آخرین نقدهای فیلم های مردمی

   "تفریق"  کابوس شبانه گاهی اثری سینمایی فارغ از بررسی پرسش و پاسخ های منطقی به  گونه ای دیگر  از دو دو تا چهارتای عقلانی در روایت می رسد. فیلم "تفریق" مانی حقیقی شاید بتواند لایه ها و تنش های درونی آدم‌ها را به گونه ای فانتزی و نامانوس به چالش بکشاند و از خلال آن به تحلیلی روانشناختی یا حتی اجتماعی برسد ولی برای بیننده ای که به دنبال تعریفی مشخص از داستان روایی با تمام معیارهای  عرفی و قانونی آن هم در چارچوب فرهنگ بومی خویش می باشد، این حجم...

سراسر هستی از آغاز تا پایان، صحنه ی تقابل و نبردی است که گاه در دنیای درونی انسان شکل گرفته است و گاه در دنیای بیرون از آن.

بی رویا فیلمی بی پروا و جاه طلبانه است. جاه طلبانه تر از توانایی های نویسنده و کارگردان و همین سبب می شود تا فیلم در نطفه خفه شود. بدون پر و بال، گیج و مبهم، فیلم زوایای زیادی را پیگیری می کند. حرف های زیادی می زند. اما مهم ترین هدف فیلم رساندن حرفایش نیست گیج کردن مخاطب است‌‌ و تمامی نکات فیلم در بازی گیج کردن مخاطب گم‌ می شود.

   مادرت اگر لیلی گلستان باشد و پدر بزرگت اگر ابراهیم گلستان و پدرت اگر نعمت حقیقی باشد احتمالا شما فرزندی  خواهید بود که علی رقم داشتن استعداد، در محیطی رشد خواهید کرد که بسیاری از امکانات و موقعیت هایی که برای شما فراهم است برای دیگران فراهم نخواهد بود و به این دلیل شما می توانید مانی حقیقی شوید و خیلی های دیگر نه! به عقیده من مانی حقیقی از آن دست آدم هاست که تقریبا همه چیز دارد برای خوب شدن اما هرچه تلاش می کند نمی شود که نمی شود. تازه به...

  هیروشیما عشق من است اولین اثر بلند و ایضا فاخر سینمای موج نوی فرانسه است.  اثری عاشقانه میان تاریخِ  دهشتناک آلمان. اگر یک نگاه بسیط و زیبایی شناسی را در مواجهه با اثر آلن رنه در پیش گیریم او صراحتا روابط عاشقانه ی زن و مرد ژاپنی را با صلابت و مصائب فاجعه ی هیروشیما و شاید تاریخ آلمان نازی به هنرمندانه ترین شکل ممکنش در آمیخته است. نگاهِ رنه به دو کاراکتر اصلی اثرش نگاهی اگزیستانس؛ نگاهی زیبایی شناسانه و ایضا نگاهی که او با بهره گیری از...

«اپنهایمر» اثر جدید کریستوفر نولان فیلمی تماشایی برای تجربه در سینما است. تجربه‌ی «اپنهایمر» در سینما، تجربه‌ای حقیقتاً شگفت انگیز و حتی ترسناک بود. کیفیت تصویر و انفجارها فوق العاده است. «اپنهایمر» اثری به غایت تصویری است. فیلم بهترین کارگردانی نولان را دارد. بله درست است، بهترین کارگردانی کارنامه‌ی نولان. تصاویر تماشایی هستند. میکس صدا و تدوین فوق العاده است و موزیک لودویگ گورانسن شاهکاری است که روی تصاویر نواخته می‌شود. کیلین مرفی سرانجام...

   فیلم کت چرمی، در همان ابتدا نام فیلم آدم را در فکر فرو می برد و در ذهن خود، شخصی که کت چرمی پوشیده برایش تصویر می کنیم. شروع به نسبت خوب فیلم، مخاطب را با آن همراه می سازد اما به دلیل ضعف در ریتم فیلم; گاها مخاطب از فیلم فاصله می گیرد و دوباره به آن ملحق می شود که متاسفانه در این فیلم این ناهماهنگی را بارها شاهد بودیم. یکی از نقاط قوت فیلم که در دقایق ابتدایی به تصویر کشیده شد بر خلاف بیان به نسبت ضعیف رئیس عیسی، زبان بدن کاملا درستی را پیش...

استبدادِ حکومت‌های توتالیتر، خصوصاً توتالیتاریسم بلوک شرق در دوره جنگ سرد، موضوع متداولی‌ است که در جهان ادبیات نیز نویسندگانی مثل «جرج اُرول» تجارب موفقی در روایت آن دارند. اما در اغلب موارد فقط با حرف‌های شعاری قشنگ در بابِ وضعیت استبدادی روبه‌روییم. در این فیلم، با این‌که در اواخر به ورطه‌ی شعار می‌افتد، وضعیت استبدادی و آثار آن را به‌جای شنیدن صرف مشاهده می‌کنیم.

تقدس قائل شدن برای مردم، از مهمترین نشانه‌های هواداران مارکسیسم در ایران است. چنان‌چه رفتاری ضدانسانی از «توده مردم» سربزند، توسط این گروه توجیه می‌شود. اگر کسی مردم را نقد کند، او را به دشمنی با مردم متهم می‌کنند. از دیدگاه آن‌ها فقط نظام سرمایه‌داری باید نقد شود! اما «بی‌همه‌چیز» با نقد صریح مردم، از چنین کلیشه‌ای عبور می‌کند.

در گسترده ی دنیایی که مردان و زنان با نقش های گوناگون، گاه واقعی و گاه ساختگی درگیر بازی های یکدیگر می شوند،  تنها یک چیز می تواند صحنه ی راستین زندگی  را به نمایش بگذارد؛ آن هم رسیدن به باوری واقعی است که از دل این بازی ها برون یافته و مسیر نهایی زندگی را به عینیت می رساند.  سریال "آکتور" (Actor) ماجرای چند بازیگر تئاتر است که  در پی یافتن داستان واقعی آدمیان در بطن روزمرگی های آنان، قصه هایی ساختگی می آفرینند. خلق این صحنه های نمایشی که بیش...