌توانسته دروغ باشد.
با وجود عزیز آتیه اُمیدوار می‌شود. صورتش باز می‌شود. اما غرورش اجازه نمی‌دهد همان اول بخندد. اما ...
او جلوی مهمان‌هایش لبخند می‌زند اما دلش آشوب است. این اضطراب با رفتارهای شوهر بی‌خیالش هم مدام تش...
خنده مادر فیلم «خواهران غریب» در سکانس پایانی جدای از این که نشانگر خوشحالی او بابت حل شدن مشکلات...
شاید اصلاً به خاطر خنده‌های آیدا است که خود شهبازی در انتهای فیلم ظاهر می‌شود و می‌گوید: «دو تا ج...
حمیده خیرآبادی همیشه مادر بود. الهه مهر که در میان تمام کارهای دنیا مادر بودن را انتخاب کرده بود....
